Μέχρι το τέλος(GW15)

Το πρώτο φιλί

Έτσι λοιπόν λίγες ώρες μετά η Νάνσυ ήταν τρισευτυχισμένη που για πρώτη φορά έβγαινε για καφέ μόνη της. Πέρασε εκπληκτικά εκείνο το βράδυ. Όλα τα αγόρια της έδωσαν ιδιαίτερη σημασία δείχνοντας έντονα πόσο τους άρεσε και ιδιαίτερα ο Άκης. Τον αδερφό της δεν τον είδε πολύ, τριγυρνούσε από τραπέζι σε τραπέζι μέχρι που πήρε μια κοπέλα από το χέρι και εξαφανίστηκαν. Γύρω στις έντεκα χτύπησε το κινητό του Άκη. Εκείνος απομακρύνθηκε για να μιλήσει και λίγα λεπτά μετά γύρισε αρπάζοντας σχεδόν την Νάνσυ από το χέρι για να φύγουν.

-Τι συνέβη παιδί μου και με άρπαξες έτσι; Που είναι ο αδερφός μου; Έγινε κάτι;

-Ο Άγγελος είναι με την Μαρία στο πάρκο πιο κάτω από το σπίτι σας. Έχουμε ραντεβού εκεί σε μια ώρα. Ήθελα να μείνουμε λίγο μόνοι μας, βαρέθηκα τόση ώρα με τους άλλους εκεί. Άσε που σου την έπεφταν και μου σπάνε τα νεύρα.

-Τι σε ενοχλεί εσένα αυτό;

-Ρε Νάνσυ είσαι η μικρή αδερφή του φίλου μου, πρέπει να σε προστατεύω...

Εκείνη κατάλαβε αμέσως πως ο Άκης απλά ζήλευε αλλά δεν του το έδειξε, τον άφησε να νομίζει πως πίστευε ότι της είπε. Περπατήσανε για λίγο χωρίς να μιλάνε μέχρι που έφτασαν σε ένα πάρκο και κάθισαν σε κάποιο παγκάκι.

-Είναι η πιο όμορφη νύχτα της ζωής μου, δεν έχω ξαναβγεί έξω και ομολογώ πως είναι υπέροχα. Τα παιδιά, η καφετέρια, οι κουβέντες, οι γνωριμίες, εσύ, η βόλτα μας...

ο Άκης την κοιτούσε και με το ζόρι προσπαθούσε να συγκρατήσει τον εαυτό του να μην την φιλήσει. Ήταν τόσο όμορφη, και ο τρόπος που μιλούσε, του άρεσαν τα πάντα επάνω της. Δεν άντεξε, λίγα λεπτά μετά αδύνατος να συγκρατήσει τον εαυτό του έσκυψε προς το μέρος της και την φίλησε.

Τραβήχτηκε απότομα και κοίταξε την Νάνσυ θυμωμένος.

-Πως ξέρεις να φιλάς;

-Με δουλεύεις; Δεν βγαίνω...αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πάω σχολείο...ότι δεν γνωρίζω παιδιά.

-Δηλαδή έχεις φιληθεί ξανά; Είχες και σχέση;

-Σχέση; Περίπου δηλαδή ναι κάτι είχα.

-Πως; Μα καλά ο Άγγελος δεν ήξερε τίποτα.

-Δεν τον αφορούσε αλλά και πάλι εσένα ποιο είναι το πρόβλημα σου;

Θύμωσε μαζί του, πέρασε από το μυαλό της πως όλη του η προσοχή προς το μέρος της ήταν απλά και μόνο ένα στοίχημα πως θα ήταν ο πρώτος που θα φιλούσε την άβγαλτη και άμαθη αδερφή του Άγγελου. Σηκώθηκε όρθια και απαίτησε να φύγουν την ίδια στιγμή. Ο Άκης είχε μείνει να την κοιτάει χωρίς να μιλάει. Δεν ήταν πως είχε απογοητευτεί που η μικρή είχε και άλλες σχέσεις πριν αλλά είχε εκπλαγεί, αυτό μόνο, απλά δεν το περίμενε και του είχε φανεί περίεργο αφού από όσα ήξερε η Νάνσυ ήταν ένα μικρό κοριτσάκι. Ήθελε να της τα πει όλα αυτά αλλά εκείνη είχε σηκωθεί και ήδη είχε αρχίσει να προχωράει μπροστά. Σηκώθηκε απότομα και εκείνος και έτρεξε πίσω της, την σταμάτησε και προσπάθησε να της εξηγήσει. Μάταια, δεν πίστευε ούτε λέξη από όσα της έλεγε. Τελικά στα μάτια του η μικρή δεν φαινόταν μικρή, αλλά το αντίθετο, έμοιαζε τόσο ώριμη, σαν να ήξερε ακριβώς τι θέλει, τι ζητάει και τι μπορεί να δώσει. Της ζήτησε συγγνώμη πολλές φορές ώσπου στο τέλος αφού έβλεπε πως δεν την έπειθε τίποτα, έπιασε το πρόσωπο της και χωρίς να της επιτρέψει να αντιδράσει την φίλησε. Στην αρχή αντιστάθηκε λίγο προσπαθώντας να τραβηχτεί αλλά μετά αγκαλιάζοντας τον και εκείνη έμειναν να φιλιούνται μέχρι που ήρθε η ώρα να φύγουν για να βρουν τον Άγγελο.

Συμφώνησαν να μην μάθει τίποτα κανείς και ιδιαίτερα ο αδερφός της και έτσι όταν τον βρήκαν με την Μαρία έκαναν τους αδιάφορους. Χαιρετηθήκανε όλοι μαζί και η μικρή με τον αδερφό της γύρισαν σπίτι.

-Πέρασες καλά;

-Το ρωτάς; Υπέροχα πέρασα...

-Άντε...το άλλο Σάββατο πάλι...

-Ναι...πάλι...είπε και αναστέναξε η Νάνσυ φέρνοντας στο μυαλό της την εικόνα του Άκη όταν την φιλούσε.

Όλη την νύχτα δεν κοιμήθηκε, άγγιζε τα χείλη της και ξαναζούσε στο μυαλό της το φιλί του. Είχε φιληθεί ξανά με αγόρια αλλά αυτό το φιλί ήταν κάτι άλλο. Ήταν σαν να εξαφανίστηκε για μια στιγμή όλος ο κόσμος και να ήταν μόνοι τους, εκείνη και αυτός σε ολόκληρη την γη, οι δύο τους και το υπέροχο, μοναδικό φιλί τους.