I was packing my thing when Fiona entered into my room. Alam ko na na darating siya kaya hindi na ako nagulat ng bigla na lang siyang pumasok ng hindi man lang kumakatok."You're leaving?" deretsahan niyang tanong.
I sighed. Isn't it obvious? Hindi na ako sumagot at nagpatuloy sa pag iimpake.
"You are running again, Eleanor? Palagi nalang ba na kapag may problema ka ay tinatakasan mo?" Hindi ko alam kung nag sasarkastic siya o concern.
I rolled my eyes. Hindi naman niya alam anong nangyari sa isla. Harden slapped me with the hard truth that what we had didn't matter! He let me wait the entire hour on the shore without inviting me inside the mansion. Not that I want to go but they didn't even offer me to have something to eat.
At nang nag kusa akong pumasok, naabutan ko silang tatlo sa dining area na kumakain habang masayang nagkukwentuhan. The girl was even doing something wife duties kahit hindi pa naman sila kasal.
I had to retreat again because my tears streamed again. Palagi nalang! And I'm tired of crying!
"Elea!" frustrated nang tawag ni Fiona.
I annoyingly stood and faced her. "Akala ko ba titigil kana kapag nag bigay ako ng isang chance? Nagbigay ako, it failed."
She sighed defeated. "Yes but… bakit ka aalis. Palagi ka nalang tumatakas kapag may problema ka. You're always been coward kahit noong mga bata pa tayo. Face this one, Eleanor. Baka pagsisihan mo kapag hindi mo ginawa ang lahat."
I wanted to rebut but she's right. I'm a coward. Kapag may problema ako palagi kong tinatakasan. I remember when Dylan sprained his ankle that made him banned from horse riding, umalis ako ng hindi nag sosorry sa kanya. There's once that I lost one of Mom's rings. She got furious that I didn't admit it was me who lost it, kaya may natanggal na housemaid. There's once when I accidentally scratched dad's car, pinag bintangan ko si Edward. And then recently when I regained my memories from having amnesia, I didn't face my family because I'm scared my life will change. I'm a coward! So what?
That's my defence mechanism. Ayaw kong harapin kasi alam kong hindi ko kaya! And now ayaw kong nanatili dahil hindi ko kaya! I need to run again!
"Susunod kami kapag may oras na, hija." Si Mom while hugging me.
Sinamahan nila ako sa airport nang matapos akong mag impake. Hindi nakasama si Edward dahil may pasok. Matapos kong yakapin si Dad ay bumaling din ako kay Fiona na nasama ang tingin sa akin.
I rolled my eyes at her bago ko siya nilapitan at niyakap.
"You'll regret this?" bulong niya. She too wrapped her hands on me.
"Kahit na. Hindi naman ikaw ang magsisisi. Ako naman. If I regret this in the future. Hindi kita sisisihin."
She snorted. "Yeah. Baka pa sina Tita ang sisihin mo. Our family will never be the same again if you blame them. Baka hindi ka na rin bumalik sa Pilipinas."
I forced a smile. Kasi I know if I regret this, there will always be a part of me that will surely gonna blame them. That's why I have to move on fast. Para wala na akong masisi kasi naka move on naman din ako, diba?
Oh Eleanor! What a coward!
Nang nasa first class seat na ako ay doon lang ako nakapag isip. The plane departed from airport at doon lang ako natauhan kung tama ba ang pag alis ko? Hindi ko nasabi sa kanya ang totoo. Hindi kaya ako magsisi sa huli?
I started to be concerned about my decision kaya few hours has passed ng wala ako sa sarili. The only thing that made me back to myself was when I stood up para sana mag banyo pero nakita ko sa first class din si Logan.

BINABASA MO ANG
Hating Him (COMPLETED)
Romance[Harden Academy Series #2] Eleanor Sofia Cortez, the social butterfly of S.L University -- had an extreme crush on Logan Marquez -- the school women's fantasy. Eleanor could easily catch everyone's attention but not Logan's. But then, It was when...