MVSS
+13
Mavi gözlerime, denizden gözlerin var, derken mavi denizlerimin dalgasında boğulacağından habersizdi; İhanetimle onu boğacaktım. Siyah, toprak karası gözlerine beni gömmeden önce. Sonra da o gömerdi belki beni, siyahlarının en derinine.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Semicenk - Batık Gemi
🕊️
Mavi Ve Siyahın Savaşı
B Ö L Ü M 24
Nişandan bir sonraki akşam
Ortalığı ayağa kaldıran olaylarla sonlanan nişanın ertesi günü eski sakinliğine kavuşmuştu, Demirkol Malikanesi. Yine cansız, ıssız ve tatsız geceydi, her zamanki gibi.
Salondaki yemek masası bugün özenle donatılmıştı. Leyla aile yemeği düzenlemişti bu gece. Zor bela ikna etmişti kardeşlerini. Çünkü kimse aile yemeği yemek istemiyordu. Eskisi gibi masanın etrafında toparlandıkları akşamları özlemişti ama biliyordu ki artık hiçbiri eskisi gibi değildi.
Esat genelde Aydın Demirkol’u görmeden görünmeden mutfakta yerdi yemeklerini, sonra tüyerdi evden. Yılların acısını çıkartmak ister gibi dışarıda gezerdi.
Behzat, işinin peşindeydi. Erken gelmek istemiyordu ancak ablası zorladığı için mecburen katılacaktı. Ama hâlâ gelmemişti.
Pusat Demirkol, yabancıydı artık aile yemeklerine. Üstelik her gelişinde bir problem yaşaması ve yemeğin tadı kaçması artık canını sıkıyordu. Yetmezmiş gibi Leyla nişanlısını da getirmesi için diretmişti ama onu getirmemişti. Olanları bilmiyordu kimse.
Her zamanki baş köşesindeydi, Aydın. Sağında Leyla oturuyordu. Leyla’nın yanında, kucağında yeğeni Ceylan’la, Pusat yer alıyordu.
Aydın’ın solu boştu. Esat Demirkol, babasına yakın olan tarafa oturmazdı hiçbir zaman. Oraya Behzat’ı postalardı. Ama hâlâ ortada yoktu.
“Yengem nerede, dayı? Annem o da gelecek demişti.”
Leyla mutfaktan Esme Hanım’ın hazırladığı servis tabaklarının sonuncusunu da masaya bırakırken dayısını sıkıştıran kızına ve bugün tadı tuzu olmayan Pusat’a baktı. Pusat ise göz ucuyla kendisine bakan Leyla’ya.
