Aniden elimi tutan bir elle şaşkınca başımı kaldırdım.Zorbey elimi tutmuştu!
"Gerek yok, ben tutarım!"
Sertçe adama baktığında adam hemen dışarıya çıktı.
Onun elini sıkıca tuttum.
Göz göze geldiğimizde hissettiğim acıyla inledim.
Saniyeler geçmek bilmedi.
"Y-Yetmedi mi? Tüm kanımı mı alıyorlar?" Diye fısıldadım. "Çok uzun sürdü! Zorbey!" Telaşla ona baktığımda bana güven verircesine elimi sıktı.
"Bitiyor şimdi. Korkma."
Elini gevşettiğinde hızla daha sıkı tuttum.
"Korkuyorum, bırakma elimi lütfen..."
Zorbey bir şey demeden elimi tutmaya devam etti. Hemşire pamuğu bastırdığında gözlerim karardı.
"Hemen ayağa kalkmanıza gerek yok. Birkaç dakika dinlenin isterseniz."
Başımı Zorbey'in karnına yasladım.
Bedenim titriyordu.
"Sağ olun." Diye mırıldandı.
Beni aniden kucağına aldığında korkuyla ona tutundum.
Ulaş bizi bekliyordu.
"Yenge hanım nasıl? İyi mi?"
Zorbey beni koltuğa bıraktı.
"O odada durmasını istemedim. Kan vereceğim şimdi. Başından ayrılma sakın!"
Elimi bıraktı.
Yaşlı gözlerimi ona çevirdiğimde bana kısa bir bakış atıp yeniden o odaya girdi.
Ulaş elindeki suyu bana içirdi.
"Sakin ol. Geçti bitti."
"Zorbey ne zaman gelecek?"
Yaşlı gözlerimi sildiğinde gülümsüyordu.
"Korkma gelecek sevgilin. Elini nasıl tutuyordun öyle... Zorbey kıyamadı sana."
Yeni bölüm çook güzel olacak. Duygusal, özgün, çook içime işleyen bir bölüm oldu. Sınır geçtiği hafta gelecek inşallah.❤️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevmek Bana Yasak
RomanceEllerimi ve gözlerimi bağlamışlardı. Nerede olduğum hakkında hiçbir fikrim yoktu. Hiçbir ses yoktu. Ülkeme gelir gelmez tam arabama binecektim ki bir el arkamdan boynuma sarılmıştı. Kendime geldiğimde gözlerim kapalı bir hâlde öylece oturduğumu anla...