EMRİNE AMADE ( Düzenlenecek! )

Yüz kızartıcı bir suç değildir hırsızlık; çalınan birinin kalbiyse eğer.

"Öyle içten ki yüreğimin en derinindeki yerin; çıkarı yok, çıkası yok, çıkarasım yok..."

Sabah olduğunda Özgür hâlâ uyuyordu ona bir şans versem ne kaybederdim ki!
O haklıydı onun yanındayken Kaya hiç aklıma gelmiyordu. Ben mutfağa gidip kahvaltı hazırlamaya başladım. Güzel bir kahvaltı hazırladıktan sonra tam Özgür'ü çağırmaya gidiyordum ki onun halihazırda kapı eşiğinde beni seyrettiğini gördüm. Ben daha bir şey söylemeden gülümseyerek konuşmaya başladı.

"Bende az önce bu manzaraya benzer bir rüya görmüştüm" Bakışının altında yatanları tahmin ettiğimden, hesap sorar gibi kollarımı bel boşluğuna koydum. Ona kızmak için hazırlamıştım ki araya girdi.

"Merak etme erotik şeyler değildi. Yine böyle yemek yapıyordun bana. Tek farkı;etrafta koşuşturan bir kız çocuğu ve karnında taşıdığın oğlum vardı."

Gözlerimi kısıp elimdeki mutfak havlusunu ona fırlattım.

"Boş hayaller kuracak kadar kendinize geldiyseniz beyefendi, sofrayı kurmaya da yardım edebilirsiniz!"

Sırıttı. "Rüyamda da tıpkı böyle söylemiştin."

Ben göz devirip ocağa dönerken yüzümün kızarmaması için içimden dua ediyordum.

Özgür yemek yerken sanki günlerdir açmış gibi yiyordu. Onu izlemek çok sevimliydi kahvaltı yaptıktan sonra masayı topladık ve oturup sohbet etmeye başladık. Özgür bekledigim bir konuşma açtı.

"Lizge biz senle neyiz şimdi?"

Gülümsedim ,gülümsedi .

"Bilmem iki insan öpüşünce ne olursa biz de oyuz işte!"

"Kaya artık yok değil mi onu etrafında daha fazla görmem gerekmiyor."

"Bak Özgür Kaya'yla arkadaş çevremiz çok yakın ve bir noktada her an karşılaşabiliriz yani onun dışında ben onun yüzünü bile görmek istemiyorum"

"Zaten şu saatten sonra istese de seni göremez izin vermem buna ."

Sadece gülümsedim beni kendine doğru çekti ve dudağıma ufak masum bir öpücük bıraktı.

"Seni seviyorum."

"Seni seviyorum. "