EMRİNE AMADE ( Düzenlenecek! )

İkiden bir çıkınca bir kalırmış

Özgür'ü kaldırmaya çalıştım ama yapamadım ne yaparsam yapayım olmadı.

"Bana yardım etmelisin tek başıma seni kaldıramıyorum."

"İnan deniyorum ama olmuyor bu kadar."

Bu böyle olmazdı onu buradan başka şekilde çıkarmam lazımdı. Aklıma güvenilir birini bulmak geldi hemen rehberime girdim ve en güvenilir kişilere baktım ."Kahretsin" Güvendiğim neden kimse yoktu ki tam o sırada parmaklarım Kaya'nın isminde durdu .Onu ne zaman ararsam gelirdi onu aramalı mıydım gururum izin vermezdi ki ! Özgür çok kötü durumdaydı ona yardım etmeliydim hiç düşünmeden Kaya'yı aradım. İlk çalışta açtı.

"Kaya yardımına ihtiyacım var ."

"Lizge ne oldu ?"

Başka bir yere geçmiş olacak ki kapı sesi duyuldu.

"Şu an anlatamam konum atarsam gelebilir misin?"

"At hemen geliyorum."

Kaya kapatmadan önce arabanın motor sesi geldi istemsizce gülümsedim gülümsediğim için kendime kızdım.

"Aradığın kişi tahmini 30 dakika içinde burada olmazsa hiç zahmet etmene gerek kalmayacak leydim."

"Ne demek istiyorsun."

Esnerken yanıt verdi.

"Mideme gönderdiğim mutluluk hapları birazdan bana mükemmel bir parti sağlayacak diyorum."

Bunu söylerken yüksek bir kahkaha attı.

"Ne sen psikopat mısın bunu niye daha önce söylenmedin ki ?" omuz silkti.

Ama ilk yardım biliyordum o daha ne olduğunu anlamadan üstündeki tshirtu çıkardım.

"ne oldu darp yetmedi tacize mi başladın şimdi de."

Onu umursamadan bir elimi sırtına diğer elimi de boğazına koydum ve onu kusdurttum dakikalar sonra yüzü fark edilir derecede iyi olmuştu. Kaya geldim diye mesaj attı ona içeri gelmesini söyledim.

Kaya gelene kadar kalbim sanki ağzımda atıyordu. Kapı çaldı Kaya gelmişti kapıyı açtım Kaya yerde Özgür'ü görünce afalladı ama çabuk toparladı.

"Nesi var ."

"Bileklerini kesmiş bir de galiba bir şeyler içmiş ne olduğunu bilmiyorum."

Kaya hemen Özgür'ü dikkatlice kaldırdı.

"Kaya onu kimse görmemeli."

"Neden?"

"Uzun hikaye anlatırım sonra."

Kaya üstündeki ceketi çıkartıp Özgür'e giydirdi ve dikkatlice kaldırdı uzaktan sanki iki yakın arkadaş gibiydiler istemsizce gülümsedim. Kaya Özgür'ü arabanın arka koltuğuna oturttu bana ön kapıyı açınca ona Özgür'ün yanında kalsam daha iyi olur dedim ve arkama bile bakmadım sinirlendiğini anlayabiliyordum. Arka koltuğa geçip Özgür'ün başını kucağıma aldım ve elimde olmadan saçlarını okşadım bu Kaya'nın da dikkatini çekmiş olacak ki sinirle dikiz aynasından bana bakıyordu sanki sinirlenmeye hakkı varmış gibi.

"Kaya daha hızlı git" dedim sanki bundan daha hızlısı olabilecekmiş gibi.

Hastaneye geldiğimizde doktorlar hemen Özgür'ü acile aldılar bende onlara Özgür'ün nasıl bu hâlâ geldiğini anlattım ve Kaya'yla birlikte kapının dışında bekledik.