EMRİNE AMADE ( Düzenlenecek! )

Gülümse tozu gitsin yalnızlığımın.

"Bana ait ne varsa seni korkutuyor, Sana ait ne varsa hiç biri benim değil. Döndüm arkamı sana, Sen sırtımdan vurmayı seversin, yüzüm ağır gelmesin. Gel sevgilim gel, benim dünyama gel çok zaman var içimde yerini hazırladım. Hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların sen bana kalbim kadar elim kadar yakınsın."

'Atilla İlhan'

Ben bir Özgür'e bir Kaya'ya bakarken, olanların hiç birinden haberim yoktu. Özgür benden ne saklıyordu.

"Özgür, Kaya neyden bahsediyor?"

Bana bakmadan bakışlarını Kaya'nın gözlerine sabitledi.

"Ne oldu Özgür neden konuşmuyorsun?"

Özgür bana baktı ama konuşmadı. Kaya konuşmaya devam etti.

"Hadi ona senin yüzünden bir kızın intihar ettiğini söyle."

Özgür'e bakmasam da bana baktığını anlayabiliyordum. Gözlerim Kaya'dan başka ilgilenecek bir yer yokmuşcasına ona bakıyordu. Özgür'e baktığımda ne bana ne de Kaya'ya bakıyordu. Özgür'ün yanına gittim. Yüzünü ısrarla bana doğru çevirmiyordu.

"Özgür, Kaya'nın anlattıkları doğru mu?" Bir kaç saniyeliğine gözlerime baktı ancak yine konuşmadı. Konuşmaması iyice sinirimi bozmuştu.

"Ya biri bir şey söylesin!" Sesim olduğundan fazla çıkmıştı. Özgür'ün cevap vermeyeceğini anladığımdan, Kaya'nın arabasına bindim. Kaya da beni fazla bekletmeden arabaya bindi. Özgür halâ isteyerek benim olduğum tarafa bakmıyordu. Kaya arabayı çalıştırdıktan sonra Özgür gözlerime baktı. Kızgındım, çok kızgındım. Bahçeden dışarı çıktığımızda ıstemsizce gözlerimin dolduğunu hissettim.

"Lizge ben böyle olsun istemezdim."

Kaya'ya bakmadan konuşmaya başladım.

"Şu an olmaz Kaya, şu an konuşamayız."

Kaya'ya bakmasam da başıyla beni onayladığını farkettim. Evimin önüne gelene kadar ikimizden de tek ses çıkmadı. Kaya arabayı park edip benimle birlikte evin önüne doğru yürüdü. Kaya'yı özlemiştim ama hiç bir hayalimde böyle bir şey yoktu.

"Sende uyu dinlen istersen gece yorucu geçmiştir senin için."

Kaya'nın gözlerine baktım. Yeşil gözlerine bakmayı çoktan unutmuştum, ama bana bir bakışı ile nasıl güven veriyordu anlamıyordum.

"Sen nereye gideceksin ?"

Kısa bir an düşünüp yüzüme baktı.

"Bilmem belki sahile gidip,sabaha kadar oturur bizi düşünürüm," gözlerimi kaçırdım, yanıma yaklaşıp eliyle çenemden tutup hafifçe yukarı kaldırdı. Istemsizce gözlerine baktım.

"Özgür yok, Ayşıl yok sadece seni ve beni düşünürdüm."

"Yarın ne olacak Kaya ?"

"Şu an zamanı değil Lizge, üstünde o adamın kokusu varken olmaz."

Çenemi yavaşça serbest bırakıp arabaya bindi ve gitti. Ben ise yine her zamanki gibi Kaya'nın arkasından bakakaldım. Yukarı çıkarken olanları düşünmemeye başladım. Eve girdiğimde üzerimdekileri çıkartıp duşa girdim. Duştan çıktıktan sonra yatağa girdim ve çok geçmeden uykuya daldım. Sabah olduğunda gözlerim ilk önce telefonumu aradı. Özgür aramamıştı, mesaj dahi atmamıştı.

Yataktan kalktım bir kahve yapıp balkona geçtim. Kahvemi yudumlarken dün olanları hatırlamamaya çalıştım. Özgür yüzünden bir kız intihar etmişti, böyle bir şey nasıl olabiliyordu. Özgür'ü bir kız intihar edecek kadar çok mu sevmişti? Peki ya Özgür bir kızın canını nasıl bu kadar yakabilmişti. Kafamdaki sorularla meşgulken telefonuma bir bildirim geldi. Kaya'nın mesaj attığını varsayarak elime aldım. Mesaj Özgür'dendi.