KALBİMDEN SÜZÜLEN

1.Bölüm

merhabalaar,

yinee bir eski dönem kurgusu ile geldim nedensizce seviyorum bu tarz yazmayı

kitap ; 1990lı yılların başında geçmektedir. İleriki bölümlerde yetişkin içerikli sahneler bulunacaktır.

lütfen 90'lı yıllarda hâkim olan düşünce yapılarını öngörerek yorumlar yapın. O dönemde hâkim olan kafa yapılarını az çok bildiğinizi düşünüyorum.. :)

Bunun bilincinde olarak -başlayın- yorumlar yapın lütfen.

İyi okumalar olsun inşaallah ❤️

Yeni Kitabım Olan KP'ye göz atmayı unutmayınn 🙈✨️

〄〄〄

Ne yazacağımı bilmeden yazıyorum ilk satırları. Öyle plansız, öyle gelişi güzel.

Yazmak istediğim binlerce kelimeden ilk kelimem yok oluyor şimdilerde. Garip bir hüzün var boğazımda düğümlenen. Garip bir gülümşeyiş dudaklarımda.

Ne pişmanım, ne öfkeli, ne kırgın ne de ölü. Sessizliğin içinde anılardan oluşan film şeritlerini izliyorum öylece. Öfkem de hüzne dönüşüp durmuş gibi, bir kısır döngü benimkisi. Yaşamışlığımın sevinciyle yaşayamamışlığımın tanımlayamadığım duygusu var içimde.

Hatırladığımda gülmekle ağlamak arasında sıkıştıran bir duygu bu.

Bir gece yarısı aklımdan ölünce istediğim birini son kez görme şansım olsa kimi görürdüm diye geçirdim. İlk önce sen dedi kalbim sonra duraksadı hangi anında gelip görecektim seni?

Usulca gülümsedim, aklımdan geçenleri görünce de vazgeçtim. Onun yerine yazmak istedim uzun, uzun yazmak. Kafamdan tonlarca cümle, düşünce,anı geçti.

Belki kırgın veya kızgın gideceksin bana belki de zaten öyle gittin. Özür dilerim her ne yaptıysam, yaşattıysam. Bilirim özürlerin çok anlamı olmaz ikimizde de ama böyle bir son da yakışmaz bize. Diğerleri gibi sıradan öfkeli, kırgın, mutsuz, acı dolu ya da ne dersen işte. Seni unutmayacağım gibi cümleler kurmayı düşündüm aslında ama o kadar anlamsız geldi ki kuramadım.