SS3:គ្រងស្នេហ៍លោកអ៊ុំម៉ាហ្វៀ(ចប់)

chpt:25+26

Warning ⚠️:ក្នុងភាគនេះមានពាក្យមិនសូវសមរម្យបន្តិចបន្តួចដូច្នេះសូមអានដោយការទទួលខុសត្រូវ (បើអ្នកកាន់សីលអាច skip ភាគនេះសិន)🙏
#គ្រងស្នេហ៍
ភាគ25

     មេឃកាន់តែងងឹតទៅៗ អ្នកគ្រាប់គ្នាក៏បានចូលសម្រាករាងខ្លួនអស់ទៅហើយនៅឡើយតែឆេយ៉ុងទេដែរទើបនឹងដើរលបៗចូលផ្ទះ តែនាងបានមកផ្ទះណាមជូនមិនមែនទៅផ្ទះនាងនោះទេ។
“អ្នកនាងតូច?” ថូហ្វៃដែលដើរមើលការខុសត្រូវនៅខាងក្រៅក៏ស្រែកហៅឆេយ៉ុង ធ្វើឲ្យនាងត្រូវឈប់ងក់។
“ពូហ្វៃ!” នាងងាកមកញញឹមតិចៗទាំងមិនសម។
“ចៅហ្វាយគិតថាអ្នកនាងតូចទៅផ្ទះវិញហើយតើ"
“ខ្ញុំជាប់និយាយជាមួយមិត្តភក្តិខកបន្តិច-ចុះអ៊ុំជូនគាត់នៅក្នុងមែនទេ?” នាងមិនដឹងថាត្រូវមាត់ឬអត់ទេដែរមកផ្ទះយប់បែបនេះ។
“គាត់ប្រហែលជានៅក្នុងបន្ទប់”
“អរគុណ!ខ្ញុំទៅសិនហើយ" នាងនិយាយរួចក៏ដើរចូលក្នុងផ្ទះ។
    ក្នុងផ្ទះគឺងងឹតឈឹង មានតែពន្លឺដែរចាំងចូលតាមចន្លោះទ្វាតែបន្តិចបន្តួចតែប៉ុណ្ណោះ។ នាងយកទូរសព្ទ៍ពីក្នុងកាបូបមកបើកភ្លើងបំភ្លើងបំភ្លឺផ្លូវ ដើម្បីឡើងទៅខាងលើបើមិនចឹងទេច្បាស់ជាធ្លាក់ពីលើកាំជន្ដើរស្លាប់មិនខាន។
ក្រឹប!!> នាងបានបិទទ្វាបន្ទប់តិចៗតែវានៅតែឮសម្លេងដដែល។
“ធ្វើមិចទៅបើអ៊ុំជូនមកសួរត្រូវធ្វើមិចទៅ" នាងដើរទៅអង្គុយលើពូកទាំងទឹកមុខចង់យំ។
“នឹកឃើញហើយ!” ស្នាមញញឹមក៏បានលេចឡើងបន្ទាប់ពីនាងក្រលេកឃើញកាតាបដែលនាងដាក់សម្លៀកបំពាក់មក។
“បើឯងឈឺអ៊ុំជូនមិចនឹងហ៊ានស្ដីឲ្យបានទៅ" នាងបានលើកបន្ទះថ្នាំដែលមានពីរគ្រាប់ មុននឹងប្រឡះយកមកគ្រាប់មកដាក់ក្នុងមាត់ ហើញទឹកយកមកផឹក។
“ជាតិមុនឯងធ្វើបុណ្យអ្វីទៅបានជាជាតិនេះឯងឆ្លាត អីក៏ឆ្លាតម្លេះ" នាងសើចតិចទាំងសប្បាយចិត្ត ក្រៅពីត្រូវមាត់ណាមជូនហើយ ស្រួលមិនស្រួលគេមើលថែរនាងយ៉ាងល្អទៀត។

-15នាទីក្រោយមក….
   ឆេយ៉ុងបានចេញមកពីងូតទឹកវិញដោយស្លៀករ៉ូបគេងយប់វែងត្រឹមកជើង រួចក៏ដើរមកទាញសៀវភៅយកមកអានលេងៗដើម្បីឲ្យឆាប់ងងុយ តែនាងបែរជាមានអារម្មណ៍មិនស្រួលខ្លួនទាល់តែសោះ។
តុកៗ…សម្លេងគោះទ្វាបីដង មុននឹងទ្វាត្រូវបានបើក។
“អ៊ុំជូន!!” ឆេយ៉ុងហៅណាមជូនទាំងព្រិចភ្នែកដាក់គេ។
“ក្មេងជើងល្អ-អាយុប៉ុណ្ណេះដើរលេងដាច់យប់ហ្ហេស៎?” គេចូលទៅរកនាងដែលកំពុងតែអង្គុយលើពូកកាន់សៀវភៅអាន។
“ឆេ-ភ្លេចមើលម៉ោង” នាងទម្លាក់សៀវភៅចុះរួចរំកិលខ្លួនទៅចុងពូកដែលមានណាមជូននៅទីនោះ។
“ដឹងទេថាមានគ្រោះថ្នាក់បើឯងដើរលេងយប់បែបនេះ" គេអង្អែលសក់នាងធ្វើឲ្យវារញ៉េរញ៉ៃអស់។
“…” ឆេយ៉ុងមិនបានតបវិញនោះទេ នាងគិតតែពីឱនមុខចុះ។ ខ្លួនរបស់នាងក៏ប្រែជាក្រហមតិចៗដូចអ្នកស្រវឹងស្រា។
“ឆេ!ឯងកើតអី?” បេះដូងណាមជូនលោតញ៉ាប់ ពេលដែលឃើញសភាពនាងមិនស្រួលបែបនេះ។ គេបានផ្ងើយមុខឆេយ៉ុងឲ្យមកប្រសព្វនឹងខ្លួន។
“ឯងក្ដៅខ្លួនមែនទេ?” គេយកដៃស្ទាបខ្លួននាងតែមិនបានក្ដៅនោះទេ។
“ឆេមានអារម្មណ៍ថាស្រេកទឹក" នាងជ្រួញចិញ្ចើមហើយដកដង្ហើមញ៉ាប់ៗ។
    ណាមជូនគ្រាន់តែឮភ្លាមក៏ស្ទុះទៅចាក់ទឹកមកនាងផឹកយ៉ាងលឿន។
“នេះញ៉ាំទឹកសិនទៅ"
   ឆេយ៉ុងទទួលទឹកពីដៃរបស់ណាមជូនមកផឹក តែផឹកបានតែមួយក្អឹកប៉ុណ្ណោះកែវក្នុងដៃក៏ជ្រុះការ៉ូ។
ប្រាវ…
“អ៊ុំជូនឆេមានអារម្មណ៍ថាក្ដៅ" នាងបានចូលទៅឱបណាមជូនទាំងមិនដឹងខ្លួន។
“ឆេ?” ណាមជូនបើកភ្នែកធំៗ សភាពនេះគឺច្បាស់ណាស់ថានាងត្រូវថ្នាំហើយ តែត្រូវថ្នាំដោយរបៀបណាគេមិនដឹងឡើយ
“ឆេៗ!មកតាមអ៊ុំ" គេបានអូសដៃនាងដើរវៀងពីអំបែងកែវទៅរកបន្ទប់ទឹក។
ឈូៗៗ> ណាមជូនបានបើកទឹកបំពេញអាងនិងឲ្យនាងចូលទៅដេកក្នុងនោះ។
“ហ្ហឹកៗ!ឆេពិបាកក្នុងខ្លួនណាស់" នាងស្រែកយំខ្លាំងតាមអារម្មណ៍ដែលមាននៅពេលនេះ វាក្ដៅយ៉ាងចម្លែករកនិយាយមិនត្រូវ។
“ទ្រាំបន្តិចណា៎-តិចទៀតឯងលែងអីហើយ" មុខរបស់ណាមជូនឡើងស្លេកព្រោះតែគេកំពុងតែភ័យខ្លាចនឹងរឿងដែលកំពុងតែកើតឡើងនេះ។
“ឆេទ្រាំមិនបានទេ” នាងយកដៃទៅដោះរ៉ូបចេញពីខ្លួនទាំងអស់ទោះបីណាមជូនខំឃាត់យ៉ាងណាក៏ដើរ។ ពេលនេះរាងកាយនាងគឺគ្មានអ្វីបិទបាំងនោះទេគឺមានតែខោតូចដែលបិទបាំងតំបន់សំងាត់ប៉ុណ្ណោះ។
“ឆេ!!” ណាមជូនងាកមុខចេញទៅម្ខាងទាំងគេពេលនេះក៏មានអារម្មណ៍ថាក្ដៅមុខភាយផងដែរ។
ប្រូង!!> ដៃតូចស្រលូនបានចាប់ទាញដៃអាវរបស់គេ ដោយមិនបានត្រៀមខ្លួនណាមជូនក៏ធ្លាក់ចូលអាងទឹកជាមួយនាងដែរ។
“អ្ហឹម!” ណាមជូនគ្រហឹមដើមកពេលដែលនាងចាប់ក្រសោបកញ្ចឹងកគេឲ្យមកសង្កត់បបូរមាត់ទន់ៗរបស់នាង។ ការអន់ធ្មត់របស់គេក៏មានដែនកំណត់ដែរ។
“ឆេ!ចិត្តត្រជាក់សិន" គេបានដកបបូរមាត់ចេញពីនាងសិនដើម្បីដាស់នាងឲ្យនាងសតិមកវិញទាន់អ្វីៗមិនទាន់ហួសពេល។
“ឆេ!ត្រជាក់មិនកើតទេវាក្ដៅខ្លាំងណាស់" ខ្លួនប្រាណរបស់នាងឡើងក្រហម ឯចំហាយក្ដៅភាយៗក៏ចេះតែខ្លាំងៗទៅតើឲ្យនាងទ្រាំយ៉ាងមិចបានទៅ។
“….” ណាមជូនមិនបានមាត់អ្វីនោះគេក៏ចាប់នាងលើកឡើងផុតពីទឹក ដៃតូចស្រលូនក៏ស្រវ៉ាឱប.ករាងក្រាស់ជាប់នឹងយកខ្លួនទៅត្រដុះជាមួយគេតិចៗដោយអារម្មណ៍កំពុងតែក្ដៅ ធ្វើឲ្យផ្នែកខ្លះៗប៉ះគ្នាយ៉ាងស្និតស្នាល។
“អ៊ុំជូនធ្វើអ្វីម្យ៉ាងទៅឆេពិបាកក្នុងខ្លួនណាស់" នាងងើយមើលមុខគេទាំងមានទឹកភ្នែករឹមៗដែលចង់ស្រក់ចុះមក ។ គេទាញនាងឲ្យចូលមកកាន់តែជិតគេបន្ទប់មកក៏ទម្លាក់បបូរមាត់ទៅរកនាងម្ដងទៀត។ ដៃម្ចាងក្រសោបកញ្ចឹង.កនាងនិងម្ចាងទៀតកំពុងតែស្ទាប់អង្អែលលើរាងកាយនាងព្រមទាំងច្របាច់ត្រគៀកមូលក្លំតិចៗធ្វើឲ្យនាងត្រូវធ្លោយសម្លេងថ្ងូរមកភ្លាម។
“អ្ហឹម!!” ជាឱកាសល្អអណ្ដាតក្ដៅសើមក៏ចូលទៅប្រឡែងជាមួយលេងគ្នាមួយគ្នាយ៉ាងស្អិតរមួត ឆេយ៉ុងបានត្រឹមតែបិទភ្នែកទោរទន់ទៅតាមអារម្មណ៍។
    ជើងនាងតូចក៏ខិតទៅក្រោយម្ដងបន្តិចៗរហូតដល់ខ្នងប៉ះនឹងជញ្ជាំងកញ្ចក់។ រាងក្រាស់ដកបបូរមាត់ចេញបន្តិចទាំងដងដង្ហើមញ៉ាប់ៗធ្វើឲ្យចំណាយក្ដៅភាយប៉ះទៅលើមុខនាងតូច។ កម្ដៅនៅក្នុងខ្លួនពួកគេពេលនេះមិនចាញ់គ្នានោះទេ។
ភឹប>រាងកាយអាក្រាតទាំងពីក៏បានដេកដួលលើពូក ដោយមានកាយមាំទ្រោមពីលើ។ គេបានឈ្មួសឈ្មុលនឹងកញ្ចឹងកនាងសងខាងនិងប៉ឺតវាតិចៗបង្កជាស្នាមជាំ មុននឹងគេបង្អូសមកដល់ដើមទ្រូងមូលក្លំបង្ហាញចំពោះមុខគេ។
“អាយ៎” នាងតូចស្រែកបន្តិចពេលដឹងដល់អារម្មណ៍ដែលមានគេកំពុងតែខាំលើចុងទ្រូងរបស់នាង ពីម្ខាងទៅម្ខាង។
“អ៊ុំពិតជាមិនចង់បំផ្លាញឯងទេតែ….”
“ឆេទ្រាំលែងបានហើយ" មើលទៅថ្នាំដែលនៅក្នុងខ្លួនរបស់នាងចាប់ផ្ដើមធ្វើទុកខ្លាំងទៅហើយបានជាមើលទៅនាងពិបាកយ៉ាងនេះ។
   ណាមជូនលែងនិយាយអ្វីទទៀតហើយគេក៏ដកដង្ហើមធំមួយឃូសមុននឹងចាប់ផ្ដើមញែកជើងនាងចេញពីគ្នាបន្តិច។ រាងកាយនាងពិតជាស្រស់ស្អាតគ្មានកន្លែងដែលទាស់នោះទេ វាធ្វើឲ្យគេមានអារម្មណ៍ថាសោកស្ដាយដែលបំផ្លាញនាង តែគួរឲ្យស្ដាយគេគ្មានពេលពិនិត្យមើលឲ្យយូរជាងនេះទេ។
“អ៊ុំឆាប់ដាក់វាចូលមកឆេពិបាកទ្រាំណាស់" នាងនិយាយទាំងឱប.កគេយ៉ាងណែន។ មិនពិចារណាយូរគេក៏យកដំបងសាច់ដែលកំពុងតែរីកមាឌដាក់រុញបញ្ចូលក្នុងស្រទាប់ផ្កាដែលមានសំណើមស្រាប់។
“អ្អឹស!!” គ្រាន់តែចូលបានពាក់កណ្ដាលគេក៏មានអារម្មណ៍ថាអួលណែន ឯឆេយ៉ុងវិញនាងក៏ដូចជាមានការឈឺចាប់ដែរទើបដៃដែលឱបកគេមុននេះបែរជាយកមកខ្មាំស្មារបស់គេវិញ។
“ឯងមិនអីទេ?”
    គេសួរនាងបញ្ជាក់ តែនាងបែរជាគ្រវីក្បាលមិនអីទាំងដែលទឹកភ្នែកនាងកំពុងតែហូរទៅវិញ គេឱនមកមើលចំណុចផ្សារភ្ជាប់ទាំងពីរក៏ឃើញថាមានឈាមនៃការដាច់រលាត់មករឹមៗ មិនដឹងថានាងឈឺយ៉ាងណាទេ។
    គេឱនមកថើមបបូរមាត់របស់នាង និងគ្រលាស់អណ្ដាតចុះឡើងខណៈដែលចង្កេះបាវខ្សាច់កំពុងតែកម្រើតយឺតៗ រហូតដល់នាងស៊ាំបន្តិចទើបគេបន្ថែមល្បឿនកាន់តែញាប់ទៅៗ បង្កជាសម្លេងខ្ទរពេញបន្ទប់បូកផ្សំជាមួយនឹងសម្លេងថ្ងូរកានតែធ្វើឲ្យបន្ទប់ទាំងមូលទៅជាក្ដៅគគុក រាងកាយម្នាក់ក៏សុទ្ធតែញើសជាពិសេសនោះគឺរាងក្រាស់។
“អ្ហឹស៎ៗ”> សម្លេងអ្នកទាំងពីរក៏បន្លឺឡើងព្រមគ្នាបញ្ជាក់ថាពួកគេបានមកដល់គោលដៅ។
    កាយក្រាស់ក៏ជ្រប់មុខនឹងប្រឡោះស្រីតូចទាំងដកដង្ហើមហត់ សារធាតុក្ដៅនៅផ្នែកខាងក្រោមក៏ហូរចូលក្នុងខ្លួនទាំងអស់។ តែមើលទៅរាងកាយរបស់នាងតូចនៅតែមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់នោះទេ។
“អ៊ុំជូន!!” នាងហៅគេទាំងសម្លេងស្រទន់ដូចជាកំពុងតែចង់ប្រាប់អ្វីម្យ៉ាងដល់គេតែនាងមិនដឹងថានិយាយយ៉ាងមិចឲ្យសម។
“ហ៊ឹស!” ណាមជូនសើចដើមកបន្តិចព្រោះគេបានយល់ពីនាងថាចង់បានអ្វី មិនត្រឹមតែនាងទេសូម្បីតែគេនៅតែមានអារម្មណ៍ថាមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ដែរ។
“អេ៎!អ៊ុំចង់ធ្វើអី" នៅសុខគេក៏ចាប់ទាញនាងឲ្យមកនៅខាងលើវិញម្ដង ដែលតម្រូវឲ្យនាងត្រូវយកដៃទប់ទ្រូងគេភ្លាម។
“ធ្វើអ្វីដែលឯងចង់ធ្វើទៅ" គេនិយាយហើយក៏ប្រលែងដៃចេញពីខ្លូននាងវិញ ដោយឲ្យនាងនៅឡេឡង់មិនដឹងធ្វើអី។
“ធ្វើអីទៅឆេ-អ្ហាស៎!” នាងមិនទាន់និយាយចប់ស្រួលបួលផងគេក៏ចាប់លើកចង្កេះនាងឡើងទម្លាក់ទៅលើកូនប្រុសរបស់គេដែលកំពុងតែរឹងឡើងនោះមួយទំហឹង ធ្វើឲ្យនាងឱនមកជ្រប់មុខនឹងទ្រូងមាំភ្លាម។
“សុំទោសៗ-ឯងឈឺខ្លាំងដែរទេ" គេមិនគួរណាធ្វើតាមតែអារម្មណ៍បែបនេះទេមើលទៅនាងបនរហែលជាឈឺខ្លាំងណាស់។
“អត់ទេ" នាងគ្រវីក្បាលមិនអីតែមានអារម្មណ៍ថាផ្សាៗនឹងចំណុចនោះ ហើយថែមទាំងមានអារម្មណ៍ថាដំបងសាច់នោះដូចជាចូលមកកាន់តែជ្រៅជាងមុនទៀត។
   បន្ទាប់ពីកាត់បន្ថយភាពឈឺចាប់បន្តិតហើយគេក៏ជួយលើកចង្កេះនាងលើកចុះលើកឡើង រហូតដល់នាងអាចធ្វើវាដោយខ្លួនឯងបាន។
  គេមើលទៅរាងកាយដែលយោលយោគនោះទាំងឈ្លក់រង្វេងអត់មិនបានក៏យកដៃទៅច្របាច់ដើទ្រូងកំពុងតែរលាក់តាមកម្លាំងរបស់នាង។
   ដោយសារតែឥទ្ធិពលថ្នាំធ្វើឲ្យនាងបានកម្លាំងតទល់នឹងសង្គ្រាមក្ដៅគគុកបានរាប់ម៉ោងរហូតដល់មេឃជិតភ្លឺទើបពួកគេព្រមឈប់។