The Hired Wedding Intruder

Intruder 28

SIDNEY

Pagpasok ko sa opisina, agad akong sinundan nina Ericka at Vina. They are worried about me. Kitang-kita sa mga mukha at mata nila. Umupo ako sa swivel chair at binuksan ang laptop ko. Hindi ko sana sila papansinin pero nagsalita si Vina. 

"Ano'ng nangyari sa inyo ni Andrew? Nag-away ba kayo? Bakit bigla mo na lang nilayasan? Pinuntahan pa niya ako sa bahay para lang hanapin ka. Hindi mo raw sinasagot ang mga tawag niya tapos ilang araw ka pang hindi pumasok sa trabaho," diretsong sabi niya.

"May problema ba kayo? Mukhang namayat ka. Kumakain ka pa ba?" naiiling namang sabi ni Ericka. I sighed. I looked at them. Kung hindi pa nila ako titigilan sa mga tanong nila, baka umiyak na naman ako. Mas mabuti na siguro na sabihin ko na ang totoo para hindi na sila mangulit. Hindi naman siguro sila insensitive?

"I just discovered that our marriage is fake. Everything is a lie. Wala ng dahilan para magsama pa kami," seryosong sabi ko nang tumingin ako sa kanila. Natigilan silang dalawa at napaawang ang mga labi. Hindi sila makapaniwala sa narinig nila. They are dumbfounded. Halata sa mga mukha nila na gusto nila akong i-comfort pero wala silang masabi. Hindi nila alam ang gagawin.

"You don't have to say anything. Gusto ko munang mapag-isa. I need to finish the designs as soon as possible. Please," seryosong saad ko. Sabay silang napabuntong-hininga. Ramdam ko na tila nahirapan din sila sa sitwasyon ko.

"Kung kailangan mo ng makakausap, nandito lang kami. Alam naming mabigat ang pinagdadaanan mo, Sid. Kahit hindi mo sabihin, alam naming nasasaktan ka. You don't have to pretend that your are strong. You don't have to pretend that you can handle this alone. We are here for you," seryosong sabi ni Ericka. Pilit na ngumiti ako sa kanila. Tahimik na lumabas sila sa opisina ko.

Bumuntong-hininga ako. Nangingilid na naman ang luha ko. Darating ang oras na hindi ko na talaga kakayanin. I will surely run to them and talk. Tiyak na kakailanganin ko rin ng karamay. Itinuon ko na ang pansin ko sa trabaho. This is my only way to temporarily escape reality. Kapag gumagawa ako ng designs, medyo nakakalimutan ko ang problema ko. Ayaw ko ring maapektuhan ang trabaho ko.

Hindi ko na namalayan na lunch break na pala.

"Hey! We bought foods for you," sabi ni Vina. May ipinakita siya sa 'king mangga at umorder din sila ng pagkain sa restaurant. Kumunot ang noo ko.

"Ang dami naman ng pagkain na binili ninyo?" takang tanong ko sa kanila.

Nagkatinginan silang dalawa at pilit na ngumiti. Napakamot pa sila sa ulo. Napansin ko na may fresh milk pa sa binili nila.

"Huwag ka na lang magtanong. Kumain ka na lang," sabi ni Vina. Ihinanda niya sa mesa ang mga pagkain. Napansin ko na may bagoong din. Natakam ako kaya hindi na ako nagreklamo. Kumain na lang ako dahil nagugutom na rin ako.

"Nag-usap na ba kayo ni Andrew?" nag-aalinlangang tanong ni Ericka sa 'kin. Tumango ako.

"Ano'ng sabi niya? Nagpaliwanag ba siya?" tanong naman ni Ericka. Malapit na kaming matapos kumain. Binabalatan at hinihiwa na rin ni Vina ang mangga. Samantalang ako, kuha lang nang kuha ng mangga at kain nang kain.

"He said he's sorry. Hindi raw kami sigurado sa isa't isa kaya pineke niya ang kasal. He also said he'll marry me but I refused. Hindi naman niya ako mahal," malungkot na sagot ko. Nagkatinginan sina Vina.

"Kung inalok ka niya ng kasal, baka ibig sabihin noon, sigurado na siya sa 'yo. Why not give him another chance? Nag-effort pa nga siyang magpadala ng pagkain dito para sa 'yo. Mukhang nag-aalala siya," biglang sabi ni Vina. Namilog ang mata niya nang mapagtanto na may nasabi siyang hindi dapat sabihin. Nanlaki rin ang mga mata ko dahil sa narinig.