EMRİNE AMADE ( Düzenlenecek! )

Kendine gel! Seni orada bekliyorum.

"Hiçbir insan öylesine girmiyor hayatımıza... Kimileri ceza, kimileri bela, kimileri imtihan, kimileri ise armağan."

2 ay sonra

Özgür'le yaklaşık iki aydır sevgiliydik. Gerçekten bana aşkın ne olduğunu gösterdi. Ben kahvemi almış yudumlarken bir yandan da yağan yağmuru izliyordum. O sırada telefonum çaldı arayan Özgür'dü.

"Leydim buraya gelmelisin." dedi sesi kötü çıkmıştı.

"Özgür iyi misin ?"

"Sadece gel." dedi ve kapattı. Hemen çantamı alıp yola çıktım. Özgür'ün evine geldiğimde orta yaşlı hafif kilolu bir kadın kapıyı açtı. Ben ona Özgür'ü sorarken bana şu an nedenini düşünemeyecek kadar anlamlı bir bakış attı sanırım benim burada olmama pek de sevinmemişti.

Yukarı kata çıktığımda Özgür'ün odasına gittim oda karanlıktı. Işığı açtım Özgür yere oturmuş ve ellerini başının arasına almış oturuyordu.

"Işığı kapat." dedi

Kapattım ve yanına gittim.

"İyi misin ?"

Sesini çıkarmadı. Aynı soruyu tekrarladım ama yine de ses yoktu. Beni duyduğuna bile emin olmadan konuşmaya başladım.

"Bana bak Özgür, eğer üçe kadar başını kaldırmazsan ,benden sıkı bir tokat yiyeceksin."

Böyle bir şeyi yapmazdım ama blöfüme sadık kalarak üçten geriye saydım.

"3 ,2,1..."

"Tokat atmak yerine öpmeyi denemek aklına gelmez mi senin?"

Konuştuğu için çok mutlu olmuştum ona sıkı sıkı sarıldım bana karşılık veremeyecek kadar yorgundu.

"Ne oldu Özgür?"

"Anlatırım, ama midemdekilerle kendime gelmem kolay olmayacak sanırım ,kusmam lazım ."

Hemen aşağı gidip kapıyı açan kadınla konuşmaya başladım.

"Bize derin bir kap ya da kova lazım. İşimiz bittikten sonra onu tekrar mutfağa sokmayacağınıza eminim, bahçe için kullananlardan da olabilir."

Kadın bir kabı bana uzattı ve bunu yaparken oldukça ,memnuniyetsiz bir bakışı vardı. Aldırış etmeden Özgür'ün yanına gittim. Perdeyi açtım ,eskisi gibi karanlık olmasada hafif aydınlanmıştı.
Kabı Özgür'e uzattım. Geçen geceki gibi onu kusturmayı planlıyordum, ama bende önce davranıp içindeki her şeyi çıkardı. Elimi belinden ayırmadım sonunda öğürmekten yorgun düşmüş şekilde başını arkaya doğru yasladı. Kovayı götürüp yeniden Özgür'ün yanına geldim.

"Özgür, kalk hadi buradan yoksa o çok övündüğün popon dümdüz olacak."

Sesli şekilde güldü. Gülerken öksürdü.

"Yatağa geç artık." dedim o da haylaz şekilde gülümsedi.

"Sende benimle yatacak mısın?"

Koluna hafif bir yumruk attım. Sadece gülümsedi ,bende onu yatağa yatırdım istemsizce saçlarını okşamaya başladım. Uyumadığını ve beni izlediğini görünce,