Time to rescue a Hero!

Hoofdstuk 15 Bijna gesnapt

"Weet je het zeker?", fluister ik tegen Midna. We zijn opzoek naar een sleutel. Eentje maar, dan is het goed. Midna zei, dat er één in Link's kamer lag. Nu maar hopen dat hij er nog ligt. Link en Ganondorf, zijn weg op een missie. Dus nu moet ik gewoon hopen dat de 'slimme' wachters me niet snappen. Ik doe gewoon net alsof ik naar mijn kamer loop. Mijn kamer is naast die van Link, dat viel me later pas op. Ik moet dus nog voorzichtiger zijn. Ik pak de deurknop en open de deur. Link's kamer is precies hetzelfde als die van mij. "Waar zou die liggen?", vraagt Midna. Ik haal mijn schouders op. Ik heb geen idee. Ik begin te zoeken in zijn kleerkast. Vol met zijn zwarte outfit. Draagt hij nooit eens wat anders? "Niks hier", zeg ik. "Dit wil je misschien wel zien", zegt Midna. Ik loop naar haar toe. In een la van het bureau ligt een tekening. Het is een tekening van mij en Link. "Dit was gemaakt op de dag van het Grote feest", zeg ik. Link had toen Ganondorf verslagen en mij gered. Een tekenaar had ons toen getekend. Ik glimlach en doe de la weer dicht. "Ik weet niet hoe hij eraan komt, maar dat boeit me niet, het is van hem", zeg ik. Midna knikt en gaat verder zoeken.

Na een tijde stuit ik op iets anders. "Het Master Sword en het Hylian Shield", zeg ik verbaasd. Waarom liggen ze op Link's kamer? Wat moet hij er mee? "Kat, ik denk dat we hier weg moeten", zegt Midna opeens. "Waarom?", vraag ik. "Ze zijn terug", zegt ze. Ik wil naar de deur toe lopen, als hij open gaat. "Wat doe jij hier?", vraagt Link verbaasd. "Ik was naar je opzoek", zeg ik als smoes. "Je wist dat we weg waren", zegt hij achterdochtig. "Echt waar? Dat was ik helemaal vergeten! Dom van me", zeg ik snel. Ik loop hem voorbij en ga mijn kamer in. "Dat was niet erg slim", zegt Midna. "Misschien, had je me eerder kunnen waarschuwen", zeg ik. "Misschien" en ze haalt haar schouders op. Ik zucht. Dit was een mislukte poging, erg mislukt. Ik moet voorzichtiger zijn. Er wordt op de deur geklopt. De deur wordt open getrapt en Link stormt naar binnen. "Wat heb je gedaan", sist hij. "Niks", zeg ik. "Wel waar, één van de sleutels is weg", zegt hij. Midna moet dus een sleutel hebben gepakt, toen Link niet keek. Goed gedaan Midna, denk ik. "Waar is het", zegt hij dringender. "Ik weet niet eens waar je het over hebt", zeg ik. "En ik dacht nog wel, dat je om me gaf", zegt hij boos. Hij stormt de kamer weer uit. "Link", zeg ik, maar ik weet dat hij al weg is. Hij hoort me niet meer. Ik doe de deur dicht en zak langzaam naar beneden. Alle tranen die ik heb ingehouden, komen tevoorschijn. Ik blijf maar huilen, tot er niet eens meer tranen komen. "Kat, kijk eens", hoor ik Midna zeggen. Ik kijk op en zie de sleutel in haar handen. Een gouden sleutel met een groene smaragd. "Goed gedaan", zeg ik treurig. "Wat is er, Kat?", vraagt ze bezorgd. Ik zucht en vertel van Link. "Ik snap het, maar het is niet de echte Link", zegt ze. "Je moet hier weg Midna, opzoek naar Ivan, Tatle, Tael, Fi en Navi", zeg ik. "Navi? Die ik ken ik niet", zegt ze. Inderdaad, hoe kom ik opeens op Navi. "Dat is denk ik de volgende, die we moeten zoeken", zeg ik. "Mooi, ik ga naar ze opzoek en zie je wel weer eens", zegt ze en met de sleutel vertrekt ze.

De volgende dag, lijkt Link het hele voorval van gisteren, vergeten te zijn. Hij heeft me zonder pardon, mijn kamer uit gesleurd en zei dat hij een verrassing voor me had. Alweer. Hij opent een deur. "Hier zijn wat vrienden van je", zegt hij. Vrienden? Met een slecht voorgevoel, stap ik de kamer in. In een kooi, zitten de feetjes en Fi. "Waarom heb je ze opgesloten?!", zeg ik boos. "Jij geeft toch om ze? En ik dacht, ik doe je een plezier", zegt hij. Ik loop snel naar de kooi toe. "Waarom draag je zo'n afgrijselijke jurk?", zegt Ivan. "Bedankt", zeg ik met een glimlach. Ik hoor de deur dichtgaan. Link heeft de kamer verlaten. "Snel! Laat ons vrij!", zegt Ivan. "Ik wist dat het een slecht idee was, om Tatle mee te laten gaan", mompelt Tael. "Ik kan jullie niet vrijlaten", zeg ik. "Waarom niet?", vraagt Tatle. "Het ligt nogal ingewikkeld", zeg ik. "Ik zal jullie elke dag bezoeken, als het kan", zeg ik dan en loop de kamer uit. "Wacht, Zelda!", zegt Ivan. Ik draai me om in de deuropening. "Veel geluk", zegt hij. Ik sluit de deur. "Was het een leuke verrassing?", vraagt Link. "Jawel, maar waag het nooit meer om ze in een kooi op te sluiten", zeg ik. "Wat jij wil, Zelda", zegt hij. "Het is tijd voor het avondeten. Kom je mee?". Hij pakt mijn hand vast en leid me door de vele gangen, van waar we dan ook zijn. Ik hoop dat de mensen in Hyrule het goed maken en alle anderen ook. Ik bid het in mijn hele hart. "Wacht, ik moet nog wat doen", zeg ik dan. "Momentje", vervolg ik. Zonder op antwoord te wachten, ga ik naar Link's kamer. Ik weet dat we al een sleutel hebben, maar ik wil meer weten. Ik open een andere kast in de kamer. Ik had toen ik de kamer doorzocht, een raar gevoel bij deze kast. In de kast staat een pot en een steen. In de pot zit een fee en de steen gloeit. Ik open de pot. "Bedankt, meisje", zegt het feetje. "Graag gedaan, mijn naam is Zelda", zeg ik. "Zelda?! Ik ben Navi", zegt ze. Ze herkent me. "Zelda?", hoor ik de steen zeggen. "Ik ben de King of Red Lions.", zegt hij. Twee gevonden. "Dit waren ze", hoor ik de stem zeggen. Ik heb iedereen. Nu alleen Link nog.

Tadaaaaaaa! Hoofdstuk 15! Is het raar als ik zeg, dat ik vroeger alleen de Legend of Zelda leuk vond, omdat ik Link knap vind? Raar? Vraag!

Hoe ben jij met Legend of Zelda begonnen?
Mijn broertje en ik verveelde ons een keer en we konden geen leuke filmpjes vinden en toen zei ik:" zullen we de Legend of Zelda kijken?". En zo is het dus gekomen.
Tot hoofdstuk 16!