MVSS
+13
Mavi gözlerime, denizden gözlerin var, derken mavi denizlerimin dalgasında boğulacağından habersizdi; İhanetimle onu boğacaktım. Siyah, toprak karası gözlerine beni gömmeden önce. Sonra da o gömerdi belki beni, siyahlarının en derinine.
...
Not: Bu bölüm geçmişe dayanan bazı olaylar sebebiyle çoğunlukla yan karakterleri ele almıştır.
İyi okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mavi Ve Siyahın Savaşı
B Ö L Ü M 14
🕊️
‘Kader satın alınabilseydi şayet; cebimde üç kuruş olsa dâhi payıma düşen şuan ki hayatımdan beter olacak değildi. Bir insan her şeyini kaybedebilir miydi? Ben kaybettim. Benim her şeyim tek bir kadından ibaretti. O bitti, kaderim kederin ipini çekti.’
Nezih Erginsoy’dan.
Şaşkınlıktan ve öfkeden kıpkırmızı kesilen kadının yüzünü seyrettim birkaç saniye. Bir eli kapı kolunu, diğer eli küçük kızının elini kavramış bir şekilde öylece hareketsiz kalmıştı. Bu geceye kadar misafirim olacaklarını öğrenmesine neden sevinmemişti anlamamıştım. Oysa ben misafirlerini pek güzel karşılayan bir ev sahibiydim.
“Oyun mu oynuyorsun benimle, Nezih! Aç şu kapıyı, yoksa kıracağım!” diyerek sesini yükselttiğinde tebessüm ettim. Ne de güzel kabartmıştı yine tüylerini. Demirkol kadını değil miydi, huysuzluğundan hiç vazgeçmezdi tabi.
Bir çelik kapıya baktım, bir minyon tipli kadının zayıf bedenine. Dışarı sesli bir soluk bırakırken boğazımı temizledim. “Elini kıracağından endişe etmesem bir dene derim ama buna gerek yok, öyle değil mi? Güzel parmakların incinmesin şimdi.”
Sakinleşmesi adına onun aksine son derece düşük bir tonda yumuşakça konuştuğumda dudaklarını ısırdı sertçe. Bakışlarım istemsizce kızarmış dudaklarına kaydığında, aklımın da kaymasına müsaade etmeden gözlerimi çektim.
“Açmıyorsun yani?” diye sordu, sabırsızlıkla.
“Boşa çabalama, Leyla. Bu gece benim misafirim olduğunuzu söyledim.” dedim, sakince. Gözlerimi ortada dönen duruma akıl erdiremeyen küçük kıza indirdim. “Küçük hanımla da ayaküstü tanışabildik henüz. Daha uzun uzun konuşacağız biz onunla, Bulut’la da oynayacak.”
Ceylan’ın minik dudakları çekingen ancak tatlı bir edayla iki yana kıvrıldığı an masumiyeti karşısında tebessümüm büyüdü. Leyla, hızla kızını arkasına çekip sakındığında tebessümüm kırılırken dudaklarım düz bir çizgi hâlini aldı ve ifadesizleşen gözlerim Leyla’yı buldu.
“Küçücük kızın canını yakacakmışım gibi davranma. Ben kötü biri değilim, bu şekilde çocuğun aklında kötü bir izlenim bırakmama neden oluyorsun.”
