Yirmi sekizinci bölüm | Mutluluk 🖤

11 4 1
                                    



***

Herkes şok olmuş bir şekilde Emire bakıyordu.
Zilin sesiyle ne hayet sessizlik ve şokun etkisinden çıkabilmiştik.
görünüşe göre resmi seçilen emir olmuştu.

Gamze hoca Emire dönerek "birinci sensin emir o yüzden resmine el koyuyorum senin için sorun olmaz illaki"

"Tabi hocam alın istediğiniz yerde kullanın sıkıntı yok "dedikten sonra emir çantasını alıp hızlıca sınıftan çıktı.

Fakat emir onca kişinin arasından resminin seçilmesine pek sevinmiş değildi. Gerçi onun şu âna kadar hiçbir şeye sevindiğini görmedim .

Bizimkilerle birlikte bahçeye çıktık.
Biz kızlar bankta otururken erkekler ayakta dikiliyordu.
biz artık 3 kişi değildik biz artık 6 kişiydik. Bulut ,ışıl ve ozan onlarda artık ailemizin bir parçasıydı .
Tabi onlar bunun farkında mıydı orasını bilemem.

Herkes birbiriyle çok iyi anlaşıyor gülümsemeler ve kahkahalar havada uçuşuyordu.
Eğer bulut bana not göndermeseydi şuanda biz bu halde olmuyor olacaktık.
Biz 6 arkadaş değil 3 arkadaş olmaya devam edecektik.

Eğer bulut olmasaydı ben hala hikayelerde yaşıyor olacaktım ,eğer bulut olmasaydı ben eski ben olmayacaktım.

Neden her düşüncem bulut ile başlayıp bulut ile bitiyordu.
Sorularımın cevaplarını bulmama Çok az kaldı hissediyorum.

Sorularımın cevaplarını öğrendiğimde onun için ağladığım o denizde bağıracağım hemde bu bağırışlarım dünyanın öbür tarafından işitilecek ve bulut da bağırışlarımı benden ne kadar uzakta olursa olsun işitecek.
O günün gelmesini iple çekiyorum.

Gözlerim buluta kaydığında gözlerimi gülüşünden alıkoyamıyorum.
Kendimi senden alıkoyamıyorum.

Bulut bir anda bana doğru dönerek "arya iyi misin dondum kaldın"

"İyiyim birşeyim yok."

"Birşeyin olmadığına eminmisin?"

"Sadece mutluyum "

"Ne için mutlusun"

"Sizinle olduğuma ,seninle olduğuma mutluyum senin sayende yeniden yaşamaya başladım."

Bulut duyduklarına biraz şaşırmış gibiydi eliyle saçlarını karıştırarak "nasıl "dedi bulut. Duyduklarında inanamayarak.

Neler söylediğimi şuan yeni farketmiştim ve açıkçası utandım ve durumu telafi etmeye çalıştım.

Bulut ve benden başka kimse konuşmuyor sadece bizi dinliyorlardı.

Ellerimle gözlerimi kapatarak "hepiniz yani yanımda olduğunuz için ."dedikten sonra yüzüne bile bakmadan hızlıca yanlarından ayrılarak sınıfa doğru ilerledim. Son söylediklerime rağmen inandıklarını pek söyleyemem hepsi bana bakıp bakıp gülüyorlardı . Toparla şimdi toparlayabilirsen durumu .

#gizemin anlatımıyla#

Bulutu dönerek "ooooo aryadan neler duyuyoruz böyle."

Bulut eliyle saçlarını karıştırarak
"Aynen neler duyuyoruz az önce ben doğrumu duydum "dediğinde hepimiz gülüyorduk şapşal çocuk ya aryayla takıla takılı iyice aptallaştı.

"Sağır değilsen ,sağır değilsek evet doğru duydun "dedi ışıl.

"Aynen anlaşılan yeni bir aşk hikayesi bizi bekliyor "dedi ozan"

Bulut bize şaşkın şaşkın bakarken biz ise gülüyorduk.

Zil çalmıştı emre Bulutun önüne gelip elini omzuna koyduktan sonra "bulut ateş dumanı sardı "dedi.

Gülerek araya girdim"salak emre o söz öylemi söylenir ateş bacayı sardı diyecektin "dedim.

"Ha baca ha duman ne fark eder "dediğinde gülüyorduk.bol bol gülüyorduk.

"Arkadaşlar sınıfa gidelim yoksa derse geç kalacağız." dedi ozan.

"Siz önden gidin arkanızdan geliyorum."dedi bulut.
Biz önden giderken bulut orada öylece duruyordu.
Sanırım çocuk hala şokta e tabi onada hak vermek lazım .
Aryanın durumunu oda biliyor yaşayan bir ölü olduğunu şimdide kendisini tanıdığı için mutlu olduğunu ve kendisinin tekrar yaşamasına sebep olduğunu öğrenmişti .

Duvarın arkasına geçip gizlice buluta bakıyordum.
Bahçede buluttan başka hiç kimse yoktu bir anda bulut kahkahalar atmaya başladı.
Yerinde hoplayıp zıplıyordu.

Kollarını iki yana açıp dönüyordu.
Tıpkı küçük bir çocuğun sevinmesi gibiydi. Yukarıya doğru baktığımda pencereden birinin gülümseyerek buluta baktığını gördüm bu aryaydı.
Bulutu hem izliyor hemde gülüyordu. Bulut sevinip ,mutlu oluyor aryada bulutu öyle mutlu gördüğü için mutlu oluyordu.
Umarım her gününüz böyle güzel bol kahkahalı olur .

Tekrardan buluta sonrada aryaya baktım. İkiside gülmekten yorulmamıştı.

Bulut bir anda yere yatarak yukarıya doğru baktığında kendisini gülerek izleyen aryayı gördü. Arya hızlıca pencereden içeri girerken bulut ise hızlıca yerden kalkıp koşmaya başladı. Okuldan dışarıya doğru koşuyordu.

Buluta seslenerek "hey bulut nereye gidiyorsun orası sınıfa giden yol değil okuldan çıkan yol "dediğimde bulut arkasına bakmadan "sanırım biraz hastayım eve gidip dinleneceğim "

"Çantanı almadanmı"

"Haa evet çantam vardı benim ozana söyle getirsin ."dedikten sonra hızlıca gözden kayboldu .

Sanırım hastaymışmış bende buna inandım zeten.
Şapşallar ikinizde birbirinizi çok seviyorsunuz acaba birbirinize ne zaman itiraf edeceksiniz . Çok güzel bir aşk hikayesi bizi bekliyor anlaşılan . Ama umarım mutlu sonsuz bir aşk olur....

🖤 BÖLÜM SONU 🖤

MEYUS Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin