Sevmek Bana Yasak

1 "Kaçırılma"

*Tüm hakları saklıdır!

*Kitabımın, karakterlerimin, kurgumun çalınması durumunda avukatımla yasal işlemleri başlatacağız.

Kitabımızın şarkısı tam da kitabı anlattığı için Gecenin Hüznü... Sevmek Bana Yasak ismini bu şarkıdan aldı. Bizim şarkımız bu şarkıdır o yüzden.❣️

Herkese keyifli okumalar dilerim.❤️ Tarih bırakabilirsiniz.

BİGE MARAL

Saçlarımı rüzgârın savurmasına izin verdim.

Sonunda ülkeme dönmüştüm...

İngiltere'de yüksek lisansımı tamamlamayı başarmıştım.

Güzel Nevşehir'i çok özlemiştim...

Doğup büyüdüğüm şehir benim için bir başkaydı. Memleketimin verdiği huzuru hiçbir ülke veremiyordu. Hem aileme hem sevgilime kavuşacağım için o kadar mutluydum ki...

Telefonum çaldığında ekrandaki Görkem yazısıyla birlikte kıkırdadım.

"Görkem Bey?" Dedim telefonu açtığımda. "Bir an hiç aramayacaksınız sandım!" Güldü.

"Daha yeni indiğini biliyorum. Tam vaktinde aradım bebeğim." Tabii doğruydu. "Çok özledim seni. Gelmene bir saat kala havaalanında olacağım-" Sözünü kestim.

"Sevgilim inan ki hiç gerek yok. Ben zaten yarın seninim. Bugün dinleneceğim. Eve gider gitmez uyuyacağım. Sana yarın vaktimi ayırmak istiyorum."

O kadar yorgundum ki... İstanbul'dan Nevşehir'e gidecektim bir de... Nevşehir uçağının kalkmasına iki saat vardı. Bir köşede kahve içip kitap okumayı planlıyordum. Uyursam zor uyanırdım, uçağı kaçırmak istemiyordum.

"O zaman seni yormayayım. Yarın evden alırım seni. Birlikte güzel bir yere gideriz. Kokunu özledim kokunu... Bebeğim benim."

Görkem'le buluşacak olmanın verdiği heyecanla birlikte neşeyle gülümsedim. O benim için İngiltere'ye gelmişti, ben de onun için Nevşehir'e gitmiştim ama yine de insan özlüyordu. Sanki iki yıldır hiç görmemiş gibi hissediyordum.

"Yarın bol öpücükle kavuşacağız o hâlde sevgilim."

Görkem güldü.

"Mm, canım çekti şimdiden..." Kahkaha attım. "Seni seviyorum diğer yarım." Tebessüm ettim.

"Ben de seni seviyorum." Kahve sırasını görünce ofladım. "Sıra var! Kahve alacağım. Kapatıyorum canım."

Görkem telefonu kapattı. Kahve sırasına girdiğimde Aybüke aradı. En yakın arkadaşımdı. Görkem onun kuzeniydi. Bizi o tanıştırmıştı. Onu o kadar çok seviyordum ki... Sanki kendisi yetmiyormuş gibi hayatıma harika bir insan daha sokmuştu.

Aramasını onayladım.

"Geldin mi?"

Çok heyecanlıydı.

"Geldim geldim. İstanbul'dan Nevşehir'e uçacağım. İki saatim var."

Rahat bir nefes verdi.

"Çok şükür Allah'ım... İnşallah sağlıkla gelirsin Bige'm benim..."

Uçak fobisi yüzünden beni o kadar darlamıştı ki... En yakın arkadaşım mıydı düşmanım mıydı belli değildi. Zaten korkuyordum bir de üstüne bana geçmişte düşen uçaklardan bahsediyordu!

"Amin canım." Gülümsedim. "Yarın hayırsız kuzeninle buluşacağım. Sen de bizimle gelmek ister misin? Çok özledim seni."

"Görkem seni sayıklayıp duruyordu. Gelirsem öldürür beni! Siz biraz yalnız kalın. Benimle de iki gün sonra buluşursun. Olmaz mı?"