Part 11 🎶

946 105 3
                                    

Zawgyi •°•°•°

ခ်ဴဖုန္း မ်က္လံုးဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေမွာင္မည္းေနတဲ့
ေနရာကိုသာေတြ႕လိုက္ရသည္။ လက္ေတြကို
လႈပ္ၾကည့္ေတာ့ လႈပ္လို႔မရခဲ့။ ေျခေထာက္ေတြ
ေရာလက္ေတြကိုေရာ တင္းၾကပ္စြာ ခ်ည္ေႏွာင္ထား
ၿပီး ေအးစက္ေနတဲ့ၾကမ္းျပင္ထက္ ခ်ဴဖုန္းက
ေခြေခြေလး လွဲေနရသည္။

"ခင္မ်ား ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ"

အသံျပန္မလာပဲ အေတာ္ၾကာမွ ေရနံဆီ မီးအိမ္ေလးက ပြင့္လာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ဂ်ာကင္စစ္စိမ္းေရာင္
ဝတ္ထားေသာ လူတစ္ဦးရဲ႕မ်က္ႏွာကို ေဘးတစ္ျခမ္းအလင္းေရာင္ဟပ္ကာ ျမင္ေနရသည္။ မရိတ္မသင္
ထားေသာ မုတ္ဆိတ္တို႔ႏွင့္ နီရဲေနေသာ မ်က္ဝန္းအစံုက ခ်ဴဖုန္းကို ၾကည့္ေနေလသည္၊

"မင္းအရြယ္ပဲ ရွိေသးတယ္"

"ခင္မ်ာ"

"ငါ့ညီမေလးေလ။ မင္းအခု ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္လဲ"

"၁၇"

"ငါ့ညီမေလးက ၁၈ေလ။ သူက ဆရာဝန္ႀကီးျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာ။ ငါဒဏ္ရာရလာရင္ သူကုေပးမယ္ဆိုၿပီးေလ"

ထို႔ေနာက္ ထိုလူက ထလာကာ ခ်ဴဖုန္းနားကို
ေရာက္လာသည္။

"ေပါင္မုန္႔ဝယ္ထားတယ္"

ေပါင္မုန္႔ထုတ္ကို ေဖာက္လို႔ ခ်ဴဖုန္းကို ခြံေကၽြး
လာသည္။ ခ်ဴဖုန္းကေတာ့ မစားႏိုင္။

"ဘာလဲ အဆိပ္ခတ္ထားမွာစိုးလို႔လား"

ထို႔လူကာေပါင္မုန္႔ကိုအရင္းစားျပၿပီးေနာက္
ခ်ဴဖုန္းကို တစ္ခါထပ္ခြံ႕ေလသည္။

"အခုေတာင္ မနက္၄နာရီျဖစ္ေနၿပီ စားလိုက္"

ခ်ဴဖုန္းလည္း မေန႔ညကတည္းက ယြမ္မိသားစုအိမ္မွာ သိပ္မစားခဲ့သည္မို႔ အခုအေတာ္ေလးဗိုက္ဟာေနသည္။
သို႔ႏွင့္ ခြံ႕သမၽွကို မၿငီးမျငဴစားေနမိသည္။
ေပါင္မုန္႔ကုန္သြားေတာ့ ေရတိုက္လာျပန္သည္။
ခ်ဴဖုန္းဝမ္းဝသြားျပန္ေတာ့ တဖန္ျပန္အိပ္
ေပ်ာ္သြားျပန္သည္။ မည္မၽွၾကာေအာင္
အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္မသိ ႏိုးလာေတာ့ ညေနပင္
ေစာင္းေနေလၿပီ။ ႏိုးလာေတာ့ ခ်ဴဖုန္းတစ္ကိ္ုယ္လံုး ေဖာက္ခြဲေရးပစၥည္းေတြႏွင့္ပတ္ၿပီးသား
ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ခ်ဴဖုန္းႏိုးလာတာ သတိထားမိတဲ့အလား ထိုလူကေျပာလာသည္။

ခ်စ္ျခင္းေတးသြား [ချစ်ခြင်း​တေးသွား]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon