Time to rescue a Hero!

Hoofstuk 13 Een keuze

"En hier blijf je", zegt Link, die de deur dicht ramt van mijn cel. Mijn wapens zijn afgenomen en het is koud. Zelfs die deken, heeft hij me niet laten houden. Ik zou hem bijna mini-Ganondorf noemen. Bijna. Ik hoop dat Midna, Ivan, Tael, Tatle en Fi, een manier vrienden om me te bevrijden. Ondertussen vraag ik me ook nog steeds af wat er met Impa is gebeurd. Ik pak het hangertje en speel er wat mee. In mijn cel staat alleen een bed, die op het punt staat om in te storten en wat potten. Meer niet. Ik verveel me nu al. Ik ga liggen en kijk naar het plafond. Het zit vol spinnenwebben en schimmel. Geweldig. Ik hoop dat ze me hier snel uithalen. Ik begin een liedje te neuriën. Dat liedje kent Link ook, misschien herinnert hij dan weer, dat hij goed is, hoop ik. Ik ga overeind zitten. Link komt weer aangelopen, dit keer met Ganondorf. "Welkom prinses, dit is voorlopig je onderkomen", zegt hij. "Hoezo voorlopig?, vraag ik. "Leg jij haar dat uit, ik heb nog veel te doen", zegt hij. Link blijft achter. Gaan we weer zo'n pijnlijke situatie krijgen? Waarschijnlijk wel. "Voorlopig?", vraag ik nog een keer. "Ik heb het ook al op de draak gezegd. Kom bij mij en je krijgt macht en mij. Zo niet, dan vermoord ik je", zegt hij. "Je weet dat ik nooit bij je zal komen, dus vermoord me nu maar", zeg ik. "Je hebt nog een dag", zegt hij, duister glimlachend en hij loopt weg. Ik wil hem terug roepen, maar geef ik dan niet toe? Waarom is dit allemaal zo ingewikkeld? Ik verdring de tranen, ik ga echt niet huilen. Niet hier. Ik stop het hangertje weg en ga weer staan. Ik rek mezelf uit. Hij laat me kiezen? Als ik ja zeg, kan ik misschien na een tijde ontsnappen, maar dan hebben ze mijn deel van de Triforce al, denk ik in ieder geval. Ik ga maar gewoon liggen op het bed, dat direct instort. Ik hoest van het stof. Geweldig. Ik pak de door motten aangevreten deken en ga liggen op de ijskoude, stenen vloer. Ik ben uitgeput en mijn achterste doet nog steeds zeer van dat zo lang op de draak zitten. Ik sluit mijn ogen en denk terug op dat moment op de draak.

Ik knipper met mijn ogen. Ben ik in slaap gevallen? Plots merk ik, dat ik tegen Link zijn rug aan leun. Ben ik zo in slaap gevallen. Snel ga ik weer recht zitten. "Jammer, ik vond het wel fijn", zegt Link. Ik schaam me echt dood, dat ik dat heb gedaan. Waar zijn we eigenlijk? Ik wil naar benden kijken, maar Link's hand pakt mijn mouw vast. Hij kijkt me echt diep aan. Ik wil mijn gezicht afwenden, maar dan pakt hij mijn kin vast. Langzaam drukt hij een zachte kus op mijn lippen.

Hij had me gewoon gekust! Gekust! Ik schaam me best, dat ik het zo geweldig vond voelen. Ik vergat toen alles. Alleen zijn kus was er. Ik dacht er niet meer aan dat het 'slechte' Link was. Het was toen voor mij gewoon Link. De Link die ik ken. Toen het klaar was schaamde ik me nog erger dan nu. Ik keek de hele tijd de andere kant op. Ik hoor een sleutel in het slot steken. "Heb je je keuze gemaakt?", vraagt Link. Ik kijk hem aan. Zou het egoïstische zijn, als ik zeg dat ik Link wil. Ik ben verliefd op hem, dat snap ik nu wel. Ik wil zo graag bij Link zijn, maar als ik ja zeg vergaat de wereld waarschijnlijk. Of de hele wereld is gevormd, zoals Demise en Ganondorf dat willen. En dit is niet de Link die ik ken. Link wacht met een emotieloze blik op mijn keuze. Voelt de 'slechte' Link eigenlijk wel wat voor mij? Acteert hij dit niet allemaal? Hij heeft me toch alleen nodig, vanwege mijn deel van de Triforce? "Komt er nog wat van?", zegt Link. Ik voel aan het hangertje van Impa. Wat zou zij zeggen? Zij zou nee zeggen hiertegen. Als ik zou vragen tegen haar, wat ik moet doen, zou ze zeggen dat ik moet doen wat goed voelt. Alleen dat weet ik nog niet. Nu zou ik graag het advies van Midna, Ivan, Tatle, Tael of Fi hebben. Ook al kan ik Midna en Ivan niet uitstaan. Ze zijn wel mijn vrienden. Als ik hun bij me heb, voel ik me zelfverzekerder en sterker. Hun zouden weten wat ze moesten doen. Ook al heb ik de Triforce van wijsheid. Zo wijs voel ik me nu niet. Ik voel me onzeker. Niet wetend wat te doen. "Nou?", vraagt Link nog een keer. Godinnen, alsjeblieft help me, met deze keuze, bid ik naar ze. "Nog tien seconden", zegt hij. "Een, twee, drie....". "Wacht, ik weet het!", zeg ik. "Nou, wat is het?", vraagt hij. "Ik doe mee, ik zal bij jou blijven", zeg ik.

Cliffhanger! Wat gaat er nu gebeuren? Vragen jullie je af. Dat lees je in hoofdstuk 14!