Hep aklıma geliyorsun bak gördün mü senin de gidecek yerin yok

5.8K 212 4
                                    

Özgür yattıktan sonra ona son kez bakıp aşağıda beni bekleyen taksiye bindim eve vardığımda, varlığından haberim olmayan kaslarım bile ağrıyordu. Hızlı bir duş alıp, yatağa geçtim ve zorlanmadan uyudum.

Sabah gözümü çalan telefonumla açtım Kaya arıyordu onu meşgule verip yatağımdan kalktım ve kahvaltı hazırlamaya başladım, kahvaltımı yaptıktan sonra kapı çaldı yine Kaya gelmiştir diye düşünüp hiç bakmadım bile, ama ısrarla çalıyordu hâlâ. Bir anlık sinirle kalktım kapı deliğinden bakmadan kapıyı açtım ve karşımda Özgür duruyordu ,sanırım bir şeyler söylüyordu ama ben göz kapaklarımı birbirine vurmaktan başka bir şey yapamadım. Sonra ne dediğine odaklanmaya çalıştım

"Hey! sana diyorum görünmez olduğunu biliyor muydun ?" kendimi toparlamaya çalıştım.

"Sen beni nerden buldun ayrıca senin şu an yatakta yatıyor olman gerekmiyor mu?"

Şaşırmam hoşuna gitmiş olacak ki gülümsedi.

"Aşk yardım etti bana seni bulmam için bende o yolu izledim."

Benim afallamamamı fırsat bilip eve girdi ve koltuklardan birine oturdu . Bende peşinden gittim.

"Ciddi bir soru sordum beni nereden buldun ?"

İlk önce yüzündeki gülümseme silindi ,sonra ciddi şekilde konuşmaya başladı.

"Dün adının Lizge olduğunu eski sevgilinden duymuştum ,zaten bana bu mahallede doğup büyüdüğünü söylemiştin küçük bir mahalle Lizge deyince yerini söylediler."

"Neden geldin?"

"Beni kurtaran kişiyi yemeğe çıkartmak istiyorum."

Galiba başıma büyük bela gelmişti umarım bu çok da uzun sürmez.

"Bak beni yemeğe çıkartmana gerek yok gerçekten."

"Var sana teşekkür etmek istiyorum."

"Dün zaten kabul etmiştim teşekkürünü. Ayrıca aç değilim."

O sırada koltuğa uzandı ve gözlerini tavana dikti.

"Ne yapıyorsun?"

"Acıkmanı bekliyorum ."

Of gerçekten tam bir baş belasıydı...

EMRİNE AMADE ( Düzenlenecek! )Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin