EMRİNE AMADE ( Düzenlenecek! )

Ve ihtimal sen! Yine beni sevmeyeceksin...

"O gece gördüm, onun gözlerinde gördüm; Gün ne güzel doğarmış meğer açık denizlerde!"

"Orhan Veli Kanık"

Özgür sessizce arabayı park ederken, ıstemsizce onun yüzünü seyre dalmıştım. Bu kadar yakışıklı olmasına rağmen, neden hâlâ ona aşık olamıyordum ki! Ya da aşıktım da haberim yoktu. Ona karşı ne hissettiğimi henüz bilmiyordum. Özgür aşağı inerken, bende onun peşinden gittim. Geldiğimiz yerin neresi olduğunu anlamam uzun sürmedi.

"Ama, burası..." dedim sesli şekilde.

Özgür gözlerime bakarak konuştu.

"Evet leydim, burası beni kurtardığın yer. Bir günde hem karanlığımın çöküşü, hem de senin gelmenle dünyamın aydınlandığı yer."

Gözlerimi Özgür'den alıp, tekrar geldiğimiz mekana çevirdim.

"Neden geldik buraya?" Dedim, sesimi ifadesiz tutmaya çalışarak.

"Arkadaşımdan almamız gereken bir kaç belge var."

"Peki." Dedim. Buraya gelmek pek de hoşuma gitmesede. James Bond, Görevimiz tehlike'nin Ajan Hunt'ı, Mr. And Mrs. Smith çifti ya da Ocean's Eleven ekibindekiler ajan olmak için kaç yıl geçirmişlerdi bilmiyorum. Ama ben resmen ajanlık konusundaki masterımı bu gece yapmak için hızlı adımlarla Özgür'ün yanına ilerlemeye çalışıyordum. Gerçi Ocean's ekibi ajanlık değil hırsızlık yapıyordu, öyleyse onları listemden çıkarabilirdim. Sonuçta bu gece hırsızlık yapacak halimiz yoktu. "Yoktu, değil mi?"

Elbisemin izin verdiği kadar merdivenlere doğru yürümeye başladım. Tam içeri giriyorduk ki Özgür durdu. Kaşlarımı çattım.

"Neden durdun?"

"Üstüme bir şey almalıyım." Dedi ve arabaya doğru gidip bir ceket aldı. Tekrar yanıma gelince,

"Neden, şimdi giyme gereği duydun ki?"

Koluma girmek için hamle yaptığında gülümsedi.

"Burası, şık görünmem gereken bir yer." Dedi ve göz kırptı.

Bunu söylerken sanırım ciddi değildi. Birden içimdeki çirkef yanım hareketle geçti ya da onun deyimiyle Kedi Kadın tarafım kendini belli etti. Bana uzanan eli es geçip kaşlarımı kaldırdım.

"Öyle mi?" Dedim, gülümseyerek.

Vale, arabamızı götürmeden önce bu kez ben arabaya doğru gidip cama vurdum. Sonra indirdiğim ceketi arabanın arka koltuğuna bıraktım. Ama daha ilk dakikadan pişman olmuştum, çünkü şu an hava çok soğuktu. Tekrar Özgür'e döndüğümde ne yaptığımı anlamaya çalışıyordu. Keyifle ona yaklaştım. Şaşkın yüzüne bakıp sırıttım.

"Şimdi ben de bu yer için yeterince şık görünüyorum, öyle değil mi batman?"

Gerekmediği halde göğüs dekoltemi düzelttim ve onu taklit eden göz kırpmam eşliğinde mekânın girişine doğru yürümeye başladım. Bir kaç saniye sonra Özgür kolumu tutup beni kendine doğru çevirdi. Yüzü gergindi.

"Lizge, çıkardığın şeyi giyer misin lütfen?"

Bana adımla hitap etmesini duymazlıktan geldim. Yapmacik bir merakla kaşlarımı kaldırdım.

"Neden ?"

Mekan girişindeki kalabalıktan henüz uzakta olduğumuzdan abartılı şekilde omuzlarımı dikleştirdim. Bu hareketimle bakışları göğüslerime kaydığında sırıtmadan edemedim. Şu an lazer takip eden küçük bir kedi gibiydi. Tekrar gözlerime baktığında keyifsizdi.