Μέχρι το τέλος(GW15)

Μια μόνιμη φλόγα

-Α ρε Άγγελε, που βιαζόσουν να φύγουμε λες και αν μέναμε στο σπίτι δύο λεπτά παραπάνω θα χάνατε το αεροπλάνο, μουρμούρισε και άρχισε να οδηγεί προς το σπίτι του φίλου του. Ένιωσε τυχερός που ο Άγγελος του είχε αφήσει τα κλειδιά του και μπήκε μέσα και άρχισε να ψάχνει το τηλέφωνο του. Κάποια στιγμή του φάνηκε ότι κάτι άκουσε από το δωμάτιο στο βάθος και ανήσυχος πήγε προς τα μέσα. Άνοιξε την πόρτα και τότε είδε την Νάνσυ να κοιμάται στο κρεβάτι των παιδιών. Κατάλαβε αμέσως γιατί ο φίλος του βιαζόταν να φύγουν, για να μην καταλάβει ο ένας την παρουσία του άλλου και χαμογέλασε με την ανάγκη του Άγγελου να τους προστατέψει για μια ακόμα φορά.

Ήθελε τόσο πολύ να ξαπλώσει δίπλα της, να την αγγίξει, να την νιώσει λίγο κοντά του και απλά να της πει πόσο πολύ του είχε λείψει αλλά δεν το έκανε, φοβήθηκε και έκανε ένα βήμα πίσω. Ήταν έτοιμος να κλείσει την πόρτα όταν του μίλησε εκείνη.

-Μη φύγεις.. είπε μέσα από τον ύπνο της και αυτός σαν να τον είχε διατάξει και να μην είχε άλλη επιλογή έμεινε εκεί να παλεύει μέσα του με τα πρέπει και τα θέλω του. Η λογική του έλεγε, φώναζε να φύγει τρέχοντας όσο πιο μακριά μπορεί, αλλά η καρδιά του είχε πιο δυνατή φωνή και του ζητούσε όχι απλά να μείνει αλλά να πάει δίπλα της και έτσι έκανε.

Ξάπλωσε δίπλα της και την έκλεισε στην αγκαλιά του σφιχτά σαν να ήθελε να αναπληρώσει όλο τον χαμένο χρόνο. Εκείνη κρατούσε τα χέρια του και αναζήτησε τα χείλη του. Φιλήθηκαν και ήταν σαν με αυτό το φιλί να είχαν ξυπνήσει όλα ξανά, όχι ότι είχαν κοιμηθεί και ποτέ.

Τον φιλούσε με λαιμαργία σαν να ήθελε να τον χορτάσει, σαν να ήξερε πως ήταν η τελευταία φορά που θα τον είχε εκεί και δεν της αρκούσε ένα απλό φιλί. Έκαναν έρωτα πριν προλάβουν να βγάλουν καλά, καλά όλα τους τα ρούχα και έμειναν εκεί αγκαλιασμένοι μέχρι που ξημέρωσε για τα καλά.

Άνοιξε τα μάτια της νομίζοντας πως ονειρεύεται, ένιωθε την μυρωδιά του επάνω της και τα χέρια του στο κορμί της. Όταν κατάλαβε πως αυτό δεν ήταν όνειρο αλλά πραγματικότητα έκλεισε ξανά τα μάτια της παίρνοντας μια βαθιά ανάσα για να κρατήσει αυτή την στιγμή μέσα της για πάντα. Και τι δεν θα έδινε να τελείωνε ο κόσμος εκείνη την στιγμή. Ήταν μαζί, μόνοι τους, αγκαλιά και τίποτα δεν είχε καμία σημασία, μόνο για μια τόση δα στιγμή που ένιωθε ευτυχισμένη και γεμάτη. Φίλησε το μέτωπο του και με την κίνηση αυτή εκείνος άνοιξε τα μάτια του.