ခ်စ္ျခင္းေတးသြား [ချစ်ခြင်း​တေးသွား]

Part 37 🎶

Zawgyi •°•°•°

ဒီေနရာေလးကိုေရာက္တာ ၃လပင္ရွိေလၿပီ။ ရွီခ်န္က
အခြင့္သင့္တိုင္း ေက်ာင္းတက္ဖို႔သာေျပာေလသည္။ ဘယ္ေနရာကေနျဖစ္ျဖစ္ ေအာင္စာရင္းထုတ္ကာ ေက်ာင္းတက္ႏိုင္ေပမယ့္ ဇန္ဒါ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့။ ဇန္ဒါ့နာမည္ကို လူမသိေစခ်င္။ ဇန္ဒါရွက္သည္။ ျကံဳလာလၽွင္
ေအးေဆး လက္လႊတ္ေပးႏိုင္မယ္ ထင္ခဲ့ေပမယ့္
တကယ္တန္းက် အရွက္တကြဲ အက်ိဳးနည္းပင္။ ဒါေၾကာင့္ မုေပါင္ဆိုတဲ့ နာမည္ေတာင္သံုးထားခဲ့သည္ေလ။

"ကၽြန္ေတာ္က မထိုက္တန္ဘူး"

ထိုစကားသာ ဇန္ဒါေျပာခဲ့သည္။

အခန္းထဲ ျဖာက်ေနတဲ့ လေရာင္ကို ဇန္ဒါေငးေနမိသည္။
ဘာေတြေတြးေနလဲ ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ေပ။ တကယ္က ဇန္ဒါ ဘာမွမေတြးခဲ့။ ဒီတိုင္း အိပ္မရခဲ့၍သာ။ မ်က္လံုးမွိတ္လိုက္တာႏွင့္ ပံုရိပ္ေတြ စကားသံေတြၾကားေယာင္
ေနရသည္။ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာႏွင့္ အိမ္မက္ေတြမက္ျပန္သည္။ ဇန္ဒါ့အတြက္ စိတ္အက်ဥ္းက်ကာ
လြတ္ေျမာက္ဖို႔ေနရာရွာမရခဲ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့
ညဘက္ေတြမအိပ္ပဲ ေနေနရံုသာ။

ရွီခ်န္ အေပါ့သြားခ်င္လာတာေၾကာင့္ ႏိုးလာသည္။
တေရးႏိုး အိပ္ယာထၿပီးေနာက္ သန္႔စင္ခန္းသြားၿပီးေတ့ မုေပါင္ရဲ႕ အခန္းကို သြားၾကည့္ေလသည္။ တံခါးအသာဟၿပီးၾကည့္ေတာ့ မအိပ္ပဲ ျပတင္းေပါက္နား ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနေလသည္။

"အိပ္ေတာ့ေလ။ မနက္ျဖန္လည္း ပင္ပန္းဦးမွာ"

"ဟုတ္"

ရွီခ်န္ေျပာေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပင္ အိပ္ယာေပၚလွဲခ်သြားေတာ့သည္။ ရွီခ်န္လည္း တံခါးျပန္ေစ့ေပးၿပီး အခန္းထဲဝင္သြားေတာ့သည္။ အိပ္ယာေပၚက ေကာင္ေလးရဲ႕
မ်က္လံုးေတြက တဖန္ျပန္ပြင့္လာၿပီးေနာက္ ေကာင္းကင္ကိုသာ ၾကည့္ေနသည္။ မနက္မိုးလင္းခါနီးမွာေတာ့ မ်က္ဝန္းတို႔ မွိတ္က်သြားေတာ့သည္။

မ်က္စိမွိတ္ၿပီးမၾကာလိုက္ မိုးလင္းလာေလၿပီ။ တေန႔ကို ၃နာရီထက္ပိုအိပ္လ်င္ အိမ္မက္ေတြမက္တတ္သာ္မ်ဳ႕ မိုးလင္းခါနီးမွ အျမဲ အိပ္ေလသည္။ မနက္ ၆နာရီဆို
အိပ္ယာကထကာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္လို႔ ညက တည္ထားတဲ့ဟင္းရည္အိုးကို ဆက္တည္သည္။ ဟင္းရည္အိုး တည္ထားတုန္းမွာပင္ လွီးခၽြတ္စရာရွိတာ လွီးခၽြတ္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္
ဟင္းရည္အိုးကို လွယ္ကာ ထပ္ျပဳတ္လိုက္ေတာ့သည္။
ထိုစဥ္ ရွီဇန္းက ဝင္လာေတာ့သည္။