Bölüm müziği : çağan Şengül - emre aydın yansın
🖤
Yalnızdım hemde gerçek olmayan bir hayal dünyamda.
Hep olmasını istediğim şeyleri yaşadım.
Orada o kadar çok mutluydum ki taki gerçek olmadığını anlayana kadar.
Bizim sonumuz böyle olmamalı. Daha düzgün onu sevdiğimi söylemeden ayrılmak istemiyorum.
Onunla randevularımız olmadan ,birlikte güzel vakit geçirmeden ayrılmak istemiyorum .
Ben bunları yapmadan buluttan ebediyen kopmak istemiyorum.
Annem, seni de bu şekilde bırakmak istemiyorum.
Babamdan sonra başka bir canın yanından ayrılsın istemiyorum biliyorum her gece babam için ağladığını benim özlediğim gibi sende özlüyorsun bana belli etmemeye çalışıyorsun çünkü bana güçlü görünmek istiyorsun.
Ben bunların farkındayım ben artık küçük kız çocuğu değilim benden herşeyi gizliyemessin.
***
Gözlerimi açtığımda etrafa bakındım.
Burası hastaneydi . Acaba şuanda burayı bilinç altım mı bana gösteriyordu yoksa gerçekten de olmam gereken yerdemiydim ben gerçek dünyada mıydım.
Odada kimse yoktu yanımda kimse yoktu .
Yoksa şuanda gördüklerim benim korkularımmıydı.
Bulunduğum yer sanırım yoğun bakımdı ben neden buradayım başlığımın yakınında olan acil düğmesine basmamla şiddetli bir alarm çaldı.
Üzerinden çok fazla geçmeden bulunduğum odaya doktor ve birkaç hemşire girdi.
Kapıdan tanıdık bir ses işittim."doktor ne oluyor ,ne olur birşey söyleyin kızıma birşey mi oldu ."dedi.
"Bu bir mucize "dedi doktor.
"Neler oluyor orada bana neden birşey söylemiyorsunuz "dedi tanıdık ses .
Bu tanıdık sesin sahibi annemdi annem yüksek sesle konuştuğu için sesi bize net geliyordu.
Doktor bir hemşireye dönerek
"Hastanın yakınını içeriye alın "
"Peki hocam "dedi hemşire.
Hemşire kapıdan çıkıp anneme dönerek
"Zehra abla içeriye gelip kendin ne olduğuna bakabilirsin"
"Kötü birşey yok değilmi "
"Korkacak bir şey yok Zehra ablacım."
Dediğinde annem hızlıca odadan içeriye girdi beni gördüğünde bir an donup kaldı hiçbir şey diyemedi.
Ben ise göz yaşlarıma engel olamadım. Çünkü annemle bu kavuşmamız gerçekmi değilmi bilmiyorum .
Ne olur gerçek olmayan şeyleri gerçekmiş gibi görmek istemiyorum annem bana doğru eğilerek yüzümü okşuyordu."ne hayet uykudan uyandın benim güzel kızım çok korktum baban gibi senide kaybedeceğim diye ben biliyordum gözlerini eninde sonunda açacağını. bugün ,yarın belki bir gün . "elimi hafifçe annemin yüzüne getirip gözünden akan yaşlarını silmeye başladım.
"Anne sen gerçek misin."
"Tabiki de gerçeğim
kızım yanındayım.yanıbaşındayım.
Bundan sonra yanından asla ayrılmayacağım."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MEYUS
Romance🖤🖤 Babamı kaybetmiştim. Sevdiğim adam gözlerimin önünde babamı ellerimin arasında söküp almıştı. O günden sonra kimseyi sevmemeli ve değer vermemeliydim. Kendime aşkı yasaklamıştım. Dünyadan kopup tıpkı bir ölü gibi yaşamaya mecbur bırakmıştım ken...
