Sevmek Bana Yasak

26 "Sancı"

LALE

Ulaş'ın durumu ciddi olmadığı için onu normal odaya almışlardı. Yavaşça odaya girdim. Ulaş tavanı izliyordu. Çekinerek ona doğru birkaç adım attım.

"Ulaş?"

Sesim kısık olsa da beni hemen duydu. Öyle hızla kalktı ki canı yandı. İnleyerek omzunu tuttuğunda koşarak ona gittim.

"İyi misin? Doktor çağırayım mı?"

Ulaş yüzümü avuçlarının arasına aldı.

"Sen iyi misin?" Dudağımı öptü. "Vuruldun mu? Hemşireye sordum bilmiyordu." Beni kendine çekti. "Bir yerine bir şey oldu mu?" Gözlerim doldu.

Kendi vurulduğu halde hâlâ beni düşünüyordu.

"Sen beni korudun, vurulmadım aşkım." Yanağını öptüm. "Omzundan vuruldun. Çok iyisin çok şükür."

Ulaş kaşlarını çattı.

"Sen mutlu değilsin. Bir şey olmuş belli. Ne oldu?" Durdu. "Bebeğimiz..."'Gözleri irileşti.

Hızla başımı olumsuz anlamda salladım.

"Bebeğimiz burada babası..." Elini karnıma koydum. "Biz iyiyiz." Dedim.

Ulaş güçlükle gülümsedi. Yavaşça karnımı okşadı.

"Bebeğimiz..." Bana baktı. "Senin yanıma gelmene Zorbey izin verdi mi?" Diye sordu.

Başımı omzuna yasladım.

"Abim izin verecek durumda değil..."

Gözlerim doldu.

Ulaş hızla doğruldu.

"Nasıl değil?"

"Y-Yoğun bakımda." Acıyla inledim. "Hayati tehlikesi varmış... Kalbi durmuş, tekrar çalıştırmışlar." Acıyla Ulaş'a baktım. "Kalbi durmuş, yani ölecekmiş..."

Hızla beni kendine çekip sarıldı. Çok sarsılmış görünüyordu. Duyduklarından emin değilmiş gibiydi.

"Sen ciddi misin Lale? Zorbey..." İnledi. "Sikeyim! Kahretsin... Keşke ona da siper olabilseydim."

Ne saçmalıyordu? Hepimizi nasıl koruyacaktı? Üstelik bir aile bile kuramamıştık, ölmek mi istiyordu?

Ellerini tuttum.

"Ulaş saçmalama. Baba olacaksın. Zaten canını tehlikeye attın!"

"Biliyorum, biliyorum ama onun üstümde emeği çok..." İç çekti. "Zorbey daha yeni sevdiği kadına kavuştu. Çok erken çok... İnşallah dayanır. Dayanmaktan başka çaresi yok. Bige toparlayamaz, annen ona kötü davranır, kız yine sevgisiz kalır."

Annem ona kötü davranmaya başlamıştı bile... Bana da kötü davranıyordu. Hiçbir şey söylemese bile bakışlarıyla kötü hissetmemi sağlıyordu.

"Abime bir şey olmayacak inşallah. Dua edelim, çok dua edelim."

Ulaş yaşlı gözlerimi sildi. Beni kendine çekip sıkıca sarıldı. Saçımı defalarca öptü.

"Üzülme sevgilim, Zorbey güçlüdür. Nasıl hayata döndüyse ayağa da kalkar. İyi düşün Lale'm tamam mı?"

Umarım öyle olurdu.

Belime kollarını daha sıkı sardı. Göğsüne uzanırken gözyaşlarımı serbest bıraktım.

"Kim neden yaptı bize bunu? Hepimizi öldürmek istediler, savunmasızdık!"

"Beren yaptırmış olmalı. Kız ruh hastası! Hepimizin canına kastetti! Ondan başka kimse bunu yapmaya cesaret edemezdi. Zorbey'i kıskandığı için gözü döndü iğrenç kadının!"