MEYUS

Birinci Bölüm | (GİRİŞ ) Acı Aşk 🖤

Bölüm şarkısı : paptircem _ol içimde

********

🖤

Bendim o kişi , sevdiği adam tarafından ihanete uğrayan , sevildiğini sandığı halde asla sevilmeyen tüm bunlar bir yana ben çok sevdiğim babamı kaybettim yaa babamı .
Kendimden bile çok sevdiğim canımı gözlerimin önünde sırf beni korumak uğruna kaybettim.

İşte o an ellerim kanlı , gözlerim yaşlı kalbimi kapattım ben. Birdaha kimse için atmamak üzere, bir daha kimseyi sevmemek üzere .

Filmlerde gördüğümüz o vahşi zombiler gerçek değillerdir zannederdim. Aslında gerçekleşmiş .
Ben o zombilerin dünyadaki tek gerçek tanığıydım. Çünkü o kişi bendim. Ben bu dünyada yaşayan ölü bir insandım. Ben sevgisiz kendini yaşama dair herşeye kapatmış Arya Akseldim.
Kendimden nefret ediyordum hemde fazlasıyla .
Bir insan kendine bu kadar nefret duyabilirmi bu kadar nefret edebilir mi. İlkleri kendimde deneyimliyordum. Soğuktum ; arkadaşlarıma karşı anneme karşı buz gibiydim. Ne kadar sıcaklık bedenime temas ederse etsin hiçbir ateş beni eritmeye yetmiyordu,yetemiyordu.

Aynaya , gözlerime her baktığımda babam daha çok aklıma geliyordu . Gerçi her zamanda aklım ve kalbim deydi. Babamla gözlerimiz birbirinin tıpatıp aynısıydı. Yemyeşildi gözlerim, yemyeşildi gözleri. Kendime engel olamayıp ağlıyordum. Babamı her özlediğimde kendi gözlsirme bakıp onun gözlerini görüyordum. Bana gülümsedi gözlerinden anlaşılıyordu. Ben babamı çok özlüyordum....

Sosyalleşmeyi , eğlenmeyi kısacası bana mutluluk verebilecek herşeye uzaktım. Kendi dünyamda yaşıyordum. Gerçi ne kadar dünya denilebilecekse. Benimkisi yıkılmış bir dünya gibiydi. Ne insan vardı nede herhangi Bir yaşam belirtisi benim haricimde kimse yoktu.
O o yıkılmış harabe dünyada yapayalnız kalan zombiydim. Kimseye zararım yoktu benim zararım kendimeydi . Ben bu cezayı kendime vermiştim . Hemde müebbet . Hakimde bendim avukatta hiç kimse ama hiç kimse beni bu cezadan alıkoyamazdı. Ebediyyen kendi dünyamın içinde hapis yaşayacaktım.

Benim için çabalayan annem ve iki arkadaşım vardı.

Emre ve gizem.

Eskiden onlar gibiydim şimdi ise onlardan çok farklıydım.
Benim yaşadıklarımı detaylı olarak bilen tek kişiler onlardı.

Beni eski tanıdıkları arya yapmak için elinden geleni yapıyorlardı fakat boşuna uğraştıklarının farkında değiller.

Ben bir insanın dayanamayacağı şeyleri yaşamıştım.
zombi gibi yaşıyor olsamda en azından hala yaşıyordum.
Sevgili annem ve kitaplarım sayesindeydi.

Kendimi tamamen okuduğum kitaplara ve bundan sonrada okuyacağım milyonlarca kitaplara adamıştım. Onlar benim dayanağımdı.

Ben o kitaplarda karakterlerle birlikte onların dünyasında yaşıyorum .

Kimi zaman bir yabancı , kimi zamanda bir misafirdim.

Şuanda elimde tuttuğum bir kitap vardı ;

ACI AŞK

Kitabın adı dikkatimi çekmişti . Hiç bir aşk acı olabilirmiydi. O kadar acı varken aşk acı olabilirmiydi. Bana imkansız geldiği için kitabı siparış vermiştim.
Sabırsızlıkla beklediğim kitap ne hayet elime ulaşmıştı.
İlk önce kitap kapağı inceledim. Kız ve erkek karakter kanlar içinde birbirlerine bakıyorlardı.
O kanlar onların acısını anlatıyordu. bakışları ise birbirlerini çok sevdiklerini anlatıyordu.