ភាគ47
[ការពិត]
រយៈពេលបួនថ្ងៃក្នុងទីក្រុងបារីសត្រូវបានបញ្ចប់ត្រឹមថ្ងៃនេះហើយវាក៏ជាពេលដែលឆេយ៉ុងនិងណាមជូន នឹងត្រឡប់ផ្ទះរបស់ពួកគេវិញដែរ ។
អួកៗ> ព្រឹកឡើងមិនទាន់នោះទេណាមជូនបានរត់ទៅក្អួតនៅក្នុងបន្ទប់ទឹក ។ ឆេយ៉ុងដែលភ្ញាក់ដោយសារសម្លេងរបស់ណាមជូនក៏ប្រញ៉ាប់រត់ទៅមើលភ្លាមៗ ។
“ជូន!បងយ៉ាងមិចនឹង" ទឹកមុខភ័យស្លន់ស្លោរបានបង្ហាញឡើងបន្ទាប់ពីឃើញស្វាមីកំពុងតែក្អួតជ្រប់មុខនៅក្នុងចានបង្គន់ ។
“បងមិនអីទេប្រហែលក្រពះធ្វើទុកបន្តិចបន្តួច" គេនិយាយទាំងមុខស្លេក ហើយក៏ក្រោកឡើងដោយមានឆេយ៉ុងជួយទប់ ក្លិនខ្លួនរបស់នាងបានភាយចូលមកក្នុងច្រមុះរបស់គេ ធ្វើឲ្យអារម្មណ៍វិលៗមុននេះក៏បាត់អស់ទើបគេឱនចុះមកជ្រប់មុខនឹង.ករបស់នាងទាំងជើងកំពុងតែដើរចេញទៅក្រៅ។
ឆេយ៉ុងគ្រាណាមជូនឲ្យអង្គុយលើពូកដោយគេនៅតែជ្រប់មុខកញ្ចាំង.កនាងដដែល ។
“បើបងមិនស្រួលចាំស្អែកចាំទៅវិញក៏បានណា៎"
“អត់ទេការងារបងច្រើនណាស់ថូហ្វៃក៏មិននៅគ្មានអ្នកណាសម្រេចការងារជំនួសបងបានទេ" សម្លេងងុលបានតបមកវិញទាំងមិនព្រមងើបមុខមកវិញនោះទេ ។
“អូនប្រាប់ហើយការងារបងចាំអូនជួយអូនបានសុំខាងសាលាឈប់សម្រាករួចរាល់ហើយ-ពេលនេះបងមិនស្រួលខ្លួនទៅក៏មិនបានដែរ" នាងតម្លើងសម្លេងបន្តិចទាំងមួម៉ៅ ។
“បងមិនអីពិតមែន!”
“ចឹងបងទៅពេទ្យសិនទេបើមកពីក្រពះធ្វើទុកនឹងបានលេបថ្នាំហើយឆាប់ជា” នាងចាប់មុខគេឲ្យងើយឡើងមករកខ្លួន ។
“ពេលនេះលែងអីហើយ!” គេសើចដាក់នាងទាំងស្រស់ស្រាយជាងមុន ។ តែឆេយ៉ុងបែរជាជ្រួញចិញ្ចើមឆ្ងល់
“បងឈឺអីហេតុអីក៏បានទៅវិញលឿនម្លេះ?”
“បងក៏មិនដឹងគ្រាន់តែបាននិយាយជាមួយអូនក៏ជាវិញ" គេញាក់ស្មាដាក់នាងទាំងមិនយល់ពីខ្លួនឯងដូចគ្នា ។
YOU ARE READING
SS3:គ្រងស្នេហ៍លោកអ៊ុំម៉ាហ្វៀ(ចប់)
Romanceរឿងនេះកំពូលផ្អែមប្រចាំឆ្នាំ😆 "គេជឿអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលនាងបាននិយាយព្រោះបេះដីងរបស់គេនៅនឹងនាងបើគេមិនជឿជាក់នាងដូចគេមិនជឿជាក់លើខ្លួនឯងដែរ" "បងជឿជាក់លើអូន!"
