MVSS
+13
Mavi gözlerime, denizden gözlerin var, derken mavi denizlerimin dalgasında boğulacağından habersizdi; İhanetimle onu boğacaktım. Siyah, toprak karası gözlerine beni gömmeden önce. Sonra da o gömerdi belki beni, siyahlarının en derinine.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çağan Şengül - Çok yazık
🕊️
Mavi Ve Siyahın Savaşı
B Ö L Ü M 5
26 Mart, 04.15
Karanlıktı evin içi, tıpkı duygularım gibi.
Sessizdi evin içi, tıpkı zihnim gibi.
Dağınıktı evin içi, tıpkı benim gibi.
Tahta parkenin üzerinde bağdaş kurmuş bir şekilde otururken, uykusuz gözlerim önünde oturduğum odanın kapısında gezinmekteydi. Evin içindeki karanlığın aksine, kapının altından sızan ışık huzmesi odanın ışığının yandığını gösteriyordu. İçeriden gelen hafif takırtılar ise Pusat Demirkol'un uyumadığını ele veriyordu.
Bu evdeki altıncı günümdü ve altı gece boyunca onun oda ışığının sönük olduğuna hiç denk gelmemiştim. Her gece yanardı odasının ışıkları, sabaha kadar da hiç sönmezdi. Tuvalet ihtiyacım ya da su içmek için odamdan çıktığımda kapısının altından sızardı, loş ışığı. Uyanık olsa dâhi hiçbir gece çıt çıkarmazdı. Bu yüzden hiçbir zaman anlayamazdım, uyuyup uyumadığını. Bugün ise ayakta olduğuna emindim, çünkü içeriden çok azda olsa sesler geliyordu. Üstelik kendi odasında değil, hep kilitli olan odadaydı bu gece. Akşam üzeri yaşanılanların ardından hep kilitlediği çalışma odası olduğunu tahmin ettiğim odasına çekilmişti ve saatler geçmesine rağmen hiç çıkmamıştı.
Tam kırk beş dakikadır bu kapının önünde oturma sebebimi sorgulamıyordum, düşünmüyordum, bir sebep aramıyordum; çünkü sebebini biliyordum. Günlerdir içinde arbede yaşanan zihnimi terk eden düşüncelerim büyük bir sessizlik yaratmıştı, içimde. Çıkış yolları aramıyordum. Ne yapacağıma dair planlar kurmuyordum. Bir sonraki gün başıma neler geleceğini hesaplamıyordum. Çünkü artık ne yapacağımı biliyordum, düşmanımı tanıyordum.
