Μέχρι το τέλος(GW15)

Το απόλυτο κενό

Την στιγμή που ο Άγγελος με την Νάνσυ και την Έλενα έστριβε στην γωνία του δρόμου του σπιτιού τους ο Άκης άνοιγε την πόρτα του σπιτιού του. Μπήκε μέσα νευριασμένος και έψαξε την γυναίκα και την κόρη του. Όταν δεν τις βρήκε πουθενά τρόμαξε. Κάλεσε την Νάνσυ στο κινητό και όταν το άκουσε να χτυπάει δίπλα του κατάλαβε πως κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά. Μα ήταν δυνατόν να του κλέψουν το κινητό σήμερα; Πως δεν το κατάλαβε αμέσως ο βλάκας; Ήταν ήδη μια ώρα στο στούντιο για την φωτογράφηση όταν πήγε να βγάλει το τηλέφωνο από την τσέπη του για να την πάρει να δει πως ήταν, είχε και αυτό το χαζό προαίσθημα από το πρωί και ήθελε απλά να την ακούσει. Όταν ανακάλυψε πως το κινητό του είχε κάνει φτερά έκανε τον κόσμο άνω κάτω να το βρει, και όταν δεν το βρήκε παράτησε τα πάντα έτσι και ξεκίνησε για το σπίτι του. Δεν άντεχε να είναι μακριά της με την αγωνία ότι κάτι μπορεί να συμβεί και δεν θα μπορεί να τον βρει.

Αλλά όταν έφτασε ήταν πια αργά, έμπαινε σε κάθε δωμάτιο του σπιτιού προσπαθώντας να καταλάβει τι είχε γίνει και είχαν φύγει από το σπίτι χωρίς η Νάνσυ να πάρει το κινητό της μαζί της. Όταν είδε κηλίδες αίματος στο χαλί του παιδικού δωματίου τρελάθηκε. Τον έλουσε κρύος ιδρώτας και δεν ήξερε τι να κάνει. Έκλαιγε σίγουρος για τα χειρότερα και προσπαθούσε να βρει μια λύση. Ευτυχώς το κινητό της Νάνσυ χτύπησε και είδε τον αριθμό του Άγγελου στην οθόνη. Το σήκωσε αμέσως και όταν άκουσε τον Άγγελο να του λέει πως ήταν μαζί τους στο νοσοκομείο ενώ ανακουφίστηκε που τις είχε βρει τα έχασε όταν του είπε ο Άγγελος τι συνέβαινε. Πήγε κατευθείαν στο νοσοκομείο και τσακώθηκε με όποιον βρήκε μπροστά του μέχρι να του πουν επιτέλους που βρισκόταν η γυναίκα του.

Ο χρόνος είχε παγώσει και ο Άκης στεκόταν αμίλητος σε μια γωνία κλαίγοντας. Είχαν ακουμπήσει για λίγο το όνειρο και είχε μόλις χαθεί. Μαζί με κάθε ελπίδα για το μέλλον. Η Νάνσυ είχε χάσει το μωρό, είχε ένα μικρόβιο στον οργανισμό της που είχε μείνει από μια απλή ίωση και αυτό είχε χτυπήσει το έμβρυο το οποίο και είχε πεθάνει μέσα της. Έβγαλαν από τα σπλάχνα της ένα νεκρό μωρό που δεν είχε προλάβει καν να σχηματιστεί. Ένα τόσο δα φασολάκι που είχε μόλις αρχίσει να παίρνει ανθρώπινη μορφή. Και επειδή ήταν νεκρό μέσα της για περισσότερο χρόνο από όσο θα έπρεπε της κατέστρεψε την μήτρα. Προκειμένου να μην πάθει κάτι χειρότερο οι γιατροί προχώρησαν σε άμεση επέμβαση και της αφαίρεσαν την μήτρα και μαζί κάθε ελπίδα να μπορέσει να μείνει ποτέ ξανά έγκυος. Είπαν πως το έκαναν για το καλό της αλλά εκείνος ήξερε πως αυτό θα την διέλυε. Πως θα μπορούσε να νιώσει ξανά γυναίκα όταν της είχαν στερήσει κάθε δικαίωμα να χαρεί και πάλι αυτό που ονειρευόταν. Ήταν τόσο ευτυχισμένη και τόσο γεμάτη με αυτή την εγκυμοσύνη. Του είχε εκμυστηρευτεί πως πίστευε πως αυτή ήταν η δεύτερη ευκαιρία τους αφού στην πρώτη εγκυμοσύνη δεν ήταν μαζί. το ήθελαν αυτό το παιδί και οι δύο σαν τρελοί, αλλά τώρα είχε χαθεί και αυτό το παιδί και κάθε πιθανότητα για κάποιο άλλο στο μέλλον. Και ενώ υπήρχε η Ελενίτσα που ήταν ο κόσμος τους όλος, η ιδέα πως η ζωή έτσι ξαφνικά τους είχε στερήσει την ελπίδα τον πονούσε υπερβολικά.