Yirmi üçüncü bölüm | Gece Güneşi 🖤

4 0 0
                                    

🖤

"Burada yanımda uyuyacaksın " demişti.

" bu bir rica mı ?" Dedim kaşlarımı kaldırarak.

Odayı mavi loş bir ışık aydınlatıyordu birbirimizi net görebiliyorduk.

" Bu bir emir " demişti gülümseyerek.

"Ben senin kölen miyim bana böyle emirler veremessin " dedim.

" evet haklısın kölem değilsin " demişti sıkan kolumu bırakırken .
Ve ekledi " kölenim, sen ise benim  efendim " demişti ağzım açık onu Seyretmeme ramak kalmıştı.

Tâki güçlü kollar beni kucağına alana dek.

Beni taşıyıp usulca yatağın üzerine bıraktı.

Kendiside yanıma uzanıp yorganı üzerimize örttü.
Ben ise hala söylediklerinin ve yaptıklarının şokundan henüz çıkamamıştım.

Elimi kalbime götürdüm.
Fakat bulut bana sıkıca sarılmıştı ve yine kalbimin ritmini değiştirip hızla atmasına sebep olmuştu.

Bende kollarımı bulutun bedenine sıkıca sardım.

"Tanıdık yabancı " dedim fısıldayıp bulutun gözlerine bakarken.

Gözlerimiz birbirine kilitlenmiş
bedenlerimiz birbirine kenetlenmişti.
Bu aşk değilmiydi?......

Mutluydum onun kollarının arasında olduğuma , mutluydum nefesinin bedenimin üzerinde gezinmesine.

Uyurken öyle huzurlu görünüyordu ki bakmaya , onu seyretmeye doyamıyordum .

Oda beni seyrediyordu fakat benden önce çoktan uykuya dalmıştı bile.

Uykuya teslim olana kadar onu izlemeye devam edecektim.

Yüzüne dokunmak istedim.

Elimi yavaşça yüzüne doğru yaklaştırdım.
Tenim tenine değdiğinde sanki içimde dışarıya çıkmak isteyen birşeyler vardı ve temasımla dışarı çıkmayı başarmışlardı.
Yüzümün yandığını ve içimin titrediğimi hissedebiliyordum.

Yüzüne usulca , zarar vermeden okşuyordum.
Her bir dokunuşta yanıyordu bedenim.

Acaba oda benim gibi hissediyor muydu, benim düşündüklerimi düşünüyormuydu.

                                  🖤🖤🖤

Güneşe karşı gözlerimi hafifçe araladım.

Arkamı usulca buluta döndüğümde bulut her zaman ki gibi benden önce uyanıp gitmişti.

Yataktan hafifçe doğrulup tekrardan güneşe baktım. Kış olmasına rağmen oldukça parlak görünüyordu.

Güneşi görünce aklıma bulutun söyledikleri gelmişti ve bana hediye ettiği o kitap , gece güneşi.

sen benim karanlık dünyamı aydınlatan tek kişisin, sen benim gece güneşimsin demişti o gece.

Sanırım oda benim için öyleydi, sanırım değil hatta benim için kesin öyleydi.
Benim gece güneşimdi.

Karanlıkta güneş olmazdı , benim hayatımda mutluluk olmadığı gibi.
Fakat o karanlıkta güneş olmuştu sırf beni mutlu edebilmek, güldürebilmek için.

MEYUS Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin