Uciekałyśmy z moją przyjaciółką ze stadionu, żeby zdążyć przed tłumem. Nie jestem wielką fanką piłki nożnej, ale na rozgrywki reprezentacji kraju można popatrzeć. Właśnie dziś grała Brazylia - kraj, w którym aktualnie mieszkam z Meksykiem - kraj, z którego pochodzę. Pozwoliłam sobie wydać trochę pieniędzy i pójść na mecz. Mam w końcu dopiero 20 lat, chyba mogę zaszaleć co nie? Jestem Emily, jak wspomniałam mam 20 lat i jestem na ostatnim roku studiów lekarskich wraz z moją przyjaciółką Tiana. W sumie to jesteśmy w Brazylii przypadkiem. Chciałyśmy się wyrwać, gdzieś dalej niż inny kraj na naszym kontynencie. Złożyłyśmy podanie do kilku uczelni w tym właśnie w Brazylii. Zachwyciły nas tutejsze plaże, miasteczka i środowisko społeczne. Mieszkamy tu od dwóch lat. W innych domach, ale na przeciwko siebie. Wracając, wyszłyśmy ze stadionu. Mecz wygrany, 2:0 dla Brazylii, chłopcy awansowali do finałowego meczu w Argentynie, więc chciałyśmy pójść na miasto to uczcić.
- Tej patrz to Emi - powiedziała moja przyjaciółka podnosząc coś z ziemii.
- To portfel? - spytałam sama siebie, gdyż nigdy nie widziałam takiego. Robiony jak na zamówienie. Zajrzałyśmy do środka i chyba miałyśmy rację. W środku znajdowało się, jak policzyłyśmy 3000 dolarów w gotówce.
- Ale nam się poszczęściło - rzekła Tiana.
- Pogrzało cię? Oddajemy go - powiedziałam stanowczo.
- Gdzie? - spytała opryskliwie.
Zaczęłam szukać w portfelu informacji. Jedyne co znalazłam to karteczkę z numerem telefonu, który i tak nie musiał należeć do właściciela i zdjęcie jakiegoś chłopca.
- Pewnie to jakiejś matki lub ojca, a to jest synek - rzekłam do przyjaciółki.
- To zadzwoń na ten numer - powiedziała.
Zadzwoniłam tak jak mówiła.
- Nie odbiera nikt - powiedziałam i postanowiłam wziąć portfel ze sobą i czekać na oddzwonienie.
- Dalej ruszaj się, bo z twoim tempem to nie zdążymy do klubu - powiedziała przyjaciółka.
- Jeden drink - rzekłam i poszłyśmy śmiejąc się.
