Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Biraz kısa bir bölüm oldu ama iyi okumalar <3
Zakkum - Seni Rastgele Sevmedim
❆
"Hayır, hayır olmadı öyle. Sağ tarafını kaldır biraz yukarı."
Soner dediğimi yaptığı an kafamı hızla iki yana salladım. "Hayır! O kadar çok değil, indir biraz." Dakikalardır olduğu gibi yine benim söylediklerimi yerine getirdi. Çerçevenin sağ kısmını birazcık aşağı indirdi ancak karşımdaki görüntü umutsuzluğuma umutsuz katmış, yüzümün buruşmasına sebep olmuştu.
Asla bu çerçeveyi simetrik bir şekilde asamayacaktık. Sonra ben yamuk çerçeveyi gördüğüm her an kriz geçirecektim.
Elimi dertli bir şekilde alnıma götürdüm. Şu an benim için en büyük sorun buydu. Soner'in evindeki çerçevenin dümdüz, simetrik bir şekilde durması gerekiyordu tıpkı bizim evdekiler gibi. Bu işkencesinin aynısını zamanında annemle babama da çektirmiştim şimdiyse sıra Soner'deydi. O çerçeve düzgün durmadan işimiz bitmeyecekti.
"Simetrik olmak zorunda mı?" diye çok mantıklı bir soru yöneltti Soner.
Anında cevap verdim. "Evet."
"Peki."
"Biraz daha yukarı kaldırsana sağ ucunu ama bak böyle milimlik bir kaldırış olsun. Hem kaldır hem kaldırma tam ortası. Anladın mı?" Soner ellerini çerçeveden çekmeden omzunun üzerinden bana bir bakış attı. Ciddi misin dercesine bakıyordu bana. Haklıydı da ama önemli bir konuydu bu. "Aradaki çizgiyi çok iyi anlaman lazım."
"Beste ne zaman bitecek bu işkence? Çerçeve zaten dümdüz." Al işte, bıktırmıştım çocuğu.
"Ama Soner olmadı. Gerçekten olmadı ya," diye isyan ettim ağlamaklı bir sesle. "Sen yakındasın diye görmüyorsun, uzaktan bakınca yamukluk kabak gibi ortada."
"Bir santimden ölmezsin."
Ellerimi dehşetle yanaklarıma yasladım. "Ölürüm."
Kafasını eğip nefesini sesli bir şekilde dışarıya verdi. Yaklaşık on dakikadır çerçevede olmadığını iddia ettiği ama bence bariz bir şekilde ortada olan yamuklukla uğraştığımız için sıkılmış ve bıkmıştı. Dehşet dolu bakışlarımı hareket ettiği için iyice yamulan çerçeveye diktim. "Soner iyice yamuldu bu, düzeltir misin lütfen?"
Kafasını kaldırarak gözlerimizin buluşmasını sağladı. Ardından gözlerimin içine baka baka çerçeveyi olduğu gibi, o yamuk hâliyle bırakıp üzerine çıktığı sandalyeden indi. "Hayır böyle bırakamazsın!" diye yükseldim. "Bırakmamalısın yani. Olmadı bu, keyfim kaçtı. Düzeltir misin lütfen?"
