Part 35 🎶

575 62 7
                                    

Zawgyi •°•°•°

🎶🎶  ၈ရက္ခန္႔ၾကာေသာ္အခါ 🎶🎶

"သားက သတိျပန္ရလာပါ့မလားဟင္"

အဲလိစ္ကေတာ့ မ်က္ရည္ေတြဝဲကာ သူ႔ေယာက်ၤားကို
ေျပာေနေလသည္။ အန္ကယ္ခ်န္းလည္း ကုတင္ေပၚ
လွဲေနတဲ့ သားကိုၾကည့္ရင္း စိတ္အစဥ္က နာက်င္လို႔
ေနသည္။

"သားေလးႏိုးလာရင္ ဒီအေျခအေနေတြကို ခံႏိုင္ရည္
ရွိပါ့မလား။ ကၽြန္မ တကယ္ပဲ မခံစားႏိုင္ဘူး"

"အင္းးးး"

ထိုစဥ္ ဇန္ဒါ့ဆီက ညည္းသံထြက္လာတာမို႔ ခ်န္းအဲလိစ္က မ်က္ရည္ေတြ အျမန္သုတ္လိုက္ေတာ့သည္။

"သား သတိရၿပီလား။ ေယာက်ၤား ဆရာဝန္
သြားေခၚလိုက္"

ဇန္ဒါလည္း အံုေနတဲ့ ေခါင္းေၾကာင့္ အသံ
ေတြက လံုးေထြးေနသည္။ အေတာ္ၾကာမွ ေသခ်ာၾကားရေတာ့သည္။

"ကၽြန္ေတာ္ မေသဘူးလား"

"သားက ဘာလို႔ ေသရမွာလဲ။ ေပါက္ကရေတြ မေတြးနဲ႔။ ဘယ္နားနာတာရွိေသးလဲ ေနေကာင္းရဲ႕လား"

"ေကာင္းပါတယ္"

သို႔ေသာ္ ေဆးအရွိန္ေၾကာင့္ ဇန္ဒါ ျပန္အိပ္
ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။ ႏိုးလာေတာ့ ေနာက္တေန႔ပင္ေရာက္ေနေလၿပီ။ ဒီေန႔ေတာ့ ေခါင္း
ၾကည္ၾကည္လင္လင္မို႔ ေနရတာ သက္သာေနသည္။

"လိယန္ေကာ"

ဇန္ဒါေမးလိုက္ေတာ့ အန္တီယြမ္က မ်က္ႏွာ တစ္ခ်က္
ပ်က္သြားေတာ့သည္။

"သားအခုမွေနေကာင္းတာေလ။ ဘာမွမေတြးနဲ႔။ အရင္ဆံုးသက္သာေအာင္သာေန"

ဇန္ဒါ နည္းနည္းေတာ့ ထူးဆန္းသြားေလသည္။ သို႔ေပမယ့္ ဘာမွမေျပာခဲ့။

"အန္ကယ္ခ်န္းေရာ အလုပ္ကိစၥေတြ အဆင္ေျပရဲ႕လား"

"ေျပတာေပါ့ ဘာမွ စိတ္မပူနဲ႔ေတာ့"

ဇန္ဒါလည္း ဘာမွ မေျပာပဲ ဖုန္းသာေတာင္းလိုက္သည္။

"ဆရာဝန္က ေသခ်ာနားခိုင္းထားတယ္။ ဖုန္းက ေရဒီယိုသတၱိႂကြေတာ့ ေနေကာင္းခါစမွာ သားမသံုးသင့္
ေသးဘူး"

"သား ဟိုဒီေလၽွာက္ၾကည့္ခ်င္တယ္။ ပ်င္းလို႔"

"ဟုတ္ၿပီ အေမေခၚသြားမယ္ေနာ္။ ခဏေလးဝွီးခ်ဲ
ယူဦးမယ္"

ခ်စ္ျခင္းေတးသြား [ချစ်ခြင်း​တေးသွား]Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu