Time to rescue a Hero!

Hoofstuk 5 De ontsnapping

Ik verveel me dood in mijn kooi. Er is niks te doen en ik kan ook geen gesprekken of iets afluisteren. Het is saai en volgens mij is het pas ergens halverwege de middag. Ik frunnik wat aan mijn broek en haal de draadjes weg. Ik tik wat op de grond en probeer mijn haar een soort van te kammen. Zo saai! Mijn maag knort. Ik moet eten, ik zoek in mijn rugzak. Dat ze me dat niet hebben afgenomen, verbaast me. Ik vind een stuk brood en eet het op. Dat heeft de honger een beetje gestild. Klein beetje maar. Waar zou Anope zijn? Ik hoop dat Ivan voor hem zorgt, zolang hij dat kan als fee. "Prinses Zelda", hoor ik. Ik draai me om. Het is Ganondorf. "Wat", snauw ik. Ik ben woedend op hem. Hij heeft Link verandert in iets, iets slechts. Daarom zou ik hem willen vermoorden. Ook al heeft Link dat al gedaan. Hoe zou hij weer tot leven zijn gekomen? Had iemand hem geholpen? "Niet zo onbeleefd prinses" zegt hij. "Zegt degene, die me meerder malen heeft geprobeerd, gevangen te nemen en te vermoorden" zeg ik met mijn armen over elkaar geslagen. Hij lacht. "Jij hoeft mij alleen ,maar jouw deel van de Triforce te geven en ik laat je gaan en geef je Link terug". Ook al wil ik Link terug, ik kan de Triforce niet zomaar opgeven, Link zou dat ook niet doen. Ook al zal hij wel aarzelen. "Nee, dat ga ik niet doen" bijt ik hem toe. "Dan zul je niet vrij zijn en zal je Link niet terug zien". Dan loopt hij weg. Ik wil hem echt doden! Ik ga weer zitten en pruts wat verder. Ik oefen wat met het Master Sword en doe wat dingen. Zo gaat het door tot de nacht.

Eindelijk is het nacht! Ik haal de sleutel tevoorschijn en klik het slot open. Zachtjes doe ik de deur weer dicht. De rode wezens zijn allemaal weg. Sommige staan op wacht bij de tempel ,maar ze zien me niet. Sukkels. Dan ben ik bij de rand van het woud. "Je nam wel je tijd" zegt Ivan. "Jij, moest ook niet in een kooi zitten de hele dag ,omdat je moest wachten tot vannacht" zeg ik boos. "Waar is Anope?", vraag ik. "Geen idee", zegt Ivan. Dat helpt. "Goed, kun je me dan de weg wijzen naar de tempel?", vraag ik hem. "Tuurlijk", zegt hij. "Als je wat aardige bent" vervolgt hij. "Best", zeg ik. Ivan begint te vliegen en ik achtervolg hem. Tijdens het rennen, denk ik nog steeds aan Link. Hoe kan hij slecht zijn? Wat hebben ze op hem gebruikt? Ik hoor een schreeuw. Slippend kom ik tot stilstand. "Wat is er?", vraagt Ivan. "Iemand riep om hulp of is in gevaar" zeg ik. "Maar we moeten naar de tempel" zegt Ivan. "Boeit me niet, we moeten diegene helpen". Zonder op antwoord te wachten, begin ik te rennen. Ik hoor Ivan bijna zuchten. Bijna. Na een tijdje komen we aan bij een boerderij. De boerderij staat in brand. "Mijn baby! Mijn baby is nog binnen", schreeuwt een vrouw. Tijd om een baby te redden! Ik ren naar binnen, terwijl ik mijn muts, doordrenkt met water, tegen mijn mond hou. Ik hoor gehuil van een baby. Ik ren de trap op. Plots stort de trap in. Ik trek een sprintje en kan nog net de rand vastpakken van waar de trap zat. Ik klim erop en ren de kamer in, waar de baby moet zijn. De baby is ingesloten met brandende balken. Geweldig. Ik steek mijn handen door het gat en pak de baby. Ik wil terug rennen, via de trap ,maar die is stuk. Dan trap ik het raam in. Ik spring via een boom op de grond. "Bedankt, bedankt" zegt de vrouw. Ze pakt de baby en begint hem te knuffelen. "Hier, ik weet dat het niet veel is ,maar het is het enige wat ik heb" zegt ze. Ze geeft me een fles met melk. "Bedankt" zeg ik. "Kunnen we dan nu weer verdergaan?", vraagt Ivan. Ik knik. Ivan zucht of lijkt de zuchten en vliegt weer voor me uit. Ik volg hem.

Het is al bijna ochtend, als we bij de tempel aankomen. De tempel bevind, zich in een berg. De ingang is gewoon poort. Meer niet. Ik had wel wat meer verwacht. "Dus dit is de tempel?", vraag ik aan Ivan. "Ja, dit is de tempel", zegt hij. Hier bevind zich de sleutels van het Westen. Dit is één van de sleutels waarmee ik Link kan redden. Ik ga er alles aan doen om die sleutel te bemachtigen. En de rest van de sleutels ook. Ik loop naar de poort en kijk naar de trap die omhoog gaat. Ik pak het zwaard, van mijn rug en omklem het handvat stevig. Ik pak het schild steviger beet. Ik kijk om naar het bos. Link, ik zal je redden. Met elke sleutel kom ik de stap dichterbij, om je te helpen. Dan kijk ik weer naar de trap. Ik verzamel al mijn moed, adem diep in en dan loop ik de trap op.

Dat was hoofdstuk 5. Iets korter dan normaal, maar ja. Niet erg veel te zeggen of te vragen of te melden. Weten jullie een idee voor een boss? Ik heb wel wat, maar misschien weten jullie wat. See you later, Guys! Tot hoofdstuk 6!