The Hired Wedding Intruder

Intruder 20

SIDNEY

Ihinatid ako ni Andrew sa airport kanina. Ngayon nasa Palawan na ako. Nasa harap ako ng computer ko at nag-iisip kung ano ang kulang sa design ko. I can't think properly. Laging sumasagi sa utak ko si Andrew.

"Ah!" naiinis na sigaw ko. Hindi ko lubos-maisip na kasal na talaga kami. Bakit? Ano ang nangyari? Parang mali yata. It's funny how he took care of all the documents that fast. Parang gusto ko nang magsisi ngayon. I sighed. Naiinis na lumabas muna ako sa cottage at nagpahangin. Umupo ako sa kawayang upuan sa harapan ng cottage namin.

Nilanghap ko ang sariwang hangin para pakalmahin ang sarili ko. Ngayon lang ako nakapag-isip nang tama. Pero gusto ko naman talaga si Andrew. Kaso parang mali lang dahil sa bilis ng mga pangyayari. Hindi tuloy maiwasan na magsalubong ang mga kilay ko habang tinatanaw ang maalon na dagat.

"Sidney." 

Napalingon ako sa tumawag sa pangalan ko. Si Ayden. Namula ang mukha ko nang makita ko siya. Isa siya sa witness ng kasal namin ni Andrew. Napag-usapan namin na ilihim muna sa lahat ang kasal namin ni Andrew. 

"Yes?" nahihiyang tanong ko sa kanya. He sighed. Tumabi siya sa kinauupuan ko. Napansin ko ang seryosong mukha niya. Kinabahan ako.

"I am just wondering. Saan ba kita nakita? Nakakagulat ang nangyari kahapon. Hindi ko alam kung bakit biglaan ang naging desisyon niya," seryosong sabi ni Ayden. Mataman siyang nakatingin sa dagat. I sighed heavily. I should tell him the truth.

"You had seen me in his wedding. Four years ago," I told him. Hinintay ko ang magiging reaction niya. He looked at me. Nakakunot ang noo niya at pilit na inaalala ang sinabi ko. 

Pilit na ngumiti ako dahil alam kong hindi niya maalala ang mukha ko. "I am the wedding intruder.  The one who ruined his wedding," mapait na sabi ko.

Nanlaki ang mga mata niya nang maalala ang mga nangyari. "What? Ikaw 'yon? How come? Where's your child?" gulat na gulat na tanong niya. "Ang naaalala ko, iginigiit ni Andrew na hindi ka niya kilala. Na hindi ka niya nabuntis. Kung ganu'n totoo na may anak na kayo?" sunud-sunod na tanong niya. I laughed nervously. Hindi ko alam kung ano ang uunahin kong sagutin sa mga tanong niya.

"Totoo na hindi niya ako kilala at hindi niya ako nabuntis. Hindi kami konektado sa isa't isa. Hindi niya ako babae at hindi ako galit sa kanya," sagot ko. Naguluhan siya sa sinabi ko. Kumunot ang noo niya. Halos magsalubong na ang mga kilay niya.

"Then why did you do that? Alam mo bang galit na galit sa 'yo si Andrew dahil sa ginawa mo? Gustong-gusto ka nga niyang hanapin noon para gumanti," diretsong sabi niya. Napangiwi ako. I'm sure he's saying the truth. Mabuti na lang na hindi niya ako nahanap noon. Maswerte pa rin ako.

"I badly need money that time. At 'yon lang ang pinakamadaling paraan para makuha 'yon," mahinang sabi ko. But I don't regret what I did. I am able to save someone important to me because of that mistake.

Hindi makapaniwalang tumingin sa 'kin si Ayden. "How could you do that? He loved his bride so much. You ruined someone else's life just for money?" matalim na wika niya. Yes. I was hurt by his words. Pakiramdam ko sinasaksak ang puso ko dahil sa guilt. Hindi ko naman ginustong gawin 'yon.

"I know for you it's nonsense but for me it means everything. Hindi mo maiintindihan dahil sigurado ako na hindi mo pinagdaanan ang mga naranasan ko. My mother was sick that time. A surgery was needed for her to survive.  Sinasabi ko ito, hindi dahil gusto kong magpaawa sa 'yo. I was wrong and I admit it. Pero hindi ako nagsisisi sa ginawa ko. Kung maibabalik ko man ang oras tiyak na 'yon pa rin ang landas na pipiliin ko. I will surely ruin his wedding again for my mother," I said. I cleared my throat. Mahirap para sa 'kin na balikan ang nakaraan. Ilang buwan din akong ginulo ng konsensiya ko dahil sa ginawa ko kay Andrew. But I endured it. I want to give the best for my family.