Tek İçimlik Sigara (gxg)

40

*İyi okumalar 🖤

Günlerdir evde çıt çıkmayan, çıksa ortamın alevleneceği bir atmosfer hakimdi. Annem okula gitmememe hiçbir şey dememişti. Zaten bu onun da işine geliyor olmalıydı. Bu sefer okula beni annem götürmüştü. Leva ile gidecektik ama sabah anneme bunu söyleyememiştim.

Birden uzaklaştığımız için onunla konuşmak çok zordu. Zaten Leva ile gideceğim desem alevler bizi sarar gibiydi.

Annem okula gitmeden önce "Yeni bir olaya sebebiyet verme." diye beni uyardı.

Okulda o gün izlemeye gelen velilerin anneme mesajlar yağdırdığını bildiğimden sertliğini yadırgamadım. Ben evdeydim ondan günlerdir sorunlardan uzaktım. Onun için işler yolunda gitmiyor olmalıydı.

Büyik ihtimalle insanlar beni okulda istemediğini söylüyordu. O da onlarla baş etmekten iyice stres olmuştu. Hâla bana bir şey demiyor olması iyiye işaretti. Beni başka bir şehre gönderecek potansiyele sahipti. Potansiyelini ortaya çıkarmamak için sessiz kalacaktım. Zaten Leva'nın isteği de buydu.

Okula girmek yerine kapıda bekledim. Bazıları bana bakıp fısıldaşıyordu. Bazıları da bana iğrenerek bakıyordu. Birkaç kız beni görünce eteklerini düzeltmişlerdi. Bunun canımı sıkması getekiyordu ama kendimi komedi filminde hissediyordum.

Güldüğümde çoğu bakış benden çekildi. İçeri giren Fadime'yi görünce duruşumu dikleştirdim.

Her ne kadar komik geliyor desem bile omuzlarım düşmüştü. Belki ben de sadece kendimi kandırıyordum ve etkilendiğimi düşünmek istemiyordum.

Fadime yanıma gelince günaydınlaştık. Kolunu omzuma atıp, beni kendine çekti.

"Sonunda başını çıkardın bacım."

"Sınıf nasıl?"

Onlarla mesajlaşsam bile fazla detaylı konuşamıyordum. Konuştukça içim sıkılıyor gibi hissettiğimden uzatmadan muhabbeti normal konulara çekiyordum.

Anormalleşmiş hayatımda normalmiş gibi davranmak kolaydı.

"Mahmut kimseye fıs dedirtmiyor. Bizim sınıftan sana sataşan olmayacağı kesin. Okul da her zamanki gibi dedikodu kazanı. Kazana başka bir şey atarsak, sizinki kaynamayı bırakır."

Mahmut'un erkekleri, Fadime'nin de kızları susturduğuna emindim. Gülümseyip 'eyvallah' anlamında elimi göğsüme koydum. Bu hareketime gülerken o da aynı şekilde karşılık verdi.

"Sınıfa çıkmıyor musun?"

Kapıyı işaret edip "Leva'yı bekliyorum." dedim.

"Yan yana görünmek istemezsiniz sanmıştım."

Bunu hiç konuşmamıştık. Ne ayrı takılalım ne de yan yana olalım demiştik. Belki Leva'da bunh istemezdi. İlk başta insanlardan çekinirken benimle görünmek istemiyordu. Şimdi yine aynı hâle girerse şaşırmaz ama kırılırdım.

"Bakalım."

Seçimi ona bırakıyordum çünkü bu şeyler onu daha çok etkilemişti. Ben evde sıkıntılı olsam bile bu onun girebileceği sıkıntının çeyreği gibiydi.

Kapıdan ilk gördüğüm beden Eda oldu. Gerilirken, Fadime kolumu sıkıp "Annen onu başka sınıfa gönderdi." dedi.

Bunu duymamıştım. Yüzümde şaşkın bir ifade oluştu. Eda yanımdan geçerken bana iğrenerek baktı. Yüzümdeki ifadeyi düzeltip aynı bakışlarla karşılık verdim.

Asıl iğrenç olan oydu. Leva beni ikna etmese, ben de onun gibi iğrenç olabilirdim. Gerçi hâla bunu dert etmiyordum.

"Yarışmayı kim kazandı?"