Zawgyi •°•°•°
မေန႔ညကတည္းက ဇန္ဒါက သူ႔စာေတြကို မေျဖ
ေတာ့ေပ။ ဖုန္းဆက္လည္း လူႀကီးမင္းနဲ႔သာတိုး
ေနသည္။ ဒီမနက္ေတာ့ ေစာေစာထြက္ကာ ဇန္ဒါ့အိမ္
ေရာက္သြားေသာ္လည္း ဇန္ဒါက သူ႔သူငယ္ခ်င္း
အိမ္မွာ သြားေနတယ္ဟုသာသိရသည္။ အန္ကယ္ခ်န္းတို႔ကလည္း စီပြားေရးအတြက္ ခရီးထြက္ေနေလရဲ႕။{ေပါင္ေပ့ ကိုယ္မွားပါတယ္။ ကိုယ့္ကို စာျပန္ပါဦး}
ထို႔ေနာက္ေက်ာင္းကို သြားၾကည့္ေတာ့ ၁ပတ္
ခြင့္တိုင္ထားေလသည္တဲ့။ အခုေတာ့ လိယန္မွာ
ရွာပံုေတာ္ မင္းသားႀကီးျဖစ္လို႔ေနေလၿပီ။"ရွင္းတု မင္းတို႔ကို ေပါင္ေပ့ ဘာေျပာေသးလဲ"
"ဘာမွမေျပာဘူး။ ဘာလို႔လဲ"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ သူဆက္သြယ္လာရင္ ငါ့ဆီဖုန္းဆက္
ေပးဖို႔ေျပာေပး""ေအးပါ"
ရွင္းတုက သူ႔ေဘးနားက လူကို ၾကည့္ကာ မႏိုင္ဘူးဆိုသည့္အေတြးနဲ႔ ေခါင္းခါလိုက္ေတာ့သည္။
"မင္းတို႔က ဘာျဖစ္တာလဲ။ ဒါလိုက္တမ္းေျပးတမ္း ကစားနည္းအသစ္လား"
"သူ ၾကင္ဖက္ေတြ႕တယ္။ သူ႔အဖိုး စီစဥ္ေပးတာ"
"သူ႔အဖိုးဆိုရင္ေတာ့ သူလြန္ဆန္ဖို႔က မျဖစ္ႏိုင္ဘူး"
"ကၽြန္ေတာ္ သိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကိုလည္း ေဒါသထြက္ခ်င္ေပမယ့္ လြန္ဆန္လို႔မရလို႔ပါေလ ေျဖေတြးေပမယ့္ စိတ္ထဲေတာ့ မတင္မက်ျဖစ္တယ္။
အခုလိုအခ်ိန္သူနဲ႔မေတြ႕ေသးပဲ ေခါင္းေဆးလိုက္တာ ပိုေကာင္းမယ္။ တကယ္ဆို ကၽြန္ေတာ္လည္း ၾကင္ဖက္ေကာက္ေတြ႕လို႔ရတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ခင္မ်ားလည္း မလြန္ဆန္ႏိုင္ရင္ က့်န္ေတာ္
လည္း မလြန္ဆန္ႏိုင္ဘူးေလဆိုၿပီး အရြဲ႕တိုက္ဖို႔က
မရင့္က်က္သလို ခံစားရတယ္။ ဒါေပမယ့္ေလ
နည္းနည္းေတာ့ ခံစားရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ သူခ်စ္ရတဲ့၊ သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့အဖိုးနဲ႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ၿပီး ၂ဖက္စလံုး ခံစားရေအာင္လည္း မလုပ္ႏိုင္ဘူး။
သူ႔ကိုလက္လႊတ္ဖို႔ စိတ္ျပင္ဆင္သင့္ၿပီလားေတာင္
မသိေတာ့ဘူး"
YOU ARE READING
ခ်စ္ျခင္းေတးသြား [ချစ်ခြင်းတေးသွား]
Romanceဝတ္ထုထဲသို့ကူးပြောင်းလာပြီးနောက် သံစဥ်များနှင့် အတူ အချစ်ကိုစီးမြောလိုက်ပါခြင်း။