White Lies and Smiles

38

"It was obvious, Clara. Ethan is still part of her life. Ethan's a good man-"

"You're just saying that because he is your boyfriend's friend! You don't know how cruel that man is! Even his brother! They ruined my life and Qamari knows that! I don't think you know what you're saying, Pia... A part of me believes that he loves her but I can't help it.. I don't think he's really serious with Qamari."

"Flash news, Clara, he's serious with Qamari. Please... Kung ano man 'yung issue mo sa kanila, issue n'yo na 'yon. Qamari has nothing to do with it. Let Qams choose whoever she loves! Qams, sige na. You better go na, baka ma-late ka pa sa flight n'yo ni Ethan."

Nagmamadali akong lumabas ng bahay habang hila-hila ang isang malaking maleta. Nakita ko kaagad si Ethan na nakasandal sa kotse niya, naghihintay sa akin. Umaliwalas ang kaniyang mukha nang makita ako. Kaagad siyang lumapit at humalik sa akin. Pinahawak ko sa kaniya ang handle ng maleta ko upang patigilin na siya. Dahil alam ko na may nanonood sa amin mula sa loob ng bahay. Baka ma-high blood ang isang 'yon.

Pumasok kami sa sasakyan at laking gulat ko nang igiya ako ni Ethan papasok sa backseat. Doon din siya naupo. Napatingin ako sa passenger seat at nakita roon ang isang lalaki. Driver ni Ethan? May isa pang lalaki sa loob, nasa passenger seat ito.

"Are you okay?" Iyon kaagad ang tanong ni Ethan. Tumango lang ako sa kaniya.

It was a tiring flight to Seoul, South Korea. When we got there, two men picked us up. They were Ethan's personal assistants in South Korea. They took us to the hotel. Magpapahinga muna kami bago pumunta kung saan.

Now is the right time to tell Ethan the truth. Hindi ko alam kung matutuwa ba siya o magagalit. Wala na akong pakialam. Ang gusto ko lang ay masabi ko na sa kaniya. Mas mabuti na 'yong aware siya.

Napalingon ako kay Ethan nang lumabas na siya ng banyo. Bagong shower siya at may tuwalya lamang na nakapulupot sa balakang. Konting hila lang doon ay paniguradong babagsak 'yon sa sahig. Nilingon niya ako saglit, dahilan upang umiwas ako ng tingin. Nagkunwari akong abala sa pag-aayos ng gamit sa bedside table. Naramdaman ko ang paglapit ni Ethan sa akin. Humalik siya sa aking leeg bago kinuha ang mga damit niyang nasa dulo ng kama.

"Ethan, may sasabihin sana ako.." Natigil siya sa paglalakad. Lumapit siya sa akin at tumayo sa harap ko. Paano ako makakapag-isip nang maayos kung nakatayo ka habang ako'y nakaupo?! "U-uh, 'y-yung huling injection ko kasi hindi pa nasusundan. Sa sobrang busy ko at sa dami ng iniisip, nakalimutan ko na... That means.. we had unprotected sex for several times... Baka mabuntis ako."

"Let's have a checkup-"

"Huh? Huwag na, gastos lang 'yan! Sigurado naman ako na wala pang nabubuo! Saka nasa bakasyon tayo, Ethan. Kung g-gusto mo talagang magpa-checkup ako, pag-uwi nalang natin ng Pilipinas." He looked at me as if he wasn't satisfied with my response. "Hindi naman basta-basta na ano, e... Makakabuo.. Ilang months pa 'yun, Ethan!"

"Okay then, we're gonna have the checkup in the Philippines. But please don't eat foods, have drinks, and don't do things that aren't good for a pregnant woman. I won't allow those, not until we're sure that you're not pregnant. Is that fine?" Suminghap ako at tumango.

"But what if I'm really pregnant? Tatanggapin mo ba?" His eyes darkened. "W-what?"

"Why wouldn't I? Baby, I'm just waiting for the right time. But if the heavens grant my wish earlier than I am expecting, that would be so great. I just want you to know that I am not pressuring you." He caressed my cheek. "Why are you blushing?"