Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eskitilmiş Yaz - Uyursam Geçer Mi?
İyi okumalar <3
❆
Seni seviyorum...
Annemden, babamdan, yakın arkadaşlarımdan devamlı duyduğum iki kelimeydi bu. Birileri her zaman beni sevdiğini dile getirir ve hissettirirdi fakat hayatım boyunca kimsenin seni seviyorum demesinin kalbimi neredeyse duracak raddeye getirdiğini, damarlarımdaki kanın bile coşkuyla akmasına sebep olabildiğini hatırlamıyordum.
Dudaklarının dudaklarıma uyguladığı baskıya bir karşılık verip Soner'in öpüşüne ayak uyduramıyordum. Birkaç saniye kadar önce yaptığı itiraf bedenimin işlevini kaybetmesine sebep olmuştu.
Her zaman Soner'in dile getirmese bile beni sevdiğini biliyordum ama bunu direkt ondan duymak, hem beklemediğim bir anda olduğu için beni afallatmış hem de Soner'in ağzından duymanın sonsuz gibi gelen mutluluğu dolmuştu kalbime. Kalbim gerçekten ağzımda atıyordu.
Soner'in eli boynuma değdiği an gerçekliğe hızlı bir dönüş yapmıştım. Parmakları boynuma sarılırken baş parmağı tam çeneme değmiş ve yavaş hareketlerle orayı okşamaya başlamıştı. Dudaklarımı aralayarak Soner'in öpüşüne karşılık vermeye başladım.
Belki bana öyle geliyordu bilmiyordum ama sanki bu kez öpüşü bile farklı hissettiriyordu. Nereye koyacağımı bilemediğim ellerimden birisi Soner'in boynumu kavradığı elinin üzerine kapandığında bedenlerimizin arasındaki o azıcık mesafe yok oldu ve Soner, dudağımı dudaklarının arasına büyük bir hazla hapsettiğinde aklımın başımdan uçup gittiğini anbean hissettim.
Biraz sonra nefessiz kalarak geri çekildiğimde gözlerimi açmadan soluk soluğa, heyecanla karışık bir sesle konuştum. "Kulağım duyma yitisini henüz kaybetmediyse eğer..." Alnını alnıma yasladı. "Sen az önce beni sevdiğini söyledin değil mi?"
Yanlış duyacak kadar yaşlı değildim sanırım.
Beynimin kendi kendine uydurduğu bir kulak yanılsaması olma ihtimali de geçmişti aklımdan. Yanlış duyacak kadar yaşlanmamıştım henüz ama sanırım fazla düşünmekten yakın zamanda bunayacaktım. Bir insan duyduğu şeyin doğruluğundan bile şüphe eder miydi?
Soner, duygularını dile dökmek konusunda en beklenmedik kişi olunca duyduklarımdan şüphe edebilmem normal sayılırdı.
Şu itirafı bile aramızdaki ilişki başladıktan neredeyse üç ay sonra almıştım.
"O kadar yaşlandığını düşünmüyorum." dedi keyifle çıkan sesiyle. Ses tonu yutkunmama sebep olurken dudağımı dişlerimin arasına aldım.
Birazdan 'ölüyorum anlasana' diyen Bihter gibi isyan edip yere yığılacaktım, aradaki tek fark benimkinin üzüntüden değil de bünyeme yüklenen fazla heyecandan kaynaklı olması olacaktı.
