Time to rescue a Hero!

Hoofdstuk 22 De Great Deku Tree

"Link, Link blijf hier!", schreeuw ik naar hem. Ik zit op mijn knieën en zie hoe Link wegloopt. "Link!", schreeuw ik weer. Hij draait zich om. Ik zie zijn heldere blauwe ogen en hoe ze op me neerkijken. Alsof ik een monster ben. "Zelda", zegt hij zacht. Zijn stem lijkt mijn oren te strelen. Zijn normale stem. De stem die hij vroeger hard. Warm en fijn. Niet koel en kil. Hij loopt op me af en steekt zijn hand uit. Ik pak hem aan en hij helpt me overeind. "Kom, ik wil je iets laten zien", zegt hij glimlachend.
Opeens staan we bij de Great Deku Tree. "Is... Is hij dood?", vraag ik voorzichtig. "Ja hij is dood, maar ik moet je waarschuwen", zegt Link. "Één van mijn vorige levens heeft Ghoma, het monster dat erin zat, verslagen alleen is hij terug. Jij moet hem verslaan", zegt hij. "Dat weet ik", zeg ik. "Je bent slim". "Klopt", zeg ik glimlachend.
"Zelda, dit ben ik. De echte ik. Ik kan met je praten. Voor even. Wat ik ook tegen je zal zeggen of wat ik ook zeg dat ik ga doen. Luister er niet naar. Het zijn allemaal leugens", zegt hij. "Dus dit ben jij echt?", vraag ik. Hij knikt. Ik omhels hem. Ook al is het maar een droom. Ik omhels hem. Hij legt zijn armen om me heen en knuffelt me terug. "Ik mis je", zeg ik. "Weet ik. Ik jou ook". Zacht kust hij me op mijn voorhoofd. Hij laat me los en kijkt me aan. Tranen wellen op in mijn ogen. Ik veeg ze boos weg. "Ik zal je redden", zeg ik tegen Link. "Daar reken ik op", zegt hij. Alles begint te vervagen. Het laatste wat ik zie, voor alles weggaat, is Link's glimlach. En zijn warme blik.

Ik open rustig mijn ogen. Dat was een geweldige droom. Als het een droom was. Iemand heeft een deken over me heen gelegd. De deken van Link. Ik doe hem in mijn tas en sta op. Nog steeds voel ik me uitgeput. Ook vraag ik me nog steeds af, wat dat was. Dat licht. "We moeten naar de Great Deku Tree", zeg ik beslist. "Huh? Ja....Ja dat klopt", zegt Ivan verschrikt. Ik kijk hem vragend aan. Wat wou hij dan? "Wat wou jij dan?", vraag ik hem. "Ik dacht aan de Forest Temple", zegt hij. "Dat is onwaarschijnlijk. Als we die stenen moeten krijgen, zullen we de tempels of kerkers, in dit geval overnieuw doen om die stenen te krijgen", zegt Navi. "Klinkt logisch", zegt Tatle. "Is het ook", zegt Tael. "Maar hoe wist je dat?", vraagt Midna. "Link vertelde het me", zeg ik. "Hoe?", vragen ze in koor. "Luister maar".

Na het hele verhaal verteld te hebben, kijken ze me allemaal vragend aan. Nou ja, Midna kijkt me vragend aan. De feeën hebben vast ook wel vragen, denk ik. "Hoe weten we dat het geen val is?", vraagt de King of Red Lions. "Ik voel het", zeg ik tegen hem. "We kunnen niet afgaan op een gevoel Zelda. Dat weet je", zegt Tatle. "Misschien", zeg ik twijfelend. Tatle heeft gelijk. Ik kan niet alleen maar afgaan op een gevoel. Misschien is het wel een val, maar het voelde zo echt. Ik stap over een boomstronk heen, als ik in een plas water beland. "Nu zitten mijn laarzen onder de modder", zeg ik geïrriteerd. "Had je beter moeten opletten", zegt Navi. Ik zucht en stap uit de plas water. Met mijn modderige laarzen, loop ik door het bos, als de open plek opdoemt. Een grote boom en daarvoor een kleine boom. "Wie ben jij?", vraag ik. "Ik ben de Deku Sprout. Ik weet waarom je hier bent. Ga snel, er is weinig tijd", zegt hij snel. Aarzelend loop ik de Deku Sprout voorbij. Hoezo is hij geen val? Ik ga de Deku Tree binnen. Spinnen overal. Ik haat dit nu al. Tijd voor spinnen.

"Aaaaah!", gil ik, terwijl ik naar beneden val in een gat. Plof. Dat is het geluid als ik op de grond val. Ik pruts de spinnenwebben uit mijn haar. "Kan je opschieten? We hebben weinig tijd", zegt Navi ongeduldig. "Link deed er anders nooit zo lang over", vervolgt ze. "Link, had geen spinnenwebben in zijn haar", werp ik tegen. "Hij gaf er niks om", zegt ze. "Best", zeg ik boos. Ik loop naar voren en open de volgende deur. Een grote ruimte met een hoog plafond. Overal zijn spinnenwebben. Ik heb een slecht gevoel. Aarzelend kijk ik naar boven. Lange poten en een groot oog. Een oog wat zich omdraait en naar mij kijkt. "Dat is Gohma", zegt Navi. "Je meent het, Navi", mompel ik, als ik me klaar maak voor het gevecht. Ik heb echt een hekel aan spinnen!

Korter hoofdstuk dit keer. Sorry. Ik weet dat jongens dit boek lezen. Draai er maar niet omheen jongens. Jullie lezen dit. Heb het zelf gezien. Via internet. Ik vergeet jullie te vertellen, welke games ik heb gezien. Namelijk:
Phantom Hourglass
Spirit tracks
The Minish cap.
Ik kijk nu Hyrule warriors. Het is geen echte Zelda game, weet ik. Maar ik vind het leuk. Een vraag!
Aan welke Ganondorf denken jullie? Ik heb hem nooit een omschrijving gegeven. Ik denk aan die van Twilight Princess, ik was dat namelijk toen aan het kijken. Einde. Doei!