Geceyi bir otelde geçirmiştik.Şimdi ise gün yavaş yavaş aydınlanıyordu.
Ferhan bütün gece uyumamış dönüp durmuştu haliyle bende sürekli gerçeklikle uyku arasında arafta bir yerlerde kalmıştım.
"Senin gibi yastığın ben taa..."bir tutam sinir dolu sesi kulaklarıma iletildiğinde ofladım.
"Hayatım geceden beri sürekli bir şeylere takılıp duruyorsun,bir sakin ol ya!"
"Yerimi yadırgadım napayım?"büyük bir masumluk ile söylediklerine gülümsedim.
"Alışacağız..."diye mırıldandım.
Yatakta sırt üstü döndü ve bakışlarını tavana dikti.O kadar dikkatli bakıyordu ki hiç bilmeyen biri orada bir elmas veya yakut var sanabilirdi.
"Mahalledeki evi satacağım."ona doğru döndüm ve sağ elimle kaslı kollarına dokundum.Üst kısmı tamamen çıplaktı.Yatağın içerisinde öylece sere serpe yatarken başımı koluna yasladım.
"Sonra?"diye sordum kokusuyla mayışırken.Bir kez daha büyülemişti beni.
"Sonra oradan gelecek parayla başka bir yerde ev satın alırız."
"Arabayı satarakta toptancıya borcumu ödemem gerek."dedikten hemen sonra sustu.
Sadece nefes alışverişlerimiz duyuluyordu odanın içerisinde ikimizde anlaşmış gibi sessizliğe bürünmüştük.
Gün tamamen güneşi giyindiğinde kalkarak elimi yüzümü yıkadım ardından hemen üzerime rastgele bir şeyler geçirdim.Ferhan beni izlerken işimi bitirip kendimi kolları arasına attım.
"Zıplamasana kızım çocuklara bir şey olacak!"yüzünü boynuma gömdü.Sakallarını sürterken huylanıp kıkırdadım.
"Uslu dur aşkım!"dişlerini geçirdi etime.
"O aşkım diyen dudakların varya beni çok tahrik ediyor."gözlerimi devirdim.
"Sen yoldan çıkmaya fazla meraklısın sevgilim."birlikte güldük.
Onunla birlikte gülüp birlikte ağlamak güzeldi.Onunla birlik olmak çok güzeldi...Arkamda kaya gibi güçlü,sağlam bir liman olduğunu bilip ona sığınmak beni fazlasıyla rahatlatıyordu.
Yatakta biraz daha vakit geçirip oynaşırken aslında biraz da olsa dünü unutmaya çalışıyorduk.Aklımız sevgimizin gücüyle bulanıp bize bazı şeyleri hatırlatmasın istiyorduk.
El ele otelden ayrıldık kocam ile.Rotamız kahvaltı yapabileceğimiz bir yerdi.Çok vaktimiz yoktu çünkü Ferhan ev satım işinin peşine düşerek bir an önce halletmek istiyordu.
Hızlıca geldiğimiz cafede bir şeyler atıştırarak döndük.Ferhan beni bırakır bırakmaz hiç odaya çıkmadan yanımdan ayrılmıştı.
Odanın içerisinde boydan bir ayna vardı.Karşısına geçerek göbeğimi tam anlamıyla açık bıraktım ve görüntüyü izlemeye başladım.Doktor çok hızlı kilo alacağımı söylemişti lakin bende henüz tık yoktu ve bu beni üzmekten öteye gitmiyordu.Onlara iyi bakamadığım düşüncesine kapılıyordum.
"Bebeklerim..."diyerek karnımı okşadım."anne ve babanız sizi çok seviyor."
"Eğer siz olmasaydınız belkide biz yıkık dökük bir viraneye dönecektik ama varlığınız ben ve babanıza güç veriyor."
Gözlerim öylece aynadan daha kendini belli etmemiş bebeklerime odaklanmışken telefonum çaldı.
Kayıtlı olmayan bir numara arıyordu dilimi dudakların üzerinde gezdirdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mahallemin Esnafı +18
RomanceOna ilk kez izbe bir mahallenin arka sokağında rastladım.Adı bilinmeyen sokağın adı bilinmeyen kahramanıydı o. Arka sokağın izbelerinde sıkışıp kalmış ve beni de o hayata dahil etmişti. En güzel iyikilerim olmuştu varlığı... "Seni öyle çok seveceğim...
