Time to rescue a Hero!

Hoofdstuk 3 Nieuwe vrienden

Ik zie de ranch al verschijnen. Hij is inderdaad best klein, zoals dat meisje zei. Er staat een man bij het hek, de paarden te voeren. "Meneer?", vraag ik, terwijl ik op zijn schouder tik. Hij draait zich om en ik ga een stukje achteruit. Hij heeft een lelijke, echt lelijke, bruine snor en een frons. "Wat moet je?", vraagt hij nijdig. "Een paard", zeg ik. "Als je paard wil, zul je me moeten verslaan in een race. Wil je mijn beste paard hebben. Anders moet je gewoon betalen" zegt hij, terwijl hij zijn handen over elkaar slaat. Ik heb niet veel rupees meer over. Alleen een blauwe en gele. "Goed, laat me je beste paard zien" zeg ik dan. De man loopt naar de weide toe en fluit. Een zwart paard komt aan gedenderd. "Dit is Anope"zegt hij. Ik aai over zijn kop. "Tijd voor een race" zeg ik dan.

Ik zit op Anope en de man op een andere paard. "Een rondje en als je wint mag je hem houden" zegt hij. Ik knik. Ik heb veel paard gereden vroeger en vaak geracet met Link, terwijl hij op Epona zat. Epona was pas snel. "Drie, twee, één, GA!" Schreeuwt hij. Ik geef mijn paard de sporen. De man laat het paard direct in galop gaan. Ik blijf in draf. Het rondje is best groot, dus het paard zal snel uitgeput zijn als het in galop gaat. Ik heb gelijk. Binnen een minuut, gaat het paard al wat langzamer. Ik laat Anope sneller gaan. Ik haal de man in. "Kom op jongen" zeg ik. De man ligt al een stuk achter ons. Daar is het einde al. We zijn erover. De man komt boos op zijn paard aan. Zijn hoofd is rood en hij schreeuwt:" Je hebt vals gespeeld". "Nee. Ik heb eerlijk gewonnen, dus u moet zich aan uw belofte houden" zeg ik. "Alsof ik jou ooit mijn beste paard mee zou geven" zegt hij. "Beloofd is beloofd". Ik geef Anope de sporen, terwijl ik wegrij van de ranch. Ik ga hier problemen mee krijgen, dat is zeker. Ik hoor nog wat geschreeuw, wat ik niet kan verstaan. Moest je je ,maar aan je belofte houden, denk ik. Nu is het tijd om naar het woud in het westen te gaan!

Ik zie de zon ondergaan, als ik aan de rand van het woud kom. Ik bind Anope vast aan een boom en ga liggen. Het is te gevaarlijk om een vuur te maken. Wie weet wat er in deze wouden schuilt. Ik zucht. Ik kan niet slapen. Ik raap het zwaard op en oefen ermee. Ik zwaai wat in het rond en steek af en toe. Ik zal nooit zo behendig met een zwaard worden als Link, maar ik kan het proberen. Plots hinnikt Anope. Er komt iets aan dus. Ik pak het schild van Link en sta klaar om te vechten. Wat er ook uit het woud mag komen, ik ga het bevechten. Een raar rood wezen komt eruit. Hij draagt een schedel op zijn hoofd en heeft een groot zwaard vast. Hij schreeuwt en komt op mij af. Had het geen lief, klein konijntje kunnen zijn? Ik blok zijn aanval met het schild, daarna geef ik hem een paar slagen en hij is dood. Zijn lichaam lost op. In het woud zullen vast wel meer van deze wezens schuilen. Ik moet op mijn hoede zijn. Als ik een vuur had gemaakt, waren ze zeker op me afgekomen. Ik bijt op mijn lip, niet wetende wat ik moet doen. Verdergaan of hier blijven. Die rode wezens zullen die schreeuw vast wel gehoord hebben, maar ik kan moeilijk uitgeput aankomen in die oude stad. "Volgens mij weet je niet wat je moet doen", hoor ik iemand zeggen. Ik draai me om. Een fee! "En jij bent?", vraag ik. "Ivan, is de naam en mijn advies is dat je gewoon naar de oude stad gaat" zegt hij. Hoe weet hij waar ik heen ga? "Hoe weet jij dat?" Vraag ik. "Een vrouw genaamd Impa, zei dat tegen me" zegt Ivan. Hoe wist Impa, dat ik naar de oude stad zou gaan? "Goed, jij je zin, ik ga naar de oude stad". Ik klim op Anope en rij weg. Ik zie dat Ivan naast me komt vliegen. "Ga je mee?", vraag ik. "Tuurlijk, iemand moet je helpen en je ziet er best hulpeloos uit" zegt hij. Bedankt, Ivan. "Als je vragen hebt over monsters of je hebt tips nodig, zeg het dan help ik je". "Is goed" mompel ik net verstaanbaar. Hoe zou Impa dat toch weten van die oude stad? Zou zij dat briefje eerder hebben gevonden ,maar heeft ze er niks over gezegd? Of heeft Link vertelt waar hij heenging. Maar waarom vertelde hij het dan niet aan mij? Ik zucht. Zoveel vragen, zo weinig antwoorden. Langzaam wordt het lichter. Dan zien we een tempel. Is dit de oude stad? Ik dacht dat de oude stad meer, nou ja, een stad was. Ik zie wat monsters hier en daar ,maar die zou ik makkelijk aan moeten kunnen. Dat is de bedoeling in ieder geval. Ik hoop iets te zien. Een aanwijzing van Link, die alleen ik zou kunnen begrijpen. Ik zie niks. Misschien is het binnen in de oude stad. Waarom zouden ze een tempel, nou weer een stad noemen? Dan zie ik iemand. Blond haar een groene tuniek. Is het wie ik denk dat het is? Het is Link. Ik wil bijna zijn naam schreeuwen, als ik zie wie er bij hem staat. Het is Ganondorf. Is Link gevangen genomen? Maar dan zou hij wel in een kooi zitten toch. Dan draait Link zich om en de kwaadaardige blik in zijn ogen, laat me schrikken. Wat heeft Ganondorf met hem gedaan?

En dat is hoofdstuk 3 alweer. Ik hoop dat jullie het stripje leuk vinden. Ik vind hem echt leuk. Ik heb eigenlijk geen vragen om jullie te stellen, dus ik zeg tot hoofdstuk 4!
(Wacht toch een. Wat vinden jullie, dat ik dit schrijf? Moet ik ermee doorgaan? Ikzelf ga het denk ik sowieso doen, omdat ik het gewoon leuk vindt om te schrijven. En nog een. Schrijf ik goed over de personen? Volgens mij wel. Ook al heb ik maar drie Zelda games gezien op Youtube. Yep, ik heb ze niet gespeeld, ik kijk ze alleen. Genoeg gepraat tot hoofdstuk 4!)