EMRİNE AMADE ( Düzenlenecek! )

"Ağlayanı güldürebilmek; ağlayanla, ağlamaktan daha değerliymiş."

"Bazen her şeyi unutup sadece sımsıkı sarılmak istersin; ama bir şey hep engel olur. Nedir o biliyor musun? Gurur."

Özgür'ün evinden geldiğimde uzun zamandır kimseyle böylesine güzel vakit geçirmediğimi fark ettim. Asansöre binmek yerine merdivenlerden yukarı çıktım. "Büyük bir hata yapmıştım çünkü tam 10 katı merdivenle çıkmak hiç de iyi bir fikir değilmiş." Kapımın önüne ilerlerken birden durdum .Kaya kapımın önüne oturmuş bir şarkı mırıldanıyordu ,yanına gittikçe kalp atışım git gide artıyordu.

"Kaya neden geldin?"

Ayağa kalktı ve yanıma yaklaştı.

"Artık biraz konuşabilir miyiz Lizge, lütfen."

Bende bu saçmalıktan sıkılmıştım artık ve ne açıklama yapacak çok merak ediyordum bildiğim tek şey hiç bir şeyin eskisi gibi olmayacağıydı.

Eve girdiğimizde Kaya rastgele bir yere oturdu bende karşına geçtim.

"Evet Kaya, söyle bahanen ne ?"

"Lizge bak sana anlatacağım ama sözümü kesmeden dinle beni"

Başımı olur anlamında salladım.

"Ben seni çok seviyorum, gerçekten çok seviyorum ,yaptığım yanlışın asla bir bahanesi olamaz biliyorum ,sen de beni asla kolay kolay affetmezsin, ama şunu bil ki ben o kızla asla uçkurumun derdi için yatmadım."

Sesli şekilde güldüm.

"Daha iyi bir bahane bul Kaya ."

"İstedigine inanmakta özgürsün ama belli bir nedeni var yemin ederim."

"Ne o zaman nedeni Kaya, bende sana bunu soruyorum işte bana anlatamayacak kadar kötü bir neden olamaz yapma ,ikimizde bunun iyi biliyoruz."

"Eğer o kızla yatmasaydım..."

Devam etmedi yüzüme baktı sonra başını önüne eğdi. Konuşmaya ben devam ettim .

" Bahanen ne olursa olsun hangi kız gelip de benle yatmazsan, şunu şunu yaparım der ki saçmalıyorsun Kaya."

"Lizge bak be-"

"Yeter Kaya, bıktım bu saçmalıktan beni seviyor olsaydın ,gelip adam akıllı anlatırdın ne olduğunu."

"Sorunda bu ya anlatamam."

"Peki açıklaman ve bahanelerin bittiyse çık lütfen evimden."

"Bu kadar mı yani, bana inanmıyor musun?"

Kaya'yı tanıyordum yalan söylemiyordu biliyordum, ama onu affedemezdim onu affedersem kendime saygım kalmazdı.

"Evet bu kadar."

Sinirle yerinden kalktı salonda bir kaç adım atıp yüzüme baktı.

"Başka biri mi var hayatında ? " dedi sinirle.

"Hayatımda kimse yok."

"Bu saate kadar nerdeydin o zaman, o Özgür denen çocuğun yanında mıydın?"

Başımı evet anlamında salladım.

"Bunca saat kapının önünde beklemek yerine o züppenin evine gitmeliydim desene."

"Kaya bak-"

"Iyi geceler Lizge." tam arkasını dönmüştü ki geri döndü.

"Bu arada doğum günüm kutlu olsun ."dedi ve yeşil gözlerini de alıp gitti ben ise onun arkasından bakakaldım...