Part 21🎶

799 92 0
                                    

Zawgyi •°•°•°

ရွင္းတုက ဇန္ဒါ့ကို ၾကည့္ၿပီးေနာက္ လိယန္ကို ထပ္ၾကည့္သည္။ ထို႔ေနာက္ အနားကပ္ကာ ေလသံတိုးတိုးေလးျဖင့္

"ဖြင့္ေျပာတာ လက္မခံလို႔ ထိုးလိုက္တာလား"

ဇန္ဒါလည္း စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္ ၾကည့္ၿပီး တဖက္လွည့္သြားေတာ့သည္။ လိယန္ကေတာ့ ဇန္ဒါ့ပတ္တီးကိုသာ ၾကည့္ေနသည္။

"အရမ္းနာေနလား"

"ေဆးေသာက္ထားလို႔ သက္သာပါတယ္"

"ခ်ဳပ္လိုက္ရေသးလား"

"ေယာင္ပဲ ေယာင္သြားတာ။ ကြဲမသြားဘူး"

"သတိထားပါကြာ။ မင္းက အျမဲ ရွပ္ျပာ ရွပ္ျပာနဲ႔"

"သူတို႔က..."

ဇန္ဒါလည္း ေျပာမေကာင္းဘူးထင္တာေၾကာင့္
ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ေပ။ လိယန္က အခန္းထဲကေန
ထြက္သြားၿပီး ဇန္ဒါကေတာ့ ေဆးအရွိန္ေၾကာင့္
အိပ္ခ်င္လာသည္။ ၁၀မိနစ္ၾကာၿပီးေနာက္ေတာ့ လိယန္က
ေရခဲအိတ္ႏွင့္အတူ ျပန္ဝင္လာသည္။

"ေရခဲကပ္ထားလိုက္"

"ဘယ္ကရတာလဲ"

"အိတ္က ေက်ာင္းေဆးခန္းက၊ ေရခဲက စားဖိုေဆာင္က။
ကပ္ထားလိုက္"

ဇန္ဒါလည္း အုပ္ထားတဲ့ ပတ္တီးေပၚကေန ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရခဲကို အုပ္ေနသည္။ ဆရာခ်န္ဝင္လာေတာ့ ဇန္ဒါ့ကိုၾကည့္ကာ

"ေက်ာင္းသားခ်န္းက ဘာလို႔လဲ"

"ေခ်ာ္လဲၿပီး ထိခိုက္ထားလို႔ပါ ဆရာ"

ဆရာခ်န္က ေခါင္းၿငိမ့္ကာစာဆက္သင္သည္။ တစ္ရစ္ရစ္နဲ႔ကုန္လာတဲ့အခ်ိန္ေတြၾကား ဇန္ဒါလည္း အရမ္းကို ငိုက္္လာသည္။ ေန႔လည္စာ မတိုင္ခင္အထိ မနည္း ျပဴးျပဲကာ
စာသင္ရေလသည္။ ေန႔လည္စာနားတာႏွင့္ ဇန္ဒါလည္း
ခံုေပၚ မ်က္ႏွာတစ္ေစာင္းထားၿပီး အိပ္ေတာ့သည္။ ေန႔လည္စာလည္းမစားႏိုင္ေတာ့။

ခဏၾကာေတာ့ ဇန္ဒါ့ေခါင္းထိတာခံလိုက္ရလို႔ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လိယန္က ဇန္ဒါ့ေခါင္းကို သူ႔ပုခံုးေပၚမွီေစသည္။ ဇန္ဒါ့ေခါင္းက သူ႔လည္တိုင္ႏွင့္အံက်လ်က္။ အရမ္းအိပ္ခ်င္ေနတာမို႔ ဇန္ဒါ ဘာမွန္းေသခ်ာမသိလိုက္ေပမယ့္ အရင္ထက္ပိုသက္ေသာင့္
သက္သာရွိသြားတာမို႔ တဖက္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲ ပိုတိုးကာ
မီွထားလိုက္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။ လိယန္ကေတာ့ ရင္ခြင္ထဲတိုးလာၿပီး သက္ေသာင့္သက္သာေနရာရွာေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုၾကည့္ကာ တစ္ခ်က္ျပံဳးၿပီး
ေနာက္ ျပတင္းေပါက္ကေန အျပင္သာၾကည့္ေနသည္။

ခ်စ္ျခင္းေတးသြား [ချစ်ခြင်း​တေးသွား]Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang