Zawgyi •°•°•°
ရွင္းတုေရာ လိယန္ေရာ မလာတာမို႔
အနည္းငယ္ေတာ့ ေျခာက္ကပ္ကပ္ႏိုင္သည္။
ခ်င္းေဖကေတာ့ ရွင္းတုက အိမ္မွာကိစၥေလးရွိလို႔ဟုသာေျပာသည္။ လိယန္ကေတာ့ ခြင့္တိုင္ထားသည္တဲ့။
သို႔ႏွင့္ ဇန္ဒါလည္း ခဏမၽွစဥ္းစားၿပီးေနာက္ နံပါတ္တစ္ခုကို ႏွိပ္လိုက္ေတာ့သည္။
တဖက္တြင္လည္း အစာအိမ္မေကာင္းလၽွင္ ေခါင္းကပါ ကိုက္တတ္သည့္ အက်င့္ေၾကာင့္ လိယန္မ်က္ခံုးအစံုတို႔ တြန္႔ခ်ိဳးေနသည္။ နားထင္ကို ႏွိပ္ေနၿပီး မ်က္လံုးတို႔မွိတ္ထားေလသည္။ ထိုစဥ္ ဖုန္းတုန္ခါသံကိုၾကားေသာ္လည္း ကိုင္ခ်င္စိတ္မရွိတာမို႔ မကိုင္ခဲ့။ သို႔ေသာ္ ဖုန္းကထပ္ျမည္မလာေတာ့ေပ။ ေတြးၾကည့္ေတာ့လည္း
အလုပ္ကိစၥအေရးႀကီးျဖစ္ေနမွာစိုးတာေၾကာင့္
နံပါတ္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့သည္။
"ဟဲလို ခင္မ်ားအဆင္ေျပရဲ႕လား"
"အင္း ဖုန္းေခၚထားတာေတြ႕လို႔"
လိယန္အသံက အနည္းငယ္ အက္ကာ ေဖ်ာ့ေတာ့
ေနသည္။
"မေန႔ကေၾကာင့္မလား။ ေတာင္းပန္ပါတယ္
ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ပါ"
"မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္လည္း ေပ်ာ္ခဲ့ရပါတယ္"
"ရွင္းတုလည္း မလာဘူး"
"အင္း"
"ဆရာခ်န္ကေလ ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို စာေမးတယ္"
"အင္း ေျဖႏိုင္လား"
"အင္း။ ေနာက္ၿပီး မင္ယြဲ႕ကေတာ့ ခင္မ်ားကို
ေတာ္ေတာ္သတိရေနတာ။ ခင္မ်ားနဲ႔ အတူတူ
မစားရေတာ့ သူ႔မွာေျပာမဆံုးေတာ့ဘူး"
"မင္းကေရာ"
"ဘာကိုလဲ"
"မင္းကေရာ သတိရလား"
တဖက္ကေကာင္ေလး အေျဖကို လိယန္စိတ္ရွည္ရွည္ပင္
ေစာင့္ေနသည္။
"ခင္မ်ားေရာ ရွင္းတုေရာမလာေတာ့ နည္းနည္း
ေတာ့ ဟာတာတာျဖစ္တယ္"
"ကိုယ္အျမန္ဆံုးေနေကာင္းေအာင္ ေနပါ့မယ္"
"အင္း အရင္လို ထမင္းအတူတူစားၾကမယ္။ ဒါနဲ႔
ခင္မ်ားဘာစားခ်င္လဲ"
YOU ARE READING
ခ်စ္ျခင္းေတးသြား [ချစ်ခြင်းတေးသွား]
Romanceဝတ္ထုထဲသို့ကူးပြောင်းလာပြီးနောက် သံစဥ်များနှင့် အတူ အချစ်ကိုစီးမြောလိုက်ပါခြင်း။
![ခ်စ္ျခင္းေတးသြား [ချစ်ခြင်းတေးသွား]](https://img.wattpad.com/cover/320807586-64-k411664.jpg)