Epiloog

32 1 0
                                    

Drie maanden later


Ik glimlach. Link staat tegenover me en glimlacht ook. Hij draagt een pak en probeert zijn verband te verbergen, ook al kan ik het wel zien. "Het is zover", zeg ik. "Klopt", zegt hij. De feetjes draaien om ons heen en laten een spoor van licht achter, voor ze oplossen. "Zo te zien hebben ze hun taak volbracht in deze wereld", zeg ik zacht. "Ze zullen altijd naar ons kijken", zegt hij en kust me op mijn wang. Midna is al weg en de King of Red Lions? Geen flauw idee, hij was plotseling weg. Fi rust in in het Master Sword, wachtend op een nieuwe held. Link's blauwe ogen kijken mij aan. Een traan biggelt langs mijn wang. "Niet huilen op deze mooie dag, prinses", zegt hij en nu kust hij mij recht op mijn mond. In de verte hoor ik het vuurwerk knallen, vaag dan. Maar op  dit moment word ik meegesleurd in zijn kus. Zacht en teder. Dan laten we los. "Ik verklaar jullie man en vrouw!", roept de priester dan. Iedereen in het publiek lacht en gooit bloemen naar ons. Ik lach. Ik ben zo blij dat alles over is. Dat alles voorbij is.

Bloemen landen op de grond voor Impa's graf. "Had je alles maar kunnen zien Impa, dat zou geweldig zijn geweest. Wacht, misschien heb je het wel gezien vanuit de hemel. Ik hoop dat je het mooi vond. Moet je mij nou horen. Praten tegen een graf", zeg ik treurig glimlachend. Link zijn hand rust op mijn schouder. Hij knijpt erin. Hij verwijt zichzelf nog steeds voor Impa's dood. Voor alle doden. Hij vertelde me over alles. Dat hij mij zag en schreeuwde dat ik niet moest luisteren, dat hij geen controle had over zijn lichaam. Het deed hem zoveel pijn om mij zo te zien. Zo wanhopig opzoek naar de oude Link. "Het is jouw schuld niet", zeg ik zacht. Tegen hem en tegen mezelf. "Weet ik", fluistert hij. Ik sta op en draai om naar mijn paleis. Vanaf nu ben ik koningin en voor zolang ik leef, zal er altijd vrede zijn!

Einde





Time to rescue a Hero!Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu