Time to rescue a Hero!

Hoofstuk 14 Twijfels

Ik sta voor de spiegel. Ik draag een zwarte jurk en een zwarte kroon. Zodra ik had gezegd, dat ik aan hun kant sta, hebben ze me uit de cel gehaald. Ik werd door Link naar een kamer gebracht, waar een zwarte jurk en kroon klaar lag. En nu sta ik voor de spiegel. Heb ik wel de juiste keuze gemaakt? Was dit niet fout? Hij is de echte Link niet, maar die kus op de draak voelde wel echt. Ik kijk mijn kamer rond. Een hemelbed, helemaal zwart, een bureau van donker hout en een raam. Meer is er echt niet. Ik doe het raam open en voel de frisse avondlucht. "Verraadster", hoor ik opeens. Ik draai me om en zie Midna zweven. "Midna", zeg ik verrast. Ik dacht dat ze weg was. "Zodra jij weer werd opgevangen door de draak, ging ik weer in je schaduw. En nu zit je hier in een lelijke zwarte jurk, je weet dat het de echte Link niet is", zegt ze boos. "Ik weet het, maar er zijn zoveel twijfels. Ik bedoel maar", zeg ik wanhopig, terwijl ik weer het raam uitkijk. Ik weet het allemaal niet meer. Midna gaat op mijn schouder zitten. "Zelda, misschien kun je je positie hier gebruiken, om de sleutels te bemachtigen. In ieder geval één", zegt ze. "Kan", zeg ik aarzelend. "Zelda?", hoor ik. Het is Link! "Snel weg", sis ik. Midna verdwijnt snel. Link opent de deur. Zodra ik had toegeven, was Link een stuk warmer geworden. Zoals de oude Link eigenlijk. "Mooi hè?", zegt hij. Hij loopt naar me toe en kijkt uit het raam. "Ja inderdaad", zeg ik onzeker. "Zelda, ik weet dat je twijfelt of je wel goed hebt gekozen, maar dat heb je, echt waar. Je 'vrienden' zullen je uiteindelijk verraden, omdat ze eigen doelen hebben. Ik zal dat niet doen", zegt hij. Mijn vrienden, zouden mij nooit verraden. Helaas kan ik dat niet zeggen, dan twijfelt hij aan me. Dat kan ik niet hebben. "Kom morgen naar de Grote Zaal, daar staat een verrassing voor je klaar", zegt hij. Hij loopt weer naar de deur en opent hem. "Zelda, praat niet meer tegen jezelf, goed?", zegt hij, daarna loopt hij weg. Hij hoorde me dus? Hoelang zou hij hebben staan luisteren? Midna komt weer eens tevoorschijn. "Belachelijk, dat ik jou zou verraden. Ik bedoel... Ach, laat maar", zegt ze. "Ik zal kijken of ik een sleutel kan stelen, maar ik beloof niks", zeg ik. "Goed dan", zegt Midna. "Roep maar als je me nodig hebt", vervolgt ze en duikt weg in mijn schaduw. Waar ik me nu meer zorgen over maak, dan de sleutels, is die 'verrassing'. Ik ga zitten op het hemelbed. Heb ik echt wel de juiste keus gemaakt?

Ik sta naast Link en Link staat weer naast Ganondorf. Ik haat Ganondorf echt en niet alleen omdat hij mij probeerde te vermoorden, maar om meerder redenen. We staan op een verhoging, waarop een zwarte troon staat. Ik schuifel een beetje zenuwachtig heen en weer. "Rustig maar", zegt Link met een glimlach. Rustig?! Hoe kan ik rustig zijn als ik op een podium sta met één van mijn grootste vijanden en er een 'verrassing' aankomt. Wachters verschijnen in de deuropening, ze sleuren iemand mee. Iemand die ik heel goed ken. Impa. Ze word op haar knieën gedrukt. "Heer Ganondorf, de gevangene", zegt een wachter. Impa kijkt op en kijkt woedend naar Ganondorf, maar dan komt haar blik bij mij. Ik verwacht een woedende, verrader blik, maar die komt niet. Het is slechts een blik van ongeloof en verbazing en een soorten verdriet, meer niet. "Dit is de verrassing?", vraag ik zacht aan Link. "Het beste moet nog komen", zegt hij terug. Het beste moet nog komen? Nu maak ik me zorgen. Ganondorf loopt de verhoging af en gaat voor Impa staan. "Impa, beschermster van de prinses, jammer voor jou, koos de prinses onze kant", zegt hij genietend. Ik koos niet jouw kant, ik koos voor Link, waar ik nog steeds over twijfel. "De prinses, mag doen wat ze wil", zegt Impa bitter. Ik wil Ganondorf aan de kant duwen en Impa overeind helpen, toch doe ik het niet. Ik kijk slechts toe. "Speciaal voor de prinses, mag zij kiezen wat we met jou gaan doen", zegt hij en draait zijn hoofd naar mij om. "Dus wat wil je, dat ze je vergezelt of dat ze in haar cel blijft rotten", zegt hij. Ik kijk naar Impa. Doe wat goed voelt, zou ze zeggen. Mijn handen gaan naar het hangertje, dat ergens verstopt zit in mijn jurk. Ik weet het niet. "Nou?", zegt Ganondorf. Ik loop naar benden en ga naar Impa toe. Ganondorf zet een paar stappen opzij en kijkt toe. "Impa", zeg ik zacht. Ik kniel neer haal het hangertje tevoorschijn en druk het in haar rimpelige hand. Ze kijkt op. "Prinses", zegt ze en legt een hand op mijn wang. Een traan rolt over mijn wang en beland op Impa's hand. "Treur niet, prinses, doe wat goed voelt", zegt ze. Ik sta op en kijk op haar neer. Doe wat goed voelt, dat heeft ze altijd al tegen me gezegd, sinds mijn geboorte. "De cel", zeg ik. Impa zou nooit hier bij mij willen blijven, in dit paleis. Het zou egoïstische van me zijn om te zeggen, dat ze me moet vergezellen, ook al wil ik dat graag. "Jullie hebben het gehoord wachters, naar de cel met haar", zegt Ganondorf. "Ik dacht echt, dat je zou zeggen, dat ze bij je moest blijven", zegt Link, die naar me toe is gekomen. "Ik deed wat goed voelt", zeg ik. Nu maar hopen, dat het ook echt goed is, wat ik heb gedaan.

Tadaaa! Hoofdstuk 14. Ik schrijf dit met het Master Sword om mijn nek, want mijn pakketje is binnen, samen met de Link knuffel en een Heart Container ketting. Jeee! Tot hoofdstuk 15!

PS: wat is jouw favoriete Legend of Zelda game?
Die van mij, tot nu toe, Twilight Princess.