God's And Goddesses Gifts: Volume 1 [ The Begginning ]

Chapter 47: Hope Guild 1

THIRD PERSON P.O.V.
Hindi akintana ng grupo nila oli ang bangkay ng ibat ibang werebeast na nakakalat sa kanilang daan. Seryoso lamang silang mabilis na tumatakbo hanggang sa napahinto sila at napatingim sa palasyo ng hari ng werebeast na unti-unting bumabagsak.

"Kailangan na nating magmadali." Seryosong bigkas ni Oli. Tumango naman ang mga kasama at mas binilisan pa ang takbo upang maabutan ang nangyayari sa loob.

"Bogart." Agad na may lumabas na itim na lagusam sa tabi ni Levi at sumulpot sa tabi niya ang napakalaking winged Lion.

"Sumakay na kayo para makarating na agad tayo." Wala namang pagdadalawang isip na sumakay ang mga ito.

Mabilis na lumipad ang wimged lion at wala pa ngang ilang minuto ay narating mila ang lugar na balak nilang mapuntahan.

Agad sikang pumasok sa loob at ganoon na lamang ang gulat mila sa kanilang nasaksihan.

"Dark Explosion." Bigkas nito. Hidmi sila makapaniwalang handa nitong ibuwis ang buhay para sa nakakarami.

"H-hindi ito maaari. Ren ang daya mo wala sa plano amg pagbubuwis mo ng buhay. AHHHHHH." Sigaw nito.

Hidni nila inaasahang bigla na lamang itong magimg isamg Fire phoenix ngunit kakaiba ang kukay nito dahil may halo itomg lila.

"I-isang Fire phoenix?." Gulat na sabi ni Jamie. Ngayon lamang siya nakakita ng phoemix sa buong buhay niya.

Lumipad ito ng pagkabilis-bilis at doon nila nakita ang katawan ng isang batang lalake na sunod na sunog.

Agad itomg lumapag sa sahig at bumalik sa katawang tao.

"Ate beatrice,Forsch may buhay pa siya paramg awa na ninyo iligtas niyo si Ren." Ramdam nila ang sakit sa bawat salitang binibitawan nito.

"Hindi mo na kailangan pang sabihin iyan dahil umpisa pa lang ay hijdi ko hahayaang mamatay si Ren." Itinaas nito ang dalawang mangas at seryosong tumingin sa katawan ng batang lalake.

"Tanging paunang lunas pa lamang ang magagawa namin sa ngayon. Hidni maaaring magamot sa isamg maduming lugar ang katawan niya dahil baka iyon pa ang ikamatay niya.

"Soft touch." Sabay na bigkas ng dalawa. Lumapit na rin ang iba himdi man lamang nila napansin ang mg bagong dating dahil sa nangyari kay Ren.

"Z-zargon." Agad na napahinto ang lahat ng makarinig ng boses mula sa kanilang likuran. Napahinto ang grupo ni Zargon ng marinig ang pamilyar na boses.

"L-levi?." Gulat na bigkas ng mga ito. Hindi sila makapaniwalang nakatingin sa mga ito. Kitang kita nila kung gaano kalaki ang pinagbago ng mga ito sa loob ng ilang taon.

"Totoo ngang buhay kayo." Hijdi na nila kailanagan pang magukat dahil kung nandito si Levi himdi mawawala ang kasama nito sa party.

"Wala ka pa ring pinagbago, Jamie." Nanlamig naman agad si Jamie dahil sa sobrang lamig ng pagkakasabi noon ni Jae.

Hindi man makapamiwala amg mga bagong dating sa kanilang nasaksihan, nakita ay agad naman silang mulinh sumeryoso at tumingin sa isang batang nakahandusay sa sahig na hawak hawak ng isang batang lalaking umiiyak,katabi nito ay isa rimg babaemg umiiyak habang bininigyan ng paunang lunas ito.

"Hindi ito ang oras para sa iyakan...dalhin natin siya sa guild dahil sigurado akong matutulungan tayo ni master sa kalagayan niya." Tinuro nito si Ren. Agad namang napatingin ang grupo ni zargon sa dalawang kaibigan nito uoamg malaman ang kanioanh sagot.

"Sumama ka na, forsch. Ako ng bahala sa pagamutan mo mas kailangan ka ni Ren ngayon." Seryosong sabi nito. Pinupunasan pa rin nito ang kanyang luha.

"Kung ganoon tayo ay lumabas na dahil ang lugar na ito ay unti-unti ng gumuguho." Seryosong sabi ni Jamie. Agad na mabilis ang ginawa nilang pagtakbo habang bitbit ni zargon ang batang walang malay.

Waoang ibang iniisip ang lahat kung hindi ang maka-alis ng buhay sa lugar na iyon. Bawat isa sa kanila ay nakakaramdam ng kaba at takot habang umiiwas sa mga bagay na sumasalubong sa kanila mula sa gumuguhong gusali.

"Forsch, bantayan mong mabuti si Ren dahil sa kanya nakasalalay ang buhay ng lahat."

Agad na napakunot ang noo ng mga taong kasama dahil sa binitawang salita ni Greg. Balak man nila sanang magtanong ay hindi na nila nagawa pa dahil naunahan na sila ni forsch na sumagot rito.

"Alam ko ang bagay na iyon at isa pa hindi mo na kailangan ipaalala sa akin ang dapat kong gawin. Nakalimutan mo na ba kung ano ang kasunduang meroon tayo ng una tayong magkakilalang lahat?."

Sandaling napaisip si Greg bago sumikay ang ngiti sa labi nito. Muling pumasok sa kanyang isipan ang masasayang alaala nilang magkakasama, walang iniisip na kahit ano bukod sa pagiging malakas at maging isant kilalang nilalang sa buong mundo.

"Sabagay, nga pala paano ko nga pala mapapasunod ang mga tauhan mo?."

Agad namang napatawa si Forsch dahil nawala din sa isipan niya ang tungkol sa bagay na iyon.

"Sabihin mo lang ang iyong ngalan sa aking secretarya at alam niya na ang dapat niyang gawin."

Hindi na nagtanong pa muli ito at mas binilisan pa ang paglipad kahir na nakakaramdam na ng pagod dahil sa lubusang paggamit ng enerhiya.

Ilang minuto pa ang lumipas at kitang kita ng lahat ang pagguho ng gusali na kanilang kinaroroonan kani-kanina lamang. Nakahinga ng maluwag ang lahat ng makalabas silang lahat ng buhay sa impyernong lugar na iyon.

"Mag-iingat kayo roon Forsch."

Kita ng lahat kung paano maingat na yumakap ang dalawa sa walang malay na si Ren. Rinig nila ang mahinang paghikbi ng mga ito na siyang hindi maiwasang makaramdam ng lungkot ng mga taong nakasama nila ng ilang linggo.

"Paalam, Forsh at Ren."

Ngumiti lamang ito kay Greg at mabilis na tumalikod at sumunod sa grupo nila Zargon na ngayon ay lumilipad na palayo.

Seryosong nakatingin sa likod ng pigura ni Forsch ang bagong dating na grupo hindi nila maiwasang hindi makaramdam ng takot habang nakatingin sa batang ito. Hindi nila matukoy kung bakit ganito ang aurang inilalabas nito.

"Huwag po kayo masyadong lumayo sa akin, hindi ko kayo papatayin o kahit na sino man sa inyo."

Agad na natigilan ang lahat ng bigla utong mag-salita at humarap sa kanila. Kita ni Forshkung gaano kalayo ang agwat ng mga ito mula sa kanyanasiyang hindi niya maiwasang hindi masaktan.

Doon lamang naoansin ng mga ito na napakalayo ng agwat nila mula sa oanya bukod sa grupo ni zargon na hindi man lamang sila nakikitaan ng kahit ano mula sa mga ito.

"Huwag kayong matakotdahil kung nais niya kayong saktan umpisa palang ay nakabulagta na kayo ng hindi niya namamalayan. Umayos kayo isa kayong miyembro ng Hope Guild kaya huwag niyong ipakitz ang takot na iyan."

Hindimaiasan ng mga ito ang makaramdam ng takot ng biglang kumawala ang mga aura ng mga ito. Ramdam nika ang mas lalong oagtaas ng aura ng mga ito kaysa ng umalis ito upang gumawa ng misyon taon na ang lumilipas.

Dahil sa sinabi mg mga ito ay unti-unti ng lumapit ang mga ito at muling tahimik na binabaybay ang daan pabalik sa kanilang guild upang iligtas ang batang kanilang kasama.