Time to rescue a Hero!

Hoofstuk 18 Bedriegerij

Wat doet Link hier nu weer?, vraag ik me af, terwijl ik een steeg induik. Het is donker en de fakkels verlichten de straten amper. Lange schaduwen worden op de grond geworpen. Link rijd, op zijn paard, de stad binnen. De mensen die nog wakker zijn juichen, als ze hem zien. Link glimlacht duister, niemand merkt het op, alleen ik. "Ik heb slecht nieuws voor jullie", zegt Link en hij maant de menigte tot stilte. "Prinses Zelda is helaas gevangen genomen door Ganondorf en slecht gemaakt", zegt hij treurig. Leugenaar, denk ik. Ik wil naar voren stappen om er wat van te zeggen, als Ivan me tegenhoud. "Weet je zeker, dat dat slim is?", vraagt hij. Hij heeft gelijk, als ik nu naar voren stap, pakt hij me op. Hij is tenslotte de held van alles. Aan de andere kant.... Als ik toch 'slecht' ben, kan ik hem net zo goed gaan plagen, als hij dan uit zijn vel springt heeft hij zichzelf verraden. Ik glimlach bij het idee. "Wat ga je doen Zelda?", vraagt Tael wantrouwig. Ik kijk rond in de steeg en zie een katapult liggen, samen met wat noten. Ik heb een plan. Ik klim het dak op en schreeuw:" Hè Link!". Link kijkt op. "Daar is ze, luister niet naar haar. Ze is slecht!", roept hij en hij wijst naar me. De mensen kijken angstig naar mij. "Blijkbaar ben ik slecht, dus zal ik me ook maar zo gedragen", zeg ik. Ik pak de katapult en schiet op Link. Ik zie hem gewoon woedend worden. Hij wil schreeuwen, ik voel het, hij kan het alleen niet. Niet in het bijzijn van al deze mensen. Ik spring het dak af en ren weg. Ik ga me gedragen als iemand die kattenkwaad uithaalt. Dit gaat leuk worden.

"Zelda!", schreeuwt Link voor de duizendste keer deze week. Ik kan mijn lach bijna niet inhouden. De bewoners hadden hem direct zijn kamer in het paleis teruggegeven en bedankten hem duizendmaal, met cadeaus en liederen. Ik haal ondertussen de hele tijd grappen met hem uit. Zoals de klassieke, mieren in je onderbroek, grap. Deze keer heb ik een leuke tekening gemaakt op zijn muur. Een mooi varken met Link's hoofd. Geniet ervan, zou ik zeggen. Het enige waar ik wel van baal, is dat de bewoners bang voor me zijn. Maar als Link uit zijn vel springt, zien ze zijn ware aard. Waar ik niet blij mee ben overigens. "Ongelofelijk, dat ik jou grappen zie uithalen", zegt Midna. "Het hoort bij het plan", zeg ik, toch geniet ik er wel van. Een klein beetje maar. Ondertussen vraag ik me af waarom hij hier is. Wat doet hij hier? Zocht hij mij? Of zoekt hij iemand anders? Of is hij hier voor de sleutel? Ik weet niet eens waar hij is. Ik hoor hoefgetrappel in de verte. Nieuwsgierig kijk ik om de hoek van de steeg, waar ik in woon, voorlopig en waar niemand in de buurt durft te komen. Ganondorf op zijn paard. Iedereen schreeuwt en roept om Link. Link nog steeds een beetje boos door mijn grap, kijkt me woedend aan als hij langsloopt. Ik glimlach onschuldig. De mensen kijken vol verwachting naar Link. "Ik heb het", zegt hij. Hij haalt iets tevoorschijn. Het is de sleutel! "Hoe? Hoe kan dat?", vraagt Midna geschrokken en verbaasd. De mensen kijken verbaast, als Link het aan Ganondorf geeft. En nog meer als hij op het paard, wat Ganondorf heeft meegebracht, stapt. "Hij is slecht!", schreeuwen de mensen allemaal en beginnen hem en Ganondorf te bekogelen met alles wat in hun handbereik ligt. Rotte groentes en fruit vliegen door lucht. Ik vind het er best grappig uitzien. "Dit is nog niet voorbij", zegt Link en hij lijkt het vooral tegen mij te hebben. "Weet ik!", roep ik terug. Hij geeft me een geïrriteerde blik en rijd weg. "We moeten ze volgen", zegt Tatle. Ik ren zonder aarzelen de poort uit, ze zijn alleen veel sneller op het paard. Aan de andere kant van Hyrule Field, zie ik een stofwolk. Dat zullen ze wel zijn. Waar zouden ze nu hun basis hebben, nu Midna hun oude basis heeft vernietigd? Een zwaard wordt plots tegen mijn keel gedrukt. Het is een zwart zwaard met een glanzend lemmet. "Geen woord, anders snijd ik je keel door", sist de persoon. "Geef me, de sleutel", fluistert de persoon in mijn oor. Een rilling gaat door me heen. "Die hebben Ganondorf en Link al", zeg ik. "Hadden ze dat niet eerder kunnen zeggen!", zegt hij boos. Hij laat me los en gooit me op de grond. De zoveelste keer. De grond en ik zijn bijna beste vrienden. Ik draai me om en lig op mijn rug. Een wit persoon met een vrij stijlvol kapsel staat boos te tieren. "Ik zou je moeten vermoorden van meester Ganondorf, alleen weet hij iets niet. Link geeft om jou, duister of niet. Als ik jou vermoord of wie jou dan ook vermoord, zal Link woest maken en zonder hem kunnen we het ritueel niet uitvoeren", zegt hij tegen me. Wie is hij? Ritueel? Welke? Die van Demise? Of iets anders? Waarom zouden ze Link daarvoor nodig hebben? Zijn deel van de Triforce, maar toch niet meer? "Wie ben jij?", vraag ik voorzichtig. "Wie ik ben, meisje? Ik ben een grote nachtmerrie, dienaar van mijn meester. Ik ben niemand minder dan Lord Girahim".

Woehoe! Hij is terug. Hij is echt mijn favoriete slechterik. Hij is zooooo stijlvol! Wat is die van jou en waarom? Ik kan geen plaatjes er meer bij doen. Hoe ik ook op die knop ram het werkt niet! Ik ben nu ook bezig met de Legend of Zelda Phantom Hourglass. Ik vind hem echt geweldig. Trouwens op mijn hangers staat uit welke Legend of Zelda game het komt. Komt Majora's Mask uit de Minish Cap? Dat stond erop in ieder geval. Tot het volgende hoofdstuk!