Altıncı Bölüm | Düşman & Dost 🖤

22 3 0
                                    


Bölüm müziği : cem yenel _ seni o gökyüzüne ben koydum.

🖤

Bulut o gece bana iyi geceler şans meleği
demişti.
Buluta karşılık verememiştim. Daha doğrusu ne cevap vereceğimi bilemedim.
Dilim tutulmuş bedenim kaskatı kesilmişti.

Gözlerimi buluttan kaçırıp hızlıca anahtarımı çantamdan çıkarıp evime girdim.
Annemi uyandırmamak için merdivenleri sessiz ve hızlıca çıktım.

Odama vardığımda içeriye girip sırtımı kapıya yaslayıp yere çömeldim.

Neden bana sarıldığında diğer erkeklere yaptığım gibi onu itiklememiştim.
Neden ona karşı koyamamıştım. Neden onun yanındayken bedenim kaskatı kesiliyordu ve neden onun yanında dilim düğümlenmişti.
Farklı hissediyordum. Onunla konuştuğumda , onu gördüğümde içim bir tohaf oluyordu ve ben sebebini anlayamıyordum.
Bana neler oluyordu....
Pijamalarımı giyinmek için ayağa kalkıp dolabın önüne geçtim.

Üzerimi değişirken bir anda  kapı aralanmıştı .
Bu annemdi sessiz olmama rağmen uyandırmıştım. Hızlıca telefonuma baktığımda annemden  beş cevapsız arama gizem ve emreden iki cevapsız arama vardı.

" Neler yaptınız gizemlerde bu kadar geciktin hava iyice soğudu kendine dikkat etmelisin hasta olmanı istemiyorum."

Annem bana ulaşamayınca gizemi aramış gizemde onlarda olduğumu söyleyerek beni  idare etmişti.

" birşey olmaz anne hasta olursam sen beni iyilestirirsin."

" kızım doktor olabilirim ama yinede seni öyle hasta görmek istemiyorum biliyorsun senden başka kimsem yok."

"biliyorum anne "

"Kızım yarın gece nöbetçiyim eve gelmeyeceğim gizemlerde kalırsın "

"Tamam iyi geceler anne "

"Sanada kızım " deyip gülümseyerek odadan ayrıldı.

Pijamalarımı giyinmiş ve kendimi yatağa bırakmıştım.

Kitabımı çantamdan çıkarıp uykuya dalana kadar kitap okuyacaktım .

Sayfalara baktıkça bulutun bakışları gözlerimin önünde tekrar tekrar canlanıyor.
Bana sarılması beni yakması onları hissediyordum.
Ve ben bu hisden dolayı kitap okuyamıyordum.
Ne kadar kendimi bu düşüncelerden uzak tutmaya çalışsamda  olmuyordu . Bana sıkıca sarılması ,  bana derin bakışları gözümün önünden bir türlü gitmiyordu.

Dayanamarayak kitabımı komodinin üzerine koydum.
Gözlerimi kapatıp kendimi o ana bıraktım. Beni tohaf hissettiren o anlara....

  
                                    ***

Alarmın çalmasıyla uyandım duş alıp okul formamı  giyindikten sonra annemin hazırlamış olduğu güzel şeylerden yiyip hemen evden ayrıldım .
Otobüse  binip aynı yerime , cam kenarına oturdum .

Dün gece kendimi o anlara bıraktıktan sonra uyuya kalmıştım.

Ne hayet okula varmıştım. Dolmustan inip okula doğru ilerlerken okulun önü bir sürü öğrenci kaynıyordu.
İlk defa bu kadar kalabalık görüyorum.
Bizim okulda bu kadar öğrenci varmiydi.
Kalabalık çember oluşturmuş ve birşey izliyordu .

MEYUS Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin