Part 22 🎶

739 79 1
                                    

Zawgyi •°•°•°

မနက္ႏိုးလာေတာ့ ေခါင္းနည္းနည္းအံုေနရံုကလြဲ ဘာမွမျဖစ္ေပ။ အိပ္ယာေပၚက ထရင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ၿပီးမွန္ထဲ ျပန္ၾကည့္မိသည္။ မ်က္လံုးႏွစ္လံုး
ေအာက္က သိသာတဲ့ အမည္းကြင္းကိုျမင္ၿပီး Home alone ထဲက ေကာင္ေလးလို ေအာ္လိုက္ေတာ့
သည္။ ဇန္ဒါဆင္းလာေတာ့ ေဖေဖခ်န္းက ၾကည့္ကာ

"အရက္နာက်တာ သက္သာရဲ႕လား"

"အ...အရက္..ဘာကို"

ဇန္ဒါကေတာ့ မသိသလိုပင္ ပုတ္ခတ္ ပုတ္ခတ္ လုပ္ကာ
ေခါင္းကို လွည့္ေနသည္။

"မသိသလို လုပ္မေနနဲ႔။ ေနာက္တခါမ်ား မူးရဲမူးၾကည့္
အိမ္အျပင္မွာကို ပစ္ထားခဲ့မယ္"

ဇန္ဒါလည္း ဇက္ကေလးပုရင္း ဟုတ္ကဲ့လို႔သာ
ေျပာလိုက္သည္။ ေမေမခ်န္းကေတာ့ ျပံဳးရင္းပင္
ေျပာလာသည္။

"တကယ္ဆို သားကၿငိမ္ပါတယ္။ မေန႔က ဒီတိုင္းပဲ
အိပ္ေနတာ"

"ဟုတ္တယ္ေနာ္"

ဇန္ဒါလည္း သြားေလးျဖဲၿပီးေျပာျပလိုက္ေတာ့ ေဖေဖခ်န္းက စိုက္ၾကည့္လာသည္။

"ေက်ာင္းေရာက္ရင္ လိယန္ကို ေက်းဇူးတင္လိုက္ဦး။ မေန႔က သူပဲ ေစာင့္ေရွာက္ေပးေနရတာ"

ေက်ာင္းကို သြားတဲ့လမ္းမွာ ေပါက္စီအိုးကပ္ေလးဝယ္သြားလိုက္သည္။ အတန္းထဲေရာက္ေတာ့ လိယန္ေရာ ခ်င္းေဖတို႔ေရာ မေရာက္ေသးေပ။ ဇန္ဒါလည္း ေအးေဆး ထိုင္ေနရင္း ခဏေမွးေနလိုက္သည္။ ေဘးနားက ခံုေရႊ႕သံတိုးတိုး ၾကားလိုက္မွ မ်က္စိဖြင့္လိုက္ေတာ့ လိယန္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဇန္ဒါလည္း
ဝယ္လာတဲ့မုန္႔ထုတ္ေလး သူ႔ခံုေပၚတင္ေပးၿပီး
ျပံဳးကာ

"ခင္မ်ားအတြက္။ မေန႔ကအတြက္ ေက်းဇူးပါ"

လိယန္က ေအးေဆးပင္ ဘာမွမေျပာပဲ ခံုမွာထိုင္ၿပီး
အင္းလို႔သာ ေျပာလာသည္။ ဒီတံု႔ျပန္မႈက ဘာပါလိမ့္! ဇန္ဒါလည္း တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး

"မေန႔က ခင္မ်ားကို အမွားလုပ္မိတာလား"

"မမွတ္မိဘူးလား"

"အင္း။ ႏိုးလာေတာ့ ဘာမွမသိေတာ့ဘူး"

"ဒါဆိုလည္း ထားလိုက္ပါေတာ့"

ခ်စ္ျခင္းေတးသြား [ချစ်ခြင်း​တေးသွား]Where stories live. Discover now