God's And Goddesses Gifts: Volume 1 [ The Begginning ]

Chapter 26: Longma

Third Person P.O.V.
Seryosong naglalakad si Ren habang pinapakiramdaman ang daang kanyang tinatahak na malayo na sa kanyang mga kasama---kasama na nagtataka kung bakit bigka na lamang siyang nawala ng parang bula.

Nasa pinakaliblib na lugar na ang kanyang pinasukan at alam niya sa sarili niyang maraming nakatirang mga nilalang dito na hindi niya kayang labanan ng mag-isa.

Alam din niya sa sarili niyang wala siyang kaban kung bigla na lamang lumabas ang mga ito para atakihin siya ng sabay-sabay na siyang nagpakaba sa kanya.

"Mali ata ang pag-pasok ko rito ng walang kasama na kahit isa." Nais lamang kase niyang malaman kung mayroon bang hangganan ang kanyang tirahan na kanyang na sagot na rin ngayon.

"Hindi ko akalaing wala pa lang hangganan  ang lugar na ito." Bigkas niya.

Sa loob kase ng ilang oras niyang paglalakad ay hindi niya la rin makita amg dulong bahagi ng lugar at sa tuwing tumitingin siya sa malayo ay ang layo pa rin ng lugar na nais niyang marating na para bang may kung anong mahika amg ginamit sa lugar na ito upang hindi matunton ang dulo o sadyang wala talagang hanggan ang lugar na ito.

Muli siyang nag-simulang mag-lakad habang hindi pa rin bumaba ang pakikiramdam sa paligid dahil sa takot na muli siyang mamatay ng hindi nagiingat.

Ilang minuto ang lumipas ng mapahinto siya sa kanyang paglalakd ng makaramdam ng mga enerhiyang papalapit sa kanya...hidni ito basta-basta nilalang kang dahil ang lakas na tinataglay ng mga ito ay hindi hamak na mas malakas pa ng doble kaysa sa kanya.

"Hindi ko alam na mayroon agad akong makakaharap sa aking ginagawa...gusto ko na ring subukan ang mga kakayahan ko dahil hidni ko naman ito magamit ng buo dahil sa wala namna akong nakalaban na mas malaks sa akin bukod sa duke na waoang kwenta at namatay ng hidni man lang nakapanlaban o naprotektahan man lang ang kanyang sarili." Ani niya.

Agad siyang nag-handa at nag-antay sa pag-labas ng mga nilalang na kanina pa nag-aabang sa kanya uoang makahanao ng tyempo bago umatake.

Makalipas lamang ang ilang minuto ay isa isang nag-sulputan ang mga nilalang na nagtatago. Hindi makapaniwalang nakayingin si Ren sa kanila.

"P-paanong hindi ko narinig ang kanilang mga yabag?." Gulat na sabi niya. Nakatingin lang naman siya sa mga Longma [isang kabayong may pakpak at may balat ng isang dragon.]

"Pangahas ka bata, ikaw pa lamang ang kauna-unahang nagkaroon ng lakas ng loob na pumasok sa aming tahanan." Napaupo naman bigla si Ren ng marinig niyang mag-salita ang nasa unahan ng mga ito.

Kung babasihan ang ganda at istuda ng mga ito ay masasabi niyang ito ang pinakamatamda sa lahat at parang ito pa nag pinuno ng mga ito.

"P-paanong nakakapagsalita ka?." Kahit na nakaramda, ng takot at kaba si Rsn dahil sa nangyayari ay hindi niya ito masyadong pinapahalata at muling tumayo ng maayos at seryosong tumingin sa kanila.

"Matapang ka bata, ngunit wala sa lugar ang iyong tapang." Asik nito. Kita ni Ren ang paggalaw ng isang paa nito. Ahad niyang nalaman amg nais nitomg gawin dahil sa kanyang nakikita noon sa mga palabas sa tv. Sa tuwimg inagawa ito mg mga kabayo sa earth ay magsisismuka na itongyumkbo sa pupuntahan nito.

Agad na nag-handa si Ren upang makaiwas sa balak nitong gawin. Mabilis ngang tumakbo palapit sa kanya ito kaya naman nag-hamda na siya upang iwasan ito bago pa man makalapit sa kanya.

"P-paanong nawala ang batang iyon?." Gulat na tanong nito. Malapit na malapit na niya itong matamaan, ngunit agad itong nawala ng parang bula na kitang kita mismo ng kanyang mga mata.

"Sa tingin mo ba talaga ay madali mo lamang akong mapapatay? Sasabihin ko na sayo hinding hindi mo ako madaling mapapatay lalo pa at hindi pa tapos ang mission ko." Seryosong bigkas niya.

Napansin naman ni Ren na hindi nagsasalita ang mga kasama nito, kaya agad niyang naaalala ang nabasa niyang libro sa kanyang bahay.

[Mayroong ibat ibang uri ng beast na nabubuhay sa mundo,may nakakapagsalita at may mga hindi naman. Ang may kakayahan lamang na makapagsalita ay ang mga nilalang na nabuhay na ng isang daang libong taon sa mundo. Isa din ito sa nakukuha nikang kakayahan bilang pabuya sa ikataas dahil bihira na lamang ang mga beast na nabubuhay ng ganoong katagal dahil sa pinapatay at ginagamit sila ng ibat ibang lahi puro sa kanilang oansariling kagustuhan.]

Muli niyang tiningnan ito, hindi galit o seryosong mata ang sumalubong sa kanya kundi isang sinserong mata na ngayon lamang niya na nakita sa loob ng mahabang taon.

"Wala po akong balak na pumatay o manakit naririto lamang po ako uoang ilipat kayo ng magamdang lugar kung saan maaari kayong makapagparami. Marami na kasi ang nakatira sa aking tahanan kaya nais kong maging kigtas sila sa mga beast na may kasamaan ang dulot sa iba."

Naintindihan naman ito ng kausap, ngunit hindi ito dahilan upang tumigil ito sa pag-atake sa oanya ng paulit-ulit na siyang iniiwasan niya gamit ang kakayahang teleportation.

"Wala po akong masamang balak,tulad ng naunang tagapangalaga ng lugar na ito ay nais ko ring manatili ang katahimikan rito sa aking ngayong tahanan." Paliwanag niya.

Ngunit mukhang matigas talaga ito dahil hindi man lang ito huminto sa pag-atake sa kanya kahit himdi naman siya nito matama-tamaan.

"Mukhang ayaw niyo talagang madaan sa matinong usapan. Sige pagbibigyan kita sa iying nais tingnan ko lang kundi ka magmakaawang buhayin ko pa kayo mamaya."

"Masyado kang mayabang bata. Hindi mo ako matatakot sa banata mong iyan matagal na akong nabubuhay sa mundo." Agad na sumuloot muli si Ren sa gitna at malapit sa kanya ang mga ito na gad siyang pinalibutan.

"Web of spider king: Controlling array." Bigkas niya. Agad naman na inilibot nito ang tingim sa paligid upang hanapin ang atakemg pinakawalan nito,ngunit wala siyang nakita dahil hindi siya sumilip sa isang parte ma siyang kanyang pagkakamali--sa ilalaim.

Unti unting sumulpot sa ilaalim amg mga nagkakapalang sapot na agad namang nilang naramdaman, ngunit huli na dahil napuluputan na ang kanilang mga paa dahi lsa bilis nitong kumalat at pumulupot.

Gulat naman na napatingin sa kanya ito.

"Kinain mo ang buto ng spider king? Hindi ko akalaing ang isa sa mga katulad ko ay namatay din sa iyong mga kamay." Halata ang galit at pagsisi sa boses nito.

"Sinabi ko naman sa'yo ayaw ko ng gulo dahil gusto kong pagbigyan ang lahat ng karapatang mabuhay tulad ng iba. Imbes na tanggapin ang aking alok ay mas ginusto mo pang lumaba, dahil ba sa prinsipyo mo? Itapon mo na iyang prinsipyo mo dahil sa mundo ngayon kung kinakailanagn mong mag-karoom mg kaibigan ay daoat ginawa mo na upang mayroon kang karamay sa kamatayan o sa karangyaan."

Hindi naman ito makasagotdahil alam niyang tama ang sinabi nito,ngunit sino pa ba ang mag-kakaroon muli ng tiwala lalo na sa mga tao na siyang umuubos sa kanioang lahi?.